คบกันมาได้3ปี เอาจริงเคยเจอกันมาก่อนหน้านั้นหลายปี สุดท้ายผมเริ่มจีบเธอก่อน เราตกลงคบกัน เราคบกันมาเรื่อยๆ เขามาอยู่กับผมตลอดไม่ค่อยจะห่างกัน เหมือนมีความสุขดีปกติเหมือนคู่รักอื่นๆ พอช่วงหลังๆเราต่างคนต่างทํางานทําหน้าที่ของตัวเอง ปกติผมจะเป็นคนคอยไปรับไปส่ง พอหลังๆผมเนื่องจากบางทีเหนื่อยจากงาน เผลอหลับ ไม่ได้ไปรับเธอกลับบ้าน หลังๆมาเริ่มทะเลาะกัน เธอบอกว่าเงลาเหนื่อยงานต้องการผม อยากให้ซับพอร์ตเธอ ผมก็เลยพยายามไม่หลับ ส่วนเรื่องอื่นๆอาจมีบ้าง คุยกันน้อยลง ไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกัน กลับมาจากทํางานผมหลับเธอหลับ คุยกันน้อยลง เธอเป็นคนที่ขยันมากจนผมเองไม่อยากเสียเธอไปเธอดีในทุกทุกเรื่อง แล้วมาเมื่อผ่านมาไม่นานเราทะเลาะกัน เธอแอบคุยกับคนอื่นแต่พึ่งคุยได้ไม่นาน ผมจับได้ผมด่าผมไล่เธอว่าทําไมทําแบบนี้ไม่อยากมีกันใช่ไหม หลังๆผมด่าเธอด้วยถ้อยคําแรงๆ บอกเบื่อ ทั้งที่ตัวเองไม่ได้เบื่อแค่อารมมันพาไปหลุดปากพูดหลายครั้ง และทุกครั้งเธอจะเงียบ เวลาก็่ผ่านไปผมก็มาขอโทษเธบอกรักเธอ เหมือนเดิม สักพัก เธอเริ่มกลับไปนอนบ้านไม่ได้มานอนกับผมเหมือนทุกครั้ง เธอให้เหตุผลว่าจะกลับบ้านไปดูแลแม่ แม่เธอไม่สบาย หลังๆก็ไม่มานอนกับผมเลย มีผมไปรับเธอละก็ไปส่งเธอที่บ้านแม่ของเธอ หลังจากนั้นเวลาไม่เจอกันคุยกันทางเฟส เธอถามผมว่ามองอนาคตเป็นยังไง ผมไม่ตอบเธอ จนมาวันนี้ เธอเลือกที่จะไปให้ผมหยุดกันแค่นี้เราความคิดไม่เหมือนกัน ให้แยกย้ายกันไปเติบโต เธอบอกเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมแล้ว ผมเคว้งมาก มึนไปหมด ว่าอะไรวะ เราทําอะไรลงไป เราไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ ที่ผ่านมาหล่ะ ความผูกพันธ์ไม่มีเลยหรอเธอ เขาเลือกที่จะไป ผมควรทํายังไงดี ทุกวันนี้ยังคงร้องไห้คิดถึง อยากกลับมาเหมือนเดิม แค่มองรอบห้องมองที่ที่เธอเคยนอนก็ร้องไห้ ได้แต่คิดถึงวันเก่าๆ ทําใจไม่ได้เลยเหมือนฝันไม่ทันตั้งตัวจริงๆ เธอเป็นคนปากแข็ง เธอบอกเธอไม่รู้สึกแล้วแต่ผมไม่เชื่อหรือผมหลอกตัวเอง ผมควรทํายังไง ทุกวันนี้ก็ทักไปแต่เธอไม่ค่อยจะตอบนัก ถ้าไม่ทักยํ้าๆ เห้ออออ