เท่าที่เจอผ่านๆตาตามข้อมูลในอินเตอร์เน็ต ก่อนยุคเขมรแดงเรืองอำนาจ ในช่วงระหว่างปี 2506 - 2507 ทางรัฐบาลกัมพูชาได้ออกกฎห้ามคนเชื้อสายไทยในจังหวัดเกาะกง ห้ามพูดภาษาไทย ถ้าฝ่าฝืนก็จะถูกปรับคำละ 25 เรียล (เท่ากับกี่บาทของไทยไม่รู้) ห้ามมีหนังสือภาษาไทย หรือห้ามใช้เงินไทย ถ้าทางการตรวจเจอก็จะถูกนำไปทำลายเสียให้สิ้นซาก ปีต่อมาก็จะถูกปรับเพิ่มอีก 1 เท่า เป็น 50 เรียล แถมเผลอๆก็จะถูกทางการเรียกตัวให้ไปทำงานหนักบ้าง, แขวนป้ายให้เดินรอบเมืองเพื่อเป็นการประจานบ้าง หรือถ้าหนักสุดก็คือ นำไปฆ่าเสีย ไม่เว้นแม้แต่พระ เถร เณร ชี ในพื้นที่นั้น ที่ต้องถูกบังคับให้สวดมนต์ในสำเนียงภาษาเขมร และต้องเปลี่ยนประเพณี พิธีกรรมต่างๆให้เป็นแบบวัฒธรรมเขมร จนคนเขมรเชื้อสายไทยในจังหวัดเกาะกงรับไม่ไหวกับกฎหมายที่ออกมาข่มเหงคนไทยเกาะกงเช่นนี้ จนถึงต้องพากันทิ้งบ้านทิ้งเรือน ทิ้งเรือกสวนไร่นาของตนเองอพยพกลับเข้ามาอาศัยอยู่เขตรจังหวัดตราด ประเทศไทยเป็นอันมาก ผมจึงสงสัยเหลือเกินว่า เหตุอันใดทางรัฐบาลกัมพูชาถึงได้ออกกฎหมายข่มเหงคนไทยเกาะกงเป็นการเฉพาะเจาะจงเช่นนี้ จนต้องเดือดร้อนกันถ้วนหน้าพากันอพยพเข้ามาอยู่ในเขตรแดนประเทศไทยจนบางส่วนก็ไม่กลับถิ่นเดิมจนได้รับการพิสูจน์สัญชาติและได้บัตรประชาชนไทยไป แล้วคนเชื้อชาติอื่นในกัมพูชาล่ะ อย่าง ลาวเชียงแตง, ลาวรัตนคีรี, เวียดนาม ฯลฯ สมัยนั้นคนเชื้อสายเหล่านี้ได้รับชะตากรรมเช่นเดียวกับคนเชื้อสายไทยเกาะกงในขณะนั้นหรือไม่?