เรื่องนี้เกิดขึ้นประมาณ15ปีที่แล้ว เรื่องมีอยู่ว่า เรามีคนๆนึ่งยุในหัวตลอดทั้งที่ตอนนี้เราและเค้าต่างแยกย้ายมีครอบครัวกันไปหมดแล้ว เราและเค้าเป็นเพื่อนกัน ทุกครั้งที่เราโพสเฟสบุ๊คแล้วเค้าเข้ามากดไลน์ เรารู้สึกดีใจมากจนบางครั้งอยากเข้าไปทักแชทแต่แล้วก็ทำไม่ได้ เรากลัวแฟนเค้าเข้าใจผิดเลยได้แต่นั่งกลับไปไล่อ่านแชทสมัยก่อนที่เคยคุยกัน ตอนงานเลี้ยงรุ่นปีก่อนที่นัดเพื่อนๆว่าจะกลับไปเจอกัน แต่ด้วยเรามีธุระเลยไปไม่ได้ เขาได้โทรมาแต่เราไม่ได้รับและำไม่กล้าที่จะโทรกลับ เรากับเพื่อนคนนี้รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยประถม ทุกคนต่างลงความเห็นว่าเขาชอบเรา ซึ่งจริงๆเราก็ไม่รู้ว่ายังไงเพราะเขาไม่เคยบอก หลังจากเข้ามัธยมเราก็เรียนที่เดียวกัน แต่คนละห้อง เมื่อเรารู้ว่าเขามีคนคุยเรารู้สึกแปลกๆคิดในหัวตลอดว่าทำไมๆ ไหนมีคนบอกว่าชอบเราไง จนวันที่จะจบ ม.ต้น เราได้มีโอกาสคุยกัน เขาบอกว่าจะไม่เรียนต่อ เรากะเลยแลกเบอร์กันไว้ ก็ติดต่อกันตลอดจนเหมือนแฟน ส่งข้อความโทรหาทุกเย็น มีเปลี่ยนกันเติมเงินให้กันด้วย(สมัยนั้น3310 ไม่ต้องพูดถึงวีดีโอคอล) พอเขากลับบ้านช่วงเทศกาลก็มีของขวัญมาให้ แต่เราไม่ได้รับไว้เพราะเขาจะเอามาให้ที่บ้าน เรากะเลยไม่สะดวก เขาเลยบอกจะเอาไปฝากเพื่อนไว้ ซึ่งเราคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้เลยบอกไม่ต้องหรอก จากนั้นเขาก็กลับไปทำงาน เราก็ไปถามเพื่อนว่ามีใครเอาอะไรมาฝากให้ไหม เพื่อนกะบอกไม่มี ก็แอบเสียใจแหละแต่ทำไงได้พูดเองนิว่าไม่เอาเลยอดรู้เลยว่าของขวัญคืออะไร หลังจากนั้นเขาก็เงียบเราก็เงียบ จนสุดท้ายมารู้อีกทีเขาคบกับรุ่นน้องต่างหมู่บ้านคนนึ่งแล้วกำลังจะแต่งงานกัน เราเสียใจมากแต่พูดอะไรไม่ได้ เพราะเรากับเขาไม่เคยบอกรักและไม่เคยบอกเลิกกัน ปัจจุบันเขามีพยานรัก3คน ส่วนเราก็แต่งงานมีพยานรัก1คน และเรายังเป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊ค แต่ทำไมเราลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเขาไม่ได้วนเวียนในหัวตลอดว่าทำไมๆๆ ถ้าวันนั้นเราบอกรักกันมันคงไม่เป็นแบบนี้ เหมือนเราไม่เคลียร์กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถ้าเรากล้าพอเราก็อยากจะถามว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเราตอนนั้นมันเรียกว่าอะไร 
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบ เราไม่รู้จะพูดให้ใครฟังโพสเฟสบุ๊คก็กลัวมีปัญหา เพื่อนๆคนไหนมีอะไรช่วยแนะนำให้เราเคลียร์ๆได้ ช่วยแนะนำทีนะคะ