สวัสดีค่ะทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้เรา

วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์การเเอบรักรุ่นพี่1ปีกว่าๆให้ฟังนะคะ
เมื่อปี2562ประมาณสิ้นเดือนตอนนั้นเราเด็กมากเลยเเหละมั้งเราไปเจอรุ่นพี่คนนี้
คือตอนเเรกเราไม่รู้จักพี่เขาเลยเว้ยเเค่เห็นเเล้วเเบบใจบ่ดีไรงี้ตอนนั้นเราเริ่มตกหลุมรักคนๆนี้เข้าจริงจังเลยเเหละ เวลาก็ผ่านไปนานมั้งนะเราไม่เจอเขาอีกเลยหลังจากนั้นเราคอยตามหาเเละเชื่อว่าเราจะได้เจอพี่เขาอีกรอบหล่ะเรายังเคยบ้าเเละคิดว่าเขาอยู่ใกล้ๆเราเสมอเลยหล่ะ555ตลกมากก
พอวันเวลาผ่านไปก็เข้าสู่ช่วงปี2563ปีนี้คือปีที่เราจะได้มีพี่เขาจริงๆในทุกๆวันเลยหล่ะเราได้เจอเขาอีกรอบในเดือนกุมภาเเค่ครั้งเดียวหลังจากนั้นเราก็ได้เเต่ภาวนาให้เจอเขาอีกรอบ
"ครั้งนี้ถ้าเจอจะขอเฟซให้ได้"
จนเราได้เจอเขาในเดือนสิงหาอีกรอบครั้งนี้เเหละ! เราตัดสินใจขอเฟซเขาจริงๆเเละเราได้มีโอกาศคุยกับเขา พออะไรเสร็จเขากับเราก็คุยกันมีเรื่องทะเลาะกันในหลายๆเรื่องเราก็พยามปรับความเข้าใจกับพี่เขา พูดง่ายๆพี่เขาคือทุกอย่างเลยหล่ะเวลาไปไหนมาไหนเขานี่เเหละทำให้เราสามารถบอกได้ว่าพี่เขาพึ่งพาได้ พี่เขาคอยไปรับ-ส่งเราเวลาไปม็อบด้วยกัน
(ไม่ใช่สลิ่มน้าา)
หลังจากนั้นเราก็ได้ไป555ก็..เหมือนเดทเเรกเลยเเหละ เราได้ไปดูหนังกับพี่เขา2คนหล่ะ //เขิน//
พอนานๆไปก็ถึงสิ้นปีจะเริ่มปีใหม่เเล้วเราคุยกับพี่เขา4เดือนกว่าๆเเหนะ เราก็อวยพรปีใหม่ให้เขาเเละเขาได้บอกเราด้วยหล่ะว่า
พี่:จะอวยพรอะไรเยอะเเยะ
เรา:เอ้าก็ปีนี้พี่อยู่กับหนูหนิ
พี่:ก็ต้องอยู่ทุกปีสิ
เราดีใจมากนะเเละคิดว่า...เขานี่เเหละใช้จริงๆเราไม่เสียใจเวลาที่รอเขามันคุ้มค่ามากๆ
จนวันหนึ่งเรียกว่าเหมือนเราขอคบพี่เขามั้ง
พี่เขาคิดว่าเรามีเเฟนเเล้วเเละก็ทำใจตั้งเเต่วันที่คิดเเล้ว....
อืม...นั่นเเหละค่ะเขาบอกว่าความรู้สึกมันหายไปเเล้วตั้งเเต่วันนั้น
สุดท้ายเราก็เลิกติดต่อกันไปเลย
เราคิดถึงเขามากๆเลยนะ....ในทุกวันนี้ยังลืมไม่ได้เลย
เเต่สุดท้ายก็ต้องปล่อยให้เขาเจอคนที่ดีเเละตัดสินใจคบกับคนๆนั้น ขอให้พี่มีความสุขนะพี่ออมสิน