เรารักคนๆนึงมากเลยค่ะ เราชอบเขาส่วนเขาชอบเพื่อนเรา แต่เพื่อนเรามีคนที่ชอบแล้ว เราชอบมามาปีกว่าได้ จนวันนึงเขาทักมาหาเรา มาคุยกับเราตอนนั้นดีใจมากๆเลยค่ะ หลังจากนั้นก็คุยกันมาเลื่อยๆ
เรากับเขาทำทุกอย่างเหมือนแฟนเลยค่ะเรารู้จักครอบครัวเขา ไปนอนบ้านเขาสองสามครั้ง แต่ไม่เคยมีอะไรเกินเลย ส่วนเขาก็มารับมาส่งเราที่บ้านผู้ใหญ่รู้ เราสนิทกับเพื่อนเขาทุกคน ไปไหนมาไหนด้วยกันกอดกัน ไปลอยกระทงด้วยกัน ฉลองปีใหม่ด้วยกัน คุยได้เจ็ดเดือนกว่า เขาบอกว่าเขาลืมเพื่อนเราไม่ได้ ยังชอบเพื่อนเราอยู่ ซึ่งเรารับรู้มาตลอดค่ะ แต่ก็รับได้เพราะแค่อยากอยู่ข้างๆเขา ไม่อยากให้เขาเศร้าคนเดียว แต่พอมาตอนนี้เขาบอกอยากพัก บอกว่าอยู่กับเรามีความสุขมากๆ
ที่ผ่านมาโครตจะดีเลย แต่ความสัมพันธ์มันไม่พัฒนา เขาบอกว่าเขาย้ำอยู่กับที่จัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้ บอกว่าเราควรเจอคนที่ดีกว่า เจอความสุขจริงๆ
ไม่ต้องมาจมปรักอยู่กับเขาแบบนี้
แต่เรารักเขามากจริงๆค่ะ เราอ้อนวอนขอให้เขาอยู่กับเรา เราเสียใจมาก เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่เรากอด ที่ฉลองปีใหม่ ที่ลอยกระทงด้วย เป็นคนแรกของทุกเรื่อง
มันทำใจยากมากที่จะปล่อยเขาไป
เราพยายามทักเขาไปทุกวัน ให้เขาใจอ่อน
แต่เขาก็ไม่เคยอ่านข้อความเลย เขาบอกอยากเห็นเรามีความสุข เราร้องให้บางครั้งที่อยู่กับเขา เราตัดใจไม่ได้จริงๆค่ะ ไปที่ไหนความทรงจำก็เต็มไปหมด
เราไม่ได้อยากให้เขาหันมารักแต่ขออยู่ข้างๆแค่นั้นเอง เราควรทำไงคะ มันตัดใจไม่ได้จริงๆ ในเมื่ออยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข มันจะพัฒนาไปเป็นความรักไม่ได้เหรอคะ
รักคนๆนึงมาก มากจนจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว ช่วยเราด้วยค่ะ ความรู้สึกแบบนี้เราควรทำไง
เรากับเขาทำทุกอย่างเหมือนแฟนเลยค่ะเรารู้จักครอบครัวเขา ไปนอนบ้านเขาสองสามครั้ง แต่ไม่เคยมีอะไรเกินเลย ส่วนเขาก็มารับมาส่งเราที่บ้านผู้ใหญ่รู้ เราสนิทกับเพื่อนเขาทุกคน ไปไหนมาไหนด้วยกันกอดกัน ไปลอยกระทงด้วยกัน ฉลองปีใหม่ด้วยกัน คุยได้เจ็ดเดือนกว่า เขาบอกว่าเขาลืมเพื่อนเราไม่ได้ ยังชอบเพื่อนเราอยู่ ซึ่งเรารับรู้มาตลอดค่ะ แต่ก็รับได้เพราะแค่อยากอยู่ข้างๆเขา ไม่อยากให้เขาเศร้าคนเดียว แต่พอมาตอนนี้เขาบอกอยากพัก บอกว่าอยู่กับเรามีความสุขมากๆ
ที่ผ่านมาโครตจะดีเลย แต่ความสัมพันธ์มันไม่พัฒนา เขาบอกว่าเขาย้ำอยู่กับที่จัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้ บอกว่าเราควรเจอคนที่ดีกว่า เจอความสุขจริงๆ
ไม่ต้องมาจมปรักอยู่กับเขาแบบนี้
แต่เรารักเขามากจริงๆค่ะ เราอ้อนวอนขอให้เขาอยู่กับเรา เราเสียใจมาก เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่เรากอด ที่ฉลองปีใหม่ ที่ลอยกระทงด้วย เป็นคนแรกของทุกเรื่อง
มันทำใจยากมากที่จะปล่อยเขาไป
เราพยายามทักเขาไปทุกวัน ให้เขาใจอ่อน
แต่เขาก็ไม่เคยอ่านข้อความเลย เขาบอกอยากเห็นเรามีความสุข เราร้องให้บางครั้งที่อยู่กับเขา เราตัดใจไม่ได้จริงๆค่ะ ไปที่ไหนความทรงจำก็เต็มไปหมด
เราไม่ได้อยากให้เขาหันมารักแต่ขออยู่ข้างๆแค่นั้นเอง เราควรทำไงคะ มันตัดใจไม่ได้จริงๆ ในเมื่ออยู่ด้วยกันแล้วมีความสุข มันจะพัฒนาไปเป็นความรักไม่ได้เหรอคะ