การเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง บางทีก็ยากนะคะ เพราะ การที่เราเรียนรู้มาจากทุกๆสื่อ การสอนให้ลูก โตมาอย่างถูกต้อง และ มีศีลธรรม อย่างกรณี ที่ลูกเอาแต่ใจอยากได้อะไรก็เขวี้ยงของ ร้องให้จ้า หรือ กระทำอะไรใกล้ตัวให้แตกพังพินาศ  นี่เด็ก แค่ 2-3 ขวบเองนะคะ  เราเรียนรู้จากหนังสือ คือทำเป็นไม่สนใจ แต่คน เป็นย่ายาย นี่สิคะ ดูแลยากกว่าเด็กมากๆ เข้าใจว่ารักหลาน แต่อย่าเสริมอิโก้เด็กนักเลย บางที เราไม่ได้โมโหลูกนะ โมโห ย่า ยาย ตา ปู่ นี่แหละ
กรณี ลูกสาวอยากเล่นมือถือ อยากคว้าเปิดตู้นั่นนี่ ที่มีแต่ของมีคม คือ อะไรเด็กๆเล่นได้ มักไม่สนใจ จะสนใจแต่อะไรเสี่ยงๆ เราจะเปิดให้ลูกดู และสอนว่า แม่ให้ดูคร้งเดียวนะ มีแต่มีด เนี่ยจะโดนไฟดูด แล้วจบ  แต่พอร้องจะ เปิดอีก เราก็เงียบ และให้รู้ว่าเปิดไม่ได้แน่นอน  แต่ย่ายาย ปู่ตา เนี่ย ไม่ใช่เลย เปิดตามใจตลอดเด็ก เรียนรู้นะคะ ว่าแม่ไม่เปิดให้ ก็ระเบิดเสียงดังๆ ให้คนเป็นปูย่ามาสนองความต้องการได้  ห้ามไม่เคยสุดท้ายเวลาอยู่กับเรา เรียบร้อยดี แต่พ่อปู่ย่า ตายายมา ปีศาจออกอาละวาด ทันที เห้อออ กะเรื่องห้ามไม่ฟัง  อย่าวิ่ง วิ่งแล้วล้ม ล้มก็บอกว่าเป็นไง แม่ห้ามแล้วห้ามร้องนะ เพราะหนู่ทำตัวหนูเอง  แต่ย่ายาย กลับไปตีพื้น ตีมุมโต๊ะ ให้เด็ก รู้สึกว่าตัวไม่ผิดเนี่ย แหมมมๆๆๆๆๆ คนเป็นแม่เนี่ย ห้ามเถียงเลยนะ มาย้อนว่า ไม่งั้นชั้นจะเลี้ยงแกมาได้ดีขนาดนี้หรอ  แหม หนูจำได้ แม่ตีหนูจนตัวเขียวเลยนะ ไครเป็นแบบนี้บ้าง แล้วมีวิธีแก้ไขอย่างไร บอกด้วยยยย  ((อันนี้คือไม่ใช่กะตัวนะ อันนี้มาระบายแทนพี่สาว)) ส่วนเราท้องอยู่ และมีภาวะเลือดออกอยู่ค่ะ