สวัสดีค่ะ อยากปรึกษาเพื่อนๆชาว pantip ค่ะเรากับสามีคบกันมาได้ปีนี้ก็เข้าปีที่12แล้วค่ะมีลูกด้วยกัน2คนคนโตอายุ10ขวบผู้ชายนิสัยค้อนข้าง เด็กดี เชื่อฟังพ่อแม่ ช่วยงานพ่อแม่ เป็นเด็กน่ารักค่ะ แต่จะดูเงียบนิดๆถ้าคนไม่สนิทจริงๆเขาจะไม่ค่อยคุย ส่วนคนเล็กอายุ5ขวบผู้หญิงค่ะ นิสัยห้าวๆค่ะ ลุยๆดื้อมากพูดอะไรไม่ค่อยเชื่อฟัง พูดเก่ง จำเก่ง ชอบถาม เป็นเด็กน่ารักค่ะ เรื่องมันเริ่มต้นจากสามีเราไปคุยกับผู้หญิงรู้จักกันได้ประมาย1เดือนพากันไปเที่ยวกินข้าว เราจับได้ถามเขาว่ามีอะไรกันหรือยังเขาบอกว่าไม่มีแค่จับมือหอมแก้ม เราก็ทะเลาะกับสามีเรื่องนี้มาตั้งแต่สิ้นปี ถึงสิ้นเดือนมกราคมกว่าจะเครียกันลงตัวยอมรับค่ะว่าทะเลาะกันให้ลูกเห็น มีลงไม้ลงมือให้ลูกเห็นส่วนมากเราจะตีพ่อเขาพ่อเขาไม่เคยลงไม้ลงมือกับเราค่ะ เรายอมรับผิดทุกอย่างที่ทำโดยให้ลูกเห็นและทะเลาะกันให้ลูกเห็นเราย้อมรับผิดทุกอย่างค่ะ เราทำให้ลูกมีปมปัญหาอยู่ที่ว่าคนในบ้านมองเราว่าเราไม่รักลูก ตั้งแต่เหิดเรื่องมาส่วนมากลูกชายพอเห็นเราทะเลาะกับสามีเขาก็จะหันหน้าหนีแล้ว หาอะไรทำส่วนมากจะเล่นคอมพิวเตอร์กับไอแพด ส่วนคนเล็กเห็นก็ร้องไห้บอกเราว่าอย่าทะเลาะกับพ่ออย่าตีพ่อ พอลูกพูดมาเราจะหยุดทันที บ้างทีก็ออกไปทะเลาะกันข้างนอกที่ที่จะไม่ให้ลูกเห็นบ้าง เราทะเลาะเรื่องผู้หญิงคนนี้กับสามีทั้งเดือนมกราคมลูกเห็นรับรู้ทุกอย่างว่าพ่อมีผู้หญิงส่วนมากจะฟังที่เราพูดเถียงกับสามี มีบ้างทางบ้านเราพูดให้ลูกๆเราฟังบ้างแต่เอาจริงๆก็ไม่สมควรให้เด็กรู้ไหมในเมื่อเด็กมันก็รู้ยังจะไปพูดซ้ำเติมให้เด็กมันรับรู้ไปอีก
เราเครียกับสามีรู้เรื่องเครียกันจบ สามีเราก็เอาใจลูกๆซื้อนู้นซื้อนี้ให้อยากให้เด็กๆลืมเรื่องที่เกิดขึ้น เราสอนลูกเสมอว่าอย่าทำแบบแม่กับพ่อแม่กับพ่อไม่ดีเองอย่าเอาเป็นตัวอย่างขอโทษลูกทุกครั้งที่ทะเลาะกัน บอกลูกทุกครั้งแม่กับพ่อขอโทษจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก แต่คนที่บ้านก็มาว่าเรากับสามีว่าเราเอาใจลูกอยากให้ลูกกับไปรักเหมือนเดิม เรากับสามีรู้ดีว่าลูกรักเราหรือไม่รักเราเลี้ยงเขามากับมือแต่ทำไมคนที่บ้านดูรู้ดีกว่าเรา