สวัสดีค่ะทุกคน เราเป็นเด็ก ม.3 กำลังจะขึ้น ม.4 เรามีเรื่องคาใจเกี่ยวกับเพื่อนอยู่คะ เลยอยากจะขอคำแนะนำจากทุกคน
.
.
.
คือกลุ่มเรามีกัน 5 คน คือพอบอกว่า 5 คนทุกคนก็รู้ใช่ไหมคะ ว่ามันจะเกิดเหตุการณ์ประมาณว่าเพื่อนจับคู่กันแล้วมันจะเหลือเศษคือเรา คือพวกเราสนิทกันมากๆ จนกลับจากค่ายวิทยาศาสตร์ตอนช่วง ม.2 เทอม 2 เราก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นเศษในกลุ่มแต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเราเป็นคนที่พูดตามตรงนะคะคือเราไม่เหมือนเพื่อนในกลุ่ม เราเป็นพวกชอบลุย หรือพวกดาราหรือนักร้องเราไม่ค่อยไม่รู้จัก(เพราะเราติดการ์ตูน) เพื่อนๆในกลุ่มเราชอบจับคู่คุยเรื่องประมาณนี้เราไม่เข้าใจเราก็เลยเฉยๆค่ะ จนขึ้น ม.3 เรานั่งแถวหน้าแถวกลางเลย แล้วที่มันจะมี 3 ที่ เรานั่งทางด้านขวา มีเพื่อนอีกคนนั่งตรงกลาง อีกคนนั่งทางซ้าย คือ 2 คนนี้เป็นเพื่อนสนิทเรานะคะ เราจะแทนว่า เอ กับ บี
แล้วเพื่อน อีก 2 คนของเรา เราจะแทนว่า ซี กับ ดี นะคะ ซี กับ ดี จะนั่งถัดจากแถวที่เรานั่ง แล้วก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้นที่ทำให้เราต้องเปลี่ยนที่นั่งค่ะ เพื่อนเอกับบีสนิทกันค่ะอันนี้เราเข้าใจค่ะ เวลาที่เรานั่งทำงานที่อาจารย์สั่งในห้องอ่ะ ถ้าเราทำได้เอกับบีก็จะหันมาถามเรา เราก็ตอบทุกครั้ง แต่พอเราทำไม่ได้เอกับบีไม่เคยช่วยเราเลย เรารู้สึกน้อยใจนิดๆเราก็เลยแลกทีากับเพื่อนในห้องอีกคน ก็เลยได้ไปนั่งแถวเดียวกับ ซีกับดี สำหรับเรานะคะคือเราว่ามันรู้สึกดีกว่านั่งตรงที่เดิมคือ ซีกับดีถึงจะไม่ค่อยคุยกับเราแต่เวลาเรื่องเรียนเราไม่เข้าใจหรือเค้าไม่เข้าเราก็ปรึกษากันตลอด ปัจจุบันเราเลยยังนั่งตรงนี้ค่ะ
.
.
.
มีครั้งนึง ตอนเรียนคาบภาษาจีนคือปกติเราเก่งภาษาจีนมากๆนะ แต่คือตอนเราสอบท่องอ่ะ เราได้ 6 อ่ะ เราก็ตกใจนะไม่เคยได้น้อยขนาดนี้แต่เราก็คิดว่าทำเต็มที่แล้ว พอเราสอบเสร็จบีถามเราว่าเราได้คะแนนเท่าไหร่ เราบอกคะแนนที่ได้ไปตรงๆค่ะ บีก็เลยบอกให้เราช่วยสอนอ่านเราก็กำลังจะช่วยด้วยความเต็มใจเลยค่ะ
แต่!!!อยู่ดีๆเอก็พูดว่าได้แค่ 6 ยังจะให้สอนอีกเหรอเราเลยบอกให้บีไปให้คนที่ได้เต็มช่วยสอน เราน้ำตาคลอค่ะ เรารู้ว่าเอชอบพูดแบบนี้แต่เรารู้สึกเอยู่ ม.3 แล้ว เวลาจะพูดอะไรก็น่าจะคิด เอเป็นคนที่พูดตรงๆค่ะแต่ตรงเกินจนไม่รู้จักคำว่าให้เกียรติค่ะ
.
.
.
มาถึงเรื่องของบีนะคะ คือ บีสนิทกับเอค่ะ เวลาเราเดินกับเอ บีจะชอบแทรกกลางมากๆค่ะ พอแทรกกลางปุ๊บก็เดิรไปกับเอเลยค่าาาา เราก็เดินคนเดียว
.
.
.
อันนี้คือเรื่องที่เรารู้สึกแย่ที่สุดค่ะ คือมีครั้งนึงที่โรงเรียนเีาจัดงานแล้วไม่ได้เรียนคาบเช้า 3 คาบเลยว่างมากค่ะ เราเลยเล่นเกมกับเพื่อนในห้องพอใกล้ถึงเวลาพักเที่ยงเราก็งง ว่าเพื่อนเราหายไปไหนหมด เราก็เลยลงไปข้างล่างค่ะคิดว่าเพื่อนน่าจะไปเข้าห้องน้ำค่ะ เราเห็นเพื่อนเดินไปทางโรงอาหารคือเราก็เห็นบีเดินไปด้วยคือบีเล่นเกมกับเราอยู่แต่ออกไปไม่ได้บอกว่าไปไหน เราว่าจะเดินไปหาค่ะ แต่จู่ๆเราก็รู้สึกว่าโดนทิ้งค่ะ เราเดินไปห้องน้ำแทนที่จะโรงอหารแล้วเราก็ร้องไห้ออกมาเลยค่ะ พอร้องเสร็จเราก็เดินกลับห้อง เพื่อนอีกคนเลยถามกินข้าวเสร็จแล้วหรอ เราเลยตอบว่าเสร็จแล้ว เพื่อนคนนั้นชวนเราไปโรงอาหารค่ะ เราก็เลยไปเป็นเพื่อน ระหว่างเดินเพื่อนเค้าก็ถามเราว่ามีปัญหาอะไรกับเพื่อนหรือเปล่า สนิทกับใครที่สุดในกลุ่ม
เราเลยตอบว่าไม่มีปัญหาอะไร แล้วเราก็คิดว่าเราสนิทกับทุกคนไม่มีใครสนิทมากสนิทน้อย เพื่อนเค้าก็ถามคำถามประมาณนี้เรื่อยๆเราขี้เกรียจตอนค่ะ เลยใส่หูฟังแทน พอกลับมาบ้านค่ะ เราก็ร้องไห้ออกมาค่ะเหมือนรู้สีกว่ามันท้อมันเหนื่อยมากๆ พอไปโรงเรียนเราก็ทำตัวปกติค่ะเหมือนเดิมแต่ในใจเราคือเริ่มเสียความรู้สึกกับเพื่อนไปแล้ว 40% หลังจากนั้นมาเราเริ่มรู้สึกแย่ลงเรื่อยๆค่ะ แต่เราก็ยังคิดว่านี่คือเพื่อนเราทนอยู่จนจบ ม.3 แป๊ปเดียวไม่เป็นไรทนอีกหน่อย อันนี้ขอบอกไว้ก่อนนะคะว่าซีกับดีเราโอเคมากๆค่ะ สองคนนี้ไม่มีปัญหาเท่าไหร่ แต่พอช่วงหลังไปเราเริ่มรู้ว่สเอกับบีเริ่มทำอะไรไม่คิดถึงเราแล้ว ช่วงปิดเทอมเราต้องไปขอใบเกรดที่โรงเรียนคือวันที่เราชวนอ่ะ บีตกลงว่าจะไปแต่จู่ๆบอกไม่ไปได้เราก็ไม่ไรๆ พอถัดมาอีกวันครูเราสั่งงานให้ถ่ายคลิปค่ะ เราก็เลยตัดสินใจช่วยกันถ่ายที่โรงเรียนเลย พออีกสัปดาห์อาจารย์ก็สั่งงานให้ถ่ายคลิปเราอีกเราก็นัดว่าจะไปถ่ายที่โรงเรียนเลยใบเกรดที่ขอใบอาจารย์ทำให้เสร็จแล้ว แต่เราไม่ว่าไงค่ะเราเลยบอกเพื่อนว่าไปไม่ได้จริงๆ ขอเป็นพรุ่งนี้ได้ไหม เพื่อนก็บีไม่ตอบเราเลย แล้วก็ไปกับเอ คือแล้วงานอ่ะคือความรู้สึกที่บีบอกว่าไปกับเอแล้วอ่ะ มันทำให้เรารู้สึกว่าเป็นตัวถ่วงสุดๆ
...ช่วงนี้เป็นช่วงโควิดค่ะต้องสลับวันเรียน กลุ่มเราเลยเหลือกัน 4 คน เราเลยรู้สึกโอเคเพราะอย่างน้องก็มีเพื่อนเดินเป็นเพื่อไม่ต้องเดินคนเดียวแต่พอเปิดเทอมความรู้สึกเราน่าจะกลับมาอีกค่ะ เราอยากเป็นคนที่รู้จักทำอะไรด้วยตัวเองเป็นค่ะเราไม่ชอบพึ่งใครแต่เราไม่ได้หยิ่งนะคะคือเราไม่ชอบรบกวนใคร ปัจจุบันนี้ความรู้สึกดีไที่ีมีใครเพื่อนมันมีให้เพื่อนมันเหลืออยู่ 50% ค่ะ เราเบื่อกับการที่ต้องเจอคนที่พูดตรงๆจนทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ คนอวดเก่ง คนที่คอยย่ำยีเราเวลาเราพลาด คนขี้อิจฉา แต่เราก็ยังคิดว่าเค้าเป็นเพื่อนเราค่ะ เราจะขึ้น ม.4 แล้วค่ะ เราว่าจะต่อห้องเดิมโรงเรียนเดิมเพราะมีโควต้าเราไม่อยากสอบเข้าอีกรอบ แล้วเพื่อนในกลุ่มเราก็ต่อห้องเดียวกับเราด้วย เรากำลังสับสนอยู่ค่ะว่า ถ้าเกิดว่าเรานังคบเพื่อนแบบนี้อีกอนาคตมันจะเกิดอะไรขึ้น แล้วถ้าเรามีเพื่อนใหม่เพื่อนเก่าเราจะคิดยังไงเราต้องปรับตัวยังไง ขอคำปรึกษาด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ถึงบางคนที่ฟังดูแล้วมันงั้นๆนะคะ คือ หนูเจอเยอะกว่าที่เขียนในกระทู้ค่ะ สำหรับหนูเพื่อนเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนค่ะ ต้องดูแลรักษาไว้อย่างดี แต่ถ้าสิ่งที่ได้รับตอบแทนมันไม่คุ้มค่าหนูไม่รู้ว่าเพื่อนสิ่งที่หนูรักษาอยู่นั้นหนูควรจะต้องทะนุถนอมมันต่อไปเพราะคำว่าเพื่อน หรือควรจะปล่อยมันไว้ตรงนี้
เพื่อนเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับหนูเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนหนูอยากตัดสินใจให้ถูกค่ะ เลยอยากจะฟังคำแนะนำจากทุกคน ขอรบกวนและขอคำแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ🙏🙏🙏🙏
เราควรคบเพื่อนแบบนี้ต่อไปหรือควรทำยังไงดีคะ???
.
.
.
คือกลุ่มเรามีกัน 5 คน คือพอบอกว่า 5 คนทุกคนก็รู้ใช่ไหมคะ ว่ามันจะเกิดเหตุการณ์ประมาณว่าเพื่อนจับคู่กันแล้วมันจะเหลือเศษคือเรา คือพวกเราสนิทกันมากๆ จนกลับจากค่ายวิทยาศาสตร์ตอนช่วง ม.2 เทอม 2 เราก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นเศษในกลุ่มแต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเราเป็นคนที่พูดตามตรงนะคะคือเราไม่เหมือนเพื่อนในกลุ่ม เราเป็นพวกชอบลุย หรือพวกดาราหรือนักร้องเราไม่ค่อยไม่รู้จัก(เพราะเราติดการ์ตูน) เพื่อนๆในกลุ่มเราชอบจับคู่คุยเรื่องประมาณนี้เราไม่เข้าใจเราก็เลยเฉยๆค่ะ จนขึ้น ม.3 เรานั่งแถวหน้าแถวกลางเลย แล้วที่มันจะมี 3 ที่ เรานั่งทางด้านขวา มีเพื่อนอีกคนนั่งตรงกลาง อีกคนนั่งทางซ้าย คือ 2 คนนี้เป็นเพื่อนสนิทเรานะคะ เราจะแทนว่า เอ กับ บี
แล้วเพื่อน อีก 2 คนของเรา เราจะแทนว่า ซี กับ ดี นะคะ ซี กับ ดี จะนั่งถัดจากแถวที่เรานั่ง แล้วก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้นที่ทำให้เราต้องเปลี่ยนที่นั่งค่ะ เพื่อนเอกับบีสนิทกันค่ะอันนี้เราเข้าใจค่ะ เวลาที่เรานั่งทำงานที่อาจารย์สั่งในห้องอ่ะ ถ้าเราทำได้เอกับบีก็จะหันมาถามเรา เราก็ตอบทุกครั้ง แต่พอเราทำไม่ได้เอกับบีไม่เคยช่วยเราเลย เรารู้สึกน้อยใจนิดๆเราก็เลยแลกทีากับเพื่อนในห้องอีกคน ก็เลยได้ไปนั่งแถวเดียวกับ ซีกับดี สำหรับเรานะคะคือเราว่ามันรู้สึกดีกว่านั่งตรงที่เดิมคือ ซีกับดีถึงจะไม่ค่อยคุยกับเราแต่เวลาเรื่องเรียนเราไม่เข้าใจหรือเค้าไม่เข้าเราก็ปรึกษากันตลอด ปัจจุบันเราเลยยังนั่งตรงนี้ค่ะ
.
.
.
มีครั้งนึง ตอนเรียนคาบภาษาจีนคือปกติเราเก่งภาษาจีนมากๆนะ แต่คือตอนเราสอบท่องอ่ะ เราได้ 6 อ่ะ เราก็ตกใจนะไม่เคยได้น้อยขนาดนี้แต่เราก็คิดว่าทำเต็มที่แล้ว พอเราสอบเสร็จบีถามเราว่าเราได้คะแนนเท่าไหร่ เราบอกคะแนนที่ได้ไปตรงๆค่ะ บีก็เลยบอกให้เราช่วยสอนอ่านเราก็กำลังจะช่วยด้วยความเต็มใจเลยค่ะ
แต่!!!อยู่ดีๆเอก็พูดว่าได้แค่ 6 ยังจะให้สอนอีกเหรอเราเลยบอกให้บีไปให้คนที่ได้เต็มช่วยสอน เราน้ำตาคลอค่ะ เรารู้ว่าเอชอบพูดแบบนี้แต่เรารู้สึกเอยู่ ม.3 แล้ว เวลาจะพูดอะไรก็น่าจะคิด เอเป็นคนที่พูดตรงๆค่ะแต่ตรงเกินจนไม่รู้จักคำว่าให้เกียรติค่ะ
.
.
.
มาถึงเรื่องของบีนะคะ คือ บีสนิทกับเอค่ะ เวลาเราเดินกับเอ บีจะชอบแทรกกลางมากๆค่ะ พอแทรกกลางปุ๊บก็เดิรไปกับเอเลยค่าาาา เราก็เดินคนเดียว
.
.
.
อันนี้คือเรื่องที่เรารู้สึกแย่ที่สุดค่ะ คือมีครั้งนึงที่โรงเรียนเีาจัดงานแล้วไม่ได้เรียนคาบเช้า 3 คาบเลยว่างมากค่ะ เราเลยเล่นเกมกับเพื่อนในห้องพอใกล้ถึงเวลาพักเที่ยงเราก็งง ว่าเพื่อนเราหายไปไหนหมด เราก็เลยลงไปข้างล่างค่ะคิดว่าเพื่อนน่าจะไปเข้าห้องน้ำค่ะ เราเห็นเพื่อนเดินไปทางโรงอาหารคือเราก็เห็นบีเดินไปด้วยคือบีเล่นเกมกับเราอยู่แต่ออกไปไม่ได้บอกว่าไปไหน เราว่าจะเดินไปหาค่ะ แต่จู่ๆเราก็รู้สึกว่าโดนทิ้งค่ะ เราเดินไปห้องน้ำแทนที่จะโรงอหารแล้วเราก็ร้องไห้ออกมาเลยค่ะ พอร้องเสร็จเราก็เดินกลับห้อง เพื่อนอีกคนเลยถามกินข้าวเสร็จแล้วหรอ เราเลยตอบว่าเสร็จแล้ว เพื่อนคนนั้นชวนเราไปโรงอาหารค่ะ เราก็เลยไปเป็นเพื่อน ระหว่างเดินเพื่อนเค้าก็ถามเราว่ามีปัญหาอะไรกับเพื่อนหรือเปล่า สนิทกับใครที่สุดในกลุ่ม
เราเลยตอบว่าไม่มีปัญหาอะไร แล้วเราก็คิดว่าเราสนิทกับทุกคนไม่มีใครสนิทมากสนิทน้อย เพื่อนเค้าก็ถามคำถามประมาณนี้เรื่อยๆเราขี้เกรียจตอนค่ะ เลยใส่หูฟังแทน พอกลับมาบ้านค่ะ เราก็ร้องไห้ออกมาค่ะเหมือนรู้สีกว่ามันท้อมันเหนื่อยมากๆ พอไปโรงเรียนเราก็ทำตัวปกติค่ะเหมือนเดิมแต่ในใจเราคือเริ่มเสียความรู้สึกกับเพื่อนไปแล้ว 40% หลังจากนั้นมาเราเริ่มรู้สึกแย่ลงเรื่อยๆค่ะ แต่เราก็ยังคิดว่านี่คือเพื่อนเราทนอยู่จนจบ ม.3 แป๊ปเดียวไม่เป็นไรทนอีกหน่อย อันนี้ขอบอกไว้ก่อนนะคะว่าซีกับดีเราโอเคมากๆค่ะ สองคนนี้ไม่มีปัญหาเท่าไหร่ แต่พอช่วงหลังไปเราเริ่มรู้ว่สเอกับบีเริ่มทำอะไรไม่คิดถึงเราแล้ว ช่วงปิดเทอมเราต้องไปขอใบเกรดที่โรงเรียนคือวันที่เราชวนอ่ะ บีตกลงว่าจะไปแต่จู่ๆบอกไม่ไปได้เราก็ไม่ไรๆ พอถัดมาอีกวันครูเราสั่งงานให้ถ่ายคลิปค่ะ เราก็เลยตัดสินใจช่วยกันถ่ายที่โรงเรียนเลย พออีกสัปดาห์อาจารย์ก็สั่งงานให้ถ่ายคลิปเราอีกเราก็นัดว่าจะไปถ่ายที่โรงเรียนเลยใบเกรดที่ขอใบอาจารย์ทำให้เสร็จแล้ว แต่เราไม่ว่าไงค่ะเราเลยบอกเพื่อนว่าไปไม่ได้จริงๆ ขอเป็นพรุ่งนี้ได้ไหม เพื่อนก็บีไม่ตอบเราเลย แล้วก็ไปกับเอ คือแล้วงานอ่ะคือความรู้สึกที่บีบอกว่าไปกับเอแล้วอ่ะ มันทำให้เรารู้สึกว่าเป็นตัวถ่วงสุดๆ
...ช่วงนี้เป็นช่วงโควิดค่ะต้องสลับวันเรียน กลุ่มเราเลยเหลือกัน 4 คน เราเลยรู้สึกโอเคเพราะอย่างน้องก็มีเพื่อนเดินเป็นเพื่อไม่ต้องเดินคนเดียวแต่พอเปิดเทอมความรู้สึกเราน่าจะกลับมาอีกค่ะ เราอยากเป็นคนที่รู้จักทำอะไรด้วยตัวเองเป็นค่ะเราไม่ชอบพึ่งใครแต่เราไม่ได้หยิ่งนะคะคือเราไม่ชอบรบกวนใคร ปัจจุบันนี้ความรู้สึกดีไที่ีมีใครเพื่อนมันมีให้เพื่อนมันเหลืออยู่ 50% ค่ะ เราเบื่อกับการที่ต้องเจอคนที่พูดตรงๆจนทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ คนอวดเก่ง คนที่คอยย่ำยีเราเวลาเราพลาด คนขี้อิจฉา แต่เราก็ยังคิดว่าเค้าเป็นเพื่อนเราค่ะ เราจะขึ้น ม.4 แล้วค่ะ เราว่าจะต่อห้องเดิมโรงเรียนเดิมเพราะมีโควต้าเราไม่อยากสอบเข้าอีกรอบ แล้วเพื่อนในกลุ่มเราก็ต่อห้องเดียวกับเราด้วย เรากำลังสับสนอยู่ค่ะว่า ถ้าเกิดว่าเรานังคบเพื่อนแบบนี้อีกอนาคตมันจะเกิดอะไรขึ้น แล้วถ้าเรามีเพื่อนใหม่เพื่อนเก่าเราจะคิดยังไงเราต้องปรับตัวยังไง ขอคำปรึกษาด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ถึงบางคนที่ฟังดูแล้วมันงั้นๆนะคะ คือ หนูเจอเยอะกว่าที่เขียนในกระทู้ค่ะ สำหรับหนูเพื่อนเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนค่ะ ต้องดูแลรักษาไว้อย่างดี แต่ถ้าสิ่งที่ได้รับตอบแทนมันไม่คุ้มค่าหนูไม่รู้ว่าเพื่อนสิ่งที่หนูรักษาอยู่นั้นหนูควรจะต้องทะนุถนอมมันต่อไปเพราะคำว่าเพื่อน หรือควรจะปล่อยมันไว้ตรงนี้
เพื่อนเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับหนูเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนหนูอยากตัดสินใจให้ถูกค่ะ เลยอยากจะฟังคำแนะนำจากทุกคน ขอรบกวนและขอคำแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ🙏🙏🙏🙏