สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องของน้องเราให้ฟังและขอคำแนะนำจากทุกคนด้วยนะคะ
คือน้องเราเป็นโรคซึมเศร้ามาได้ราวๆเกือบปีแล้วค่ะ แต่พึ่งเข้ารับการรักษาได้2เดือน น้องจะมีอาการที่แสดงออกตั้งแต่เริ่มเป็นเลยก็คือ น้องไม่ร่าเริงน้องไม่สดใสเลยค่ะ น้องชอบมีอาการซึมๆทุกวัน น้องนอนห้องกับแม่น้องมักจะไล่ให้แม่ออกไปนอนที่อื่นทะเลาะกับแม่เกือบทุกอาทิตย์(ทะเลาะเรื่องน้องมีแฟนน้องเด็กอยู่แม่เลยห้าม)ถึงจะทะเลาะยังไงแม่ก็ยังรักน้องมากเหมือนเดิมค่ะ แม่จะชอบกอดชอบหอมน้องอยู่บ่อยๆ ตั้งแต่ที่น้องได้เข้ารับการรักษาอาการได้2เดือนน้องก็กลับมาร่าเริงกลับมาหัวเราะกลับมาสดใสเหมือนเดิม ที่ผ่านมาน้องไม่เคยทำร้ายร่างกลายตัวเองเลยค่ะ แต่วันนี้น้องเราตื่นมาเปิดร้าน(บ้านขายของ)เปิดเสร็จน้องก็ออกไปซื้อกับข้าว กลับบ้านมาแม่เลยถามว่าไปไหนน้องก็บอกว่าไปซื้อข้าวแต่ไม่ได้ข้าวกลับบ้านและน้องก็ไปนานมาก(แม่กลัวว่าน้องจะแอบไปอยู่กับแฟน) แม่ก็เลยบ่นน้อง ทะเลาะกันนิดหน่อย พอผ่านไปสักพักน้องเราอาการแย่มาก น้องทำร้ายร่างกายตัวเองโดยการใช้มีดกรีดแขนกรีดขาตัวเอง ใช้เล็บมือขูดที่คอ เราเห็นน้องซึมๆนอนร้องไห้เลยเดินไปดูน้องเห็นรอยเต็มแขนเต็มขาแล้ว น้องเราพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเลย น้องพูดแนวๆตัดพ้อเช่นไม่มีใครอยู่ข้างๆ น้องพูดแต่แบบนี้เหมือนน้องจะรู้สึกโดดเดี่ยวเราเลยกอดน้องเช็ดน้ำตาให้น้อง แต่เราไม่ได้พูดอะไรออกไปนะคะ น้องเลยบอกน้องจะนอนน้องกินยาโรคซึมเศร้าไปเราก็เลยปล่อยให้น้องนอนตื่นมาจะได้ร่าเริงจะได้สดใส น้องบอกกับเราว่ากินยาที่หมอให้ไป4เม็ดแต่ที่ซองยาเขียนไว้ให้กินแค่1เม็ด เราเลยโทรไปหาแม่ให้แม่กลับมาดูอาการน้องช่วยเรา(แม่ออกไปข้างนอก) เราทั้งเฝ้าร้านทั้งคอยเดินมาดูน้องน้องก็นอนหลับอย่างเดียว พอแม่กลับมาแม่ก็ไปดูน้องเหมือนน้องจะไม่ค่อยมีสติคุยไม่ค่อยรู้เรื่อง แม่เลยโทรไปหาหมอที่รักษาน้องอยู่ หมอเลยแนะนำให้พาน้องไปหาหมอ เรากับแม่ก็พาน้องไปหาหมอที่รักษาน้องหมอเลยให้นอนดูอาการที่โรงพยาบาล น้องเราไม่ยอมพูดอะไรเลย เราก็อยู่ที่โรงพยาบาลสักพักก็กลับบ้านมันค่ำแล้ว กลับมาเราก็มาเก็บของปิดร้าน ตอนนี้เราอยากรู้มากว่าน้องเราเป็นโรคซึมเศร้าหนักไหม เราไม่เคยเห็นน้องทำร้ายร่างกายตัวเองมาก่อนเลย ที่ผ่านมาน้องอาจจะร้องไห้ อาจจะซึมบ้าง แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยที่น้องเป็นแบบนี้ เราอยากรู้ว่าเราควรพูดยังไงกับน้องให้น้องไม่รู้สึกโดดเดี่ยว เราไม่กล้าพูดอะไรออกไปเลยได้แต่ถามน้องว่าเป็นอะไร เราไม่กล้าถามมากไปกว่านี้กลัวน้องจะรู้สึกกดดัน เราอยากรู้ว่าเราพอจะช่วยอะไรน้องได้บ้างไหม เราสงสารน้องมาก เรากลัวน้องจะคิดฆ่าตัวตาย