คนที่บ้านพูดถูกเราเอาใจลูกเพื่อหวังให้ลูกกับไปรักใช่เราอยากทดแทนสิ่งที่เราทำผิดกับเด็กๆ เพื่อให้เด็กๆรู้สึกดีไม่อยากให้เด็กๆเครียดอยากให้เขาลืม สามีเราก็เอาใจเราเหมือนกันค่ะ พอออกไปกินข้าวทุกอย่างข้างนอกนะคะแต่คนในบ้านกับว่าเราว่าเรากับสามีหาความสุขให้ตัวเอง ก่อนเราจะออกมากินข้าวกับสามีเราถามลูกทุกครั้งว่าจะไปกับพ่อกับแม่ด้วยไหม แต่เขาตอบว่าไม่ไปเรารู้ว่านิสัยลูกเราเป็นยังไงถ้าเราไปเดินตลาดหรือไปกินข้าวข้างนอกหรือว่าอะไรที่ให้รอนานๆเขาแทบจะไม่อยากไปกับเราเลยโดยเฉพาะลูกชายคนโต ลูกชายคนโตเคยบอกตลอดว่าถ้าไปเดินตลาดไปกินข้าวหนูไม่ไปนะ เพราะเวลาเราพาเขาไปไหนที่เขาไม่ชอบเขาจะดูชักสีหน้าออกมาเลยค่ะ ว่าเขาไม่ชอบลูกสาวคนเล็กก็เหมือนกันค่ะชวนไปไปนะคะแต่เวลาไปจริงๆซักพักก็อยากกับบ้านเป็นแบบนี้ประจำถ้าไม่ใช่ที่ที่เขาชอบไป เราไม่ใช่ว่าไม่อยากพาลูกไปค่ะตั้งแต่เกิดเรื่องเราอยากพาไปมากแต่ด้วยโรคที่แพร่ระบาดอยู่ตอนนี้ทำให้เราไม่ค่อยอยากพาเด็กๆออกไป สวนสนุก ห้าง อะไรที่เด็กๆชอบก็ปิดหมด เราก็เลยพาเด็กๆไปไม่ได้ แต่ทางบ้านก็หาว่าเราไม่รักลูกพอถึงเวลาตกเย็นก็ออกจากบ้านทิ้งลูกไว้สองคน เราก็ไม่อยากออกตอนเย็นหรอกค่ะแต่เนื่องด้วยงานที่เราทำอาชีพที่เราทำ เราตอนเช้าส่งของให้ลูกค้าเลิกงาน6โมงเย็นทำงานทุกวันไม่มีวันหยุดถ้าจะหยุดต้องหาคนแทนแต่งานแบบเราที่เราทำหยุดไม่ได้เราก็จะมาเวลาแค่กินข้าวข้างนอกแค่ตอนเย็นค่ะ ส่วนมากที่เราขับรถออกไปทุกอย่างกับสามีส่วนมากจะไปกินปิ้งย่างชาบู กินค่ะกินแต่ข้าวค่ะไม่ได้เที่ยวไหนเลย แต่คนที่บ้านกับหาว่าเราหาความสุขให้ตัวเอง เราทำงานลูกๆก็ลูกกับเรานะคะลูกๆอยากกินขนมอยากได้นู้นนี้ถึงเวลาเขาก็จะลงมาขอเงินไปซื้อขนมกัน เรากับสามีพึ่งจะได้ออกไปกินข้าวนอกบ้านทุกเย็นก็ตั้งแต่เครียกันรู้เรื่องเองค่ะ ก่อนหน้านี้ที่ยังไม่ทะเลาะกันเราก็กินข้าวที่บ้านซื้อมากินกับลูกๆบ้างทีก็ให้ลูกๆกินก่อน  ตั้งแต่เหิดเรื่องสามีก็เอาใจลูกกับเอาใจเราเพื่อให้เรากับลูกๆลืมทุกอย่างแต่คนที่บ้ายหาว่าเราไม่รักลูก ไม่สนใจลูก เราก็ไม่เข้าใจทำไมถึงได้คิดกันแบบนี้เรารู้สึกเจ็บนะคะเรารักลูกเรามากแต่ทำคนอื่นกับมองว่าเราไม่รัก