ตอนนี้เราอายุ22ปี อยู่กับย่ามาตั้งแต่เด็ก ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ช่วงเรียนอยู่เราก็อยู่บ้านกับย่าปกติ แต่พอเรียนจบได้ทำงาน แรกๆก็เริ่มมาบ้านแฟนที่ห่างจากบ้านเราประมาณ 2กม. มาแบบวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เช้ามาเย็นกลับ หลังๆมาเริ่มกลับดึกแฟนก็ห่วงเลยให้ค้างนี่(ที่แฟนไม่ไปส่งเพราะย่าเราหัวโบราณมาก เราขอไม่ให้ไปส่งเอง) ทีนี้หนักเข้าๆเราก็เริ่มมานอนบ้านแฟนแบบกลับบ้านมั้งบางวัน แล้วเริ่มเหนื่อยกับการขี่รถ เลิกงานก็มาบ้านแฟนเลย จนมันแบบไม่ค่อยได้กลับบ้าน นอกจากวันหยุดที่ว่างจริงๆ แรกๆย่าไม่รู้ว่าเราอยู่ไหน เวลาย่าถามก็จะบอกว่าอยู่แถวนี้แหละตลอด แต่ย่าก็มีลูกชายซึ่งมีสักเป็นอา และมีลูกสาว มีสักเป็นป้าเรา ที่คอยสอดส่องดูแลเราอยู่ เขาก็พอรู้แหละว่าเรามาอยู่บ้านแฟน เขาแค่รอโอกาสที่เรากับแฟนจะไปคุยที่บ้านให้รู้เรื่อง  จนวันนึงป้าก็ทนไม่ไหว มาบุกถึงบ้านแฟนเรา แล้วก็ด่าๆๆๆๆสารพัด จากที่เคยมองเราเป็นเด็กดีตอนนี้คือติดลบมาก ชีวิตติดลบ บลาๆ(คือจริงๆที่ป้าโมโหไม่ใช่ว่ามาอยู่กับแฟนนะ คือเรามีหนี้มีสิน พอเขารู้ เขารับไม่ได้ว่าทำไมออกมาใช้ชีวิตเอง ถึงได้เป็นหนี้ ใช้ชีวิตยังไง) ความรู้สึกตอนนั้นคือแย่ แย่มากๆ คำพูดทุกๆคำมันอยู่ในหัวเราตลอดเวลา  "เรียนสูงทำไม จบออกมาแล้วเป็นหนี้ ชีวิตคู่เริ่มต้นยังไง แบบนี้จะไปกันรอดไหม?"พอเขาด่าเสร็จเขาก็พากันกลับ หลังจากนั้นเราก็ยังไม่ได้ไปบ้านอีกเลย เพราะไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน พอเราอัพรูปอัพเฟสอะไร ป้ากับอาก็จะมาคอมเม้นตลอดประมาณว่า "แลมีความสุขเนอะ" แต่เราก็ไม่ตอบ ทุกคนคิดว่าเราควรทำยังไงดี !
 
ใส่ข้อความ