เราเป็นนักศึกษา ของมหาวิทยาลั​ยแห่งหนึ่ง​ มันมีเช้าวันหนึ่งมีเรียนตอน8โมงเช้า
ตอน7โมง​ครึ่ง​ เราก็รีบออกจากหอไปกินข้าว  เราก็รีบเพราะกลัวเข้าคลาสสาย
ที่หอพักก็มีