สวัสดีเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านครับ

ผมเป็นคนที่ไม่เคยมีแฟนและไม่เคยประสบความสำเร็จในความรักเลยครับ ไม่ใช่ไม่พยายามนะครับ ผมพยายามมาตั้งแต่จบมัธยม ปัจจุบันก็เกือบ 7 ปี แล้ว โดนเทมาโดยตลอดครับ ไม่ว่าจะไปจีบใคร กินแห้วและมันแกวจนหมดไปหลายสวนแล้วครับ 

วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งในวันเหล่านั้น มันกลายเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับผมไปแล้ว (แต่แห้วก็ยังฝืดคอเหมือนเดิมแหละครับ เลือกได้ก็ไม่อยากทานเยอะ) ถามว่าเสียใจไหม? ก็ไม่นะครับ เพราะได้ทำทุกอย่างที่เราจะทำได้แล้ว ไม่เคยคิดไปตื้อจนน่ารำคาญหรอกครับ ผมไม่เคยอยากให้ใครมาอยู่กับผมด้วยความทุกข์ เพราะมันจะดีตรงไหนใช่ไหมครับ? ไม่ได้เป็นแฟนก็ไม่ว่ากัน ผมทำเต็มที่แล้ว ผมไม่เสียดาย

แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ผมว่า 7 ปีในสวนแห้วของผมมันก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียว ทุกครั้งที่ผมโดนเท มันทำให้ผมเห็นความสำคัญของคนใหม่ที่จะเข้ามามากขึ้น และมันก็เป็น positive feedback loop ครับ ผมยังไม่หมดหวังหรอก ผมมีแต่ความตั้งใจเต็มเปี่ยมว่าเมื่อผมมีแฟนจริงๆขึ้นมา ผมจะดูแลเขาให้ดีมากๆ ให้ความสำคัญและเอาใจใส่เขาให้มากๆ จะไม่ทำให้เขาเสียใจไม่ว่าด้วยกายหรือวาจาเพราะผมตระหนักดีว่าการที่ผมจะมีแฟนมันยากแค่ไหน 

ความรักไม่ใช่รางวัลตอบแทนความดีก็จริง แต่เมื่อมีความรักก็ควรจะใส่ความดีเข้าไปอย่าหยุดนะครับ