โรคซึมเศร้า
คือน้องเราเป็นโรคซึมเศร้ามาได้ราวๆเกือบปีแล้วค่ะ แต่พึ่งเข้ารับการรักษาได้2เดือน น้องจะมีอาการที่แสดงออกตั้งแต่เริ่มเป็นเลยก็คือ น้องไม่ร่าเริงน้องไม่สดใสเลยค่ะ น้องชอบมีอาการซึมๆทุกวัน น้องนอนห้องกับแม่น้องมักจะไล่ให้แม่ออกไปนอนที่อื่นทะเลาะกับแม่เกือบทุกอาทิตย์(ทะเลาะเรื่องน้องมีแฟนน้องเด็กอยู่แม่เลยห้าม)ถึงจะทะเลาะยังไงแม่ก็ยังรักน้องมากเหมือนเดิมค่ะ แม่จะชอบกอดชอบหอมน้องอยู่บ่อยๆ ตั้งแต่ที่น้องได้เข้ารับการรักษาอาการได้2เดือนน้องก็กลับมาร่าเริงกลับมาหัวเราะกลับมาสดใสเหมือนเดิม ที่ผ่านมาน้องไม่เคยทำร้ายร่างกลายตัวเองเลยค่ะ แต่วันนี้น้องเราตื่นมาเปิดร้าน(บ้านขายของ)เปิดเสร็จน้องก็ออกไปซื้อกับข้าว กลับบ้านมาแม่เลยถามว่าไปไหนน้องก็บอกว่าไปซื้อข้าวแต่ไม่ได้ข้าวกลับบ้านและน้องก็ไปนานมาก(แม่กลัวว่าน้องจะแอบไปอยู่กับแฟน) แม่ก็เลยบ่นน้อง ทะเลาะกันนิดหน่อย พอผ่านไปสักพักน้องเราอาการแย่มาก น้องทำร้ายร่างกายตัวเองโดยการใช้มีดกรีดแขนกรีดขาตัวเอง ใช้เล็บมือขูดที่คอ เราเห็นน้องซึมๆนอนร้องไห้เลยเดินไปดูน้องเห็นรอยเต็มแขนเต็มขาแล้ว น้องเราพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเลย น้องพูดแนวๆตัดพ้อเช่นไม่มีใครอยู่ข้างๆ น้องพูดแต่แบบนี้เหมือนน้องจะรู้สึกโดดเดี่ยวเราเลยกอดน้องเช็ดน้ำตาให้น้อง แต่เราไม่ได้พูดอะไรออกไปนะคะ น้องเลยบอกน้องจะนอนน้องกินยาโรคซึมเศร้าไปเราก็เลยปล่อยให้น้องนอนตื่นมาจะได้ร่าเริงจะได้สดใส น้องบอกกับเราว่ากินยาที่หมอให้ไป4เม็ดแต่ที่ซองยาเขียนไว้ให้กินแค่1เม็ด เราเลยโทรไปหาแม่ให้แม่กลับมาดูอาการน้องช่วยเรา(แม่ออกไปข้างนอก) เราทั้งเฝ้าร้านทั้งคอยเดินมาดูน้องน้องก็นอนหลับอย่างเดียว พอแม่กลับมาแม่ก็ไปดูน้องเหมือนน้องจะไม่ค่อยมีสติคุยไม่ค่อยรู้เรื่อง แม่เลยโทรไปหาหมอที่รักษาน้องอยู่ หมอเลยแนะนำให้พาน้องไปหาหมอ เรากับแม่ก็พาน้องไปหาหมอที่รักษาน้องหมอเลยให้นอนดูอาการที่โรงพยาบาล น้องเราไม่ยอมพูดอะไรเลย เราก็อยู่ที่โรงพยาบาลสักพักก็กลับบ้านมันค่ำแล้ว กลับมาเราก็มาเก็บของปิดร้าน ตอนนี้เราอยากรู้มากว่าน้องเราเป็นโรคซึมเศร้าหนักไหม เราไม่เคยเห็นน้องทำร้ายร่างกายตัวเองมาก่อนเลย ที่ผ่านมาน้องอาจจะร้องไห้ อาจจะซึมบ้าง แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยที่น้องเป็นแบบนี้ เราอยากรู้ว่าเราควรพูดยังไงกับน้องให้น้องไม่รู้สึกโดดเดี่ยว เราไม่กล้าพูดอะไรออกไปเลยได้แต่ถามน้องว่าเป็นอะไร เราไม่กล้าถามมากไปกว่านี้กลัวน้องจะรู้สึกกดดัน เราอยากรู้ว่าเราพอจะช่วยอะไรน้องได้บ้างไหม เราสงสารน้องมาก เรากลัวน้องจะคิดฆ่าตัวตาย