เราเเต่งงานมาได้สักระยะหนึ่งเเล้ว สามีดูเเลดีมากเสมอต้นเสมอปลาย เอาใจใส่อย่างสม่ำเสมอ เช่น อาหารการกิน การเดินทาง ความปลอดภัยต่างๆ ซึ่งเราเองก็ซาบซึ้งในสิ่งที่ได้รับนี้มาก
เเต่หลังเเต่งงาน ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริงๆ ก็มีลิ้นกับฟันบ้าง ส่วนมากจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่หงุดหงิดใส่กัน เเละพาลไม่คุยกัน ถ้าคุยหันก็ทะเลาะใหญ่โต เราไม่ชอบทะเลาะข้ามคืน เเต่สามีไม่ค่อยคุยให้จบ เเรกๆก็ง้อเรา หลังๆ ไม่ค่อยง้อเเล้ว ปล่อยให้ความเงียบทำลายความรู้สึกไปเรื่อยๆ เราเองก็ไม่ค่อยโอเค บางครั้งการเริ่มคุยก่อนก็เป็นการเปิดศึกไปอีกจากอารมณ์ที่เราเองก็สะสมไว้
ช่วงเวลาที่ไม่ทะเลาะกัน ปกติสามีจะเป็นคนเเสดงออกผ่านการกระทำ เช่นการดูเเลต่างๆ อย่างที่เล่าไป เเต่ในเเง่การสัมผัสน้อยมาก ต้องขอกอดบ่อยๆ ส่วนตอนนอนเเทบไม่เคยนอนกอด อาจเพราะรู้สึกอึดอัดนอนไม่สบาย
หลายๆอย่าง เลยทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยว ทั้งๆที่ยังรักกัน มีเเนวทางจัดการความรู้สึกเเบบนี้ยังไงบ้างคะ ระยะยาวคงไม่ดีเเน่ๆ
รู้สึกโดดเดี่ยวทั้งๆที่ยังรักกัน
เเต่หลังเเต่งงาน ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริงๆ ก็มีลิ้นกับฟันบ้าง ส่วนมากจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่หงุดหงิดใส่กัน เเละพาลไม่คุยกัน ถ้าคุยหันก็ทะเลาะใหญ่โต เราไม่ชอบทะเลาะข้ามคืน เเต่สามีไม่ค่อยคุยให้จบ เเรกๆก็ง้อเรา หลังๆ ไม่ค่อยง้อเเล้ว ปล่อยให้ความเงียบทำลายความรู้สึกไปเรื่อยๆ เราเองก็ไม่ค่อยโอเค บางครั้งการเริ่มคุยก่อนก็เป็นการเปิดศึกไปอีกจากอารมณ์ที่เราเองก็สะสมไว้
ช่วงเวลาที่ไม่ทะเลาะกัน ปกติสามีจะเป็นคนเเสดงออกผ่านการกระทำ เช่นการดูเเลต่างๆ อย่างที่เล่าไป เเต่ในเเง่การสัมผัสน้อยมาก ต้องขอกอดบ่อยๆ ส่วนตอนนอนเเทบไม่เคยนอนกอด อาจเพราะรู้สึกอึดอัดนอนไม่สบาย
หลายๆอย่าง เลยทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยว ทั้งๆที่ยังรักกัน มีเเนวทางจัดการความรู้สึกเเบบนี้ยังไงบ้างคะ ระยะยาวคงไม่ดีเเน่ๆ