เรื่องมีอยู่ว่ามีคนมาฟ้องว่าเด็กๆเล่นไฟกันในสนาม ยายเราก็เลยเอาเเต่ใช้อารมณ์ตีน้องๆโดยไม่รู้อะไรเลย เเละไม่สอนน้อง เอาเเต่ตี เราเลยบอกยายว่าอย่าใช้อารมณ์เอาเเต่ตีคนอื่น ยายสอนน้องโดยการเอาเเต่ตีหลายรอบเเล้วนะ เพราะเเบบนี้ไงน้องถึงเอาเเต่เถียงเเละบอกว่าอยากตีก็ตีเลยยายผมผิดไม่ผิดจะตีก็ตีเลย ทุกครั้งที่เกิดเหตุอะไรผมจะผิดไม่ผิดยายก็เอาเเต่ตีอยู่เเล้ว เราที่ฟังจากคนที่ทำผิดเเล้วเขาทุกคนเห็นว่าน้องชายคนกลางไม่ได้เเล้วเเต่ยืนดูอยู่ห่างๆซึ่งห้ามคนอื่นเเล้วเเต่เขาไม่ฟัง โดยที่น้องชายคนเล็กทำด้วยจริงๆ เเต่น้องคนเล็กก็ไม่ยอมรับนะคะตอนเเรกเพราะยายเอาเเต่ตีน้องร้องไห้เเละเอาเเต่โวยวาย เราเลยดุน้องบอกให้ใจเย็นเเละฟังเรา ยายไม่ชอบเราตอนดุเเละเสียงดังก็เลยบอกให้เราหยุด เราเลยหยุดเเละบอกยายว่านั้นก็ฟังคนอื่นก่อนยายคนที่เขาอยู่ในเหตุการณ์ เเละบางคนที่เขาเห็นเหตุการณ์ ถ้ายายเอาเเต่ตีน้องต่อหน้าคนอื่น ต่อหน้าเพื่อนๆเขา เขาก็จะเป็นเด็กเก็บกดได้นะ เพราะเราเคยโดนพ่อเเม่เรามาก่อนเราเลยรู้ เเล้วอีกอย่างยายก็ควรจะสอนไม่ใช่ใช้เเต่อารมณ์พูดไม่คิด สักพักยายก็มาว่าน้องคนกลางเเล้วก็ตี น้องคนกลางก็เถียงเราเลยขึ้นเสียงใส่น้องบอกให้หยุด ยายหันมาหาเราเเล้วก็ตี ที่ตีเพราะว่าเราขึ้นเสียงใส่น้อง เรายอมรับผิดในส่วนนั้นที่ขึ้นเสียงใส่นะ เเต่เราไม่ยอมที่โดนยายตีเพราะเราบอกยายหวังว่ายายจะใจเย็นเเละสอนน้องไม่ใช่ใช้เเต่กำลัง เราไม่เข้าใจนะว่าการเป็นผู้หญิงพูดเสียงดังผิดมากไหม การใช้เหตุผลคุยกับน้องผิดไหม สักพักพอยายใจเย็นขึ้น ยายก็มาพูดกับเราว่า ถ้าตีไม่ได้ ไม่ต้องมาบ้านยายอีก จะไปไหนก็ไป ยายบอกอีกว่าจะผิดไม่ผิด ยายก็คือยายตีก็ห้ามสู้ห้ามเถียง ยายเขารู้นะว่าตัวเองผิด เขาเลยบอกก็นั้นเเหละเราจะถูกเเต่เราเป็นลูกเป็นหลานยายจะตีไม่ได้เลยหรอ จะสอนไม่ได้เลยหรือไง เเล้วเราก็เป็นผู้หญิงจะเสียงดังได้ไง เราโกรธมากนะ