ช่วงม.4เราเคยเรียนสายวิทย์ - คณิต เเล้วเรียนไม่ไหวเกรดก็น้อยเรามีความรู้สึกว่ามันเรียนหนักมากเเล้วเกรดก็ได้ยาก คณะที่อยากเข้าก็เป็นคณะที่สายศิลป์เข้าได้ เรากลัวเกรดสู้สายศิลป์ไม่ได้ก็เลยตัดสินใจดรอปเรียนเพื่อจะเข้าสายศิลป์ปีหน้า
เราไปสอบเข้าสายศิลป์โรงเรียนใหม่ เป็นโรงเรียนที่ดีมาก เพื่อนๆ รุ่นพี่ก็โอเคเลย โดยเราจะเช้าห้องอยู่ด้วยความที่เราอยู่คนเดียวค่าใช่จ่ายมันเยอะมากพ่อเเม่ก็พูดอยู่บ่อยๆ เราก็เลยพูดกับเเม่ว่าไม่ได้อยากย้ายนะเพราะที่นี่ดีมากเเต่ถ้าไม่ไหวเดียวย้ายกลับมาบ้านก็ได้ พ่อเเม่ก็ตกลงพอจบม.4ก็ย้ายโรงเรียน
พอย้ายเข้ามาเเรกๆก็โอเค เเต่พออยู่สักพักเราก็เริ่มไม่โอเครู้สึกว่าสังคมมันเเย่มาก
-อยางเเรกที่เจอเลยคือเพื่อนไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่ประมาณว่าต่างคนก็ต่างรู้ว่าไม่ชอบกันเเต่พอเจอหน้ากันก็พูดดี กอด หอมกัน
(เห็นครั้งเเรกเรางงมากเพราะไม่เคยเจอเเบบนี้มาก่อน) ต่อหน้าต่างคนต่างพูดดีเเต่พอลับหลังก็ด่าก็นินทากัน
-คนเเรงๆเยอะ เข้าใจว่าทุกโรงเรียนจะมีคนด่าเก่ง ซึ่งเราก็ชอบนะ เเต่ที่นี่ด่าเเบบไม่มีเหตุผล เราโดนเขาด่าเขาเเซะบ่อยมากคือเเทบจะไม่ได้คุยกันเลยเเต่โดนเเบบนี้เราก็งง เเรกๆก็รู้สึกว่าเฉยๆไม่อะไรเขาคงเลิกด่าไปเอง เเต่ไม่เลย เขาพอใจจะด่าเราก็ด่า ทำในเรื่องส่วนตัวพอเขามองเข้ามาเห็นจู่ๆก็ตะโกนด่าตะโกนเเขวะ ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องเลย เหมือนเขามีความสุขที่ได้ด่าได้ข่มคน (เขาไม่ได้ด่าเราคนเดียว เขาด่าไปทั่ว เเบบว่าพอใจจะด่าใครก็ด่าไปเรื่อย เเต่สำหรับเราไม่ค่อยโอเคที่จะต้องมาโดนด่าเรื่องไม่ใช่เรื่องบ่อยๆ) เรื่องนี้เรารู้สึกเหนื่อย รู้สึกหดหู่มากที่ต้องมาเจออะไรเเบบนี้ทุกวัน บางครั้งก็ไม่ไหวจนนั่งซึม นั่งน้ำตาคลอคนเดียว มันเเย่ตรงที่ต้องมาโดนบั่นทอนจิตใจทุกวัน พยายามคิดตลอดว่าโอเคทนได้เเต่โดนทุกๆวันมันก็ไม่ไหวจริงๆ จะพูดจะบอกเขาก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมาหลอกเขาไม่ใช่คนมีเหตุผล ยิ่งพูดเขาคงยิ่งอยากด่าเรา
-เรารู้สึกเข้ากับใครไม่ได้เลยเพราะเพื่อนที่คบนิสัยคนละเเนวกับที่นี่เลย เราพยายามเเล้วนะเเต่สุดท้ายก็เข้ากันไม่ได้
-เพื่อนในห้องไม่รักกันเลยทะเลาะกันตลอด
-ระบบการเรียนเเย่มาก งงๆ
ตอนนี้เริ่มมีความรู้สึกว่าอยากย้ายกลับโรงเรียนเก่า มันเริ่มไม่ไหวเเล้วเเต่ตอนนี้ยังพอทนได้ ยังไม่ถึงที่สุด เพราะไม่จำเป็นจริงๆเราก็ไม่อยากย้ายอีกเเล้ว เเต่ถ้ามันสุดเเล้วจริงๆเราควรไปคุยกับเเม่ดีไหม?
ถ้าอยากย้ายโรงเรียยอีกครั้งมันจะดีไหม?
เราไปสอบเข้าสายศิลป์โรงเรียนใหม่ เป็นโรงเรียนที่ดีมาก เพื่อนๆ รุ่นพี่ก็โอเคเลย โดยเราจะเช้าห้องอยู่ด้วยความที่เราอยู่คนเดียวค่าใช่จ่ายมันเยอะมากพ่อเเม่ก็พูดอยู่บ่อยๆ เราก็เลยพูดกับเเม่ว่าไม่ได้อยากย้ายนะเพราะที่นี่ดีมากเเต่ถ้าไม่ไหวเดียวย้ายกลับมาบ้านก็ได้ พ่อเเม่ก็ตกลงพอจบม.4ก็ย้ายโรงเรียน
พอย้ายเข้ามาเเรกๆก็โอเค เเต่พออยู่สักพักเราก็เริ่มไม่โอเครู้สึกว่าสังคมมันเเย่มาก
-อยางเเรกที่เจอเลยคือเพื่อนไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่ประมาณว่าต่างคนก็ต่างรู้ว่าไม่ชอบกันเเต่พอเจอหน้ากันก็พูดดี กอด หอมกัน
(เห็นครั้งเเรกเรางงมากเพราะไม่เคยเจอเเบบนี้มาก่อน) ต่อหน้าต่างคนต่างพูดดีเเต่พอลับหลังก็ด่าก็นินทากัน
-คนเเรงๆเยอะ เข้าใจว่าทุกโรงเรียนจะมีคนด่าเก่ง ซึ่งเราก็ชอบนะ เเต่ที่นี่ด่าเเบบไม่มีเหตุผล เราโดนเขาด่าเขาเเซะบ่อยมากคือเเทบจะไม่ได้คุยกันเลยเเต่โดนเเบบนี้เราก็งง เเรกๆก็รู้สึกว่าเฉยๆไม่อะไรเขาคงเลิกด่าไปเอง เเต่ไม่เลย เขาพอใจจะด่าเราก็ด่า ทำในเรื่องส่วนตัวพอเขามองเข้ามาเห็นจู่ๆก็ตะโกนด่าตะโกนเเขวะ ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องเลย เหมือนเขามีความสุขที่ได้ด่าได้ข่มคน (เขาไม่ได้ด่าเราคนเดียว เขาด่าไปทั่ว เเบบว่าพอใจจะด่าใครก็ด่าไปเรื่อย เเต่สำหรับเราไม่ค่อยโอเคที่จะต้องมาโดนด่าเรื่องไม่ใช่เรื่องบ่อยๆ) เรื่องนี้เรารู้สึกเหนื่อย รู้สึกหดหู่มากที่ต้องมาเจออะไรเเบบนี้ทุกวัน บางครั้งก็ไม่ไหวจนนั่งซึม นั่งน้ำตาคลอคนเดียว มันเเย่ตรงที่ต้องมาโดนบั่นทอนจิตใจทุกวัน พยายามคิดตลอดว่าโอเคทนได้เเต่โดนทุกๆวันมันก็ไม่ไหวจริงๆ จะพูดจะบอกเขาก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมาหลอกเขาไม่ใช่คนมีเหตุผล ยิ่งพูดเขาคงยิ่งอยากด่าเรา
-เรารู้สึกเข้ากับใครไม่ได้เลยเพราะเพื่อนที่คบนิสัยคนละเเนวกับที่นี่เลย เราพยายามเเล้วนะเเต่สุดท้ายก็เข้ากันไม่ได้
-เพื่อนในห้องไม่รักกันเลยทะเลาะกันตลอด
-ระบบการเรียนเเย่มาก งงๆ
ตอนนี้เริ่มมีความรู้สึกว่าอยากย้ายกลับโรงเรียนเก่า มันเริ่มไม่ไหวเเล้วเเต่ตอนนี้ยังพอทนได้ ยังไม่ถึงที่สุด เพราะไม่จำเป็นจริงๆเราก็ไม่อยากย้ายอีกเเล้ว เเต่ถ้ามันสุดเเล้วจริงๆเราควรไปคุยกับเเม่ดีไหม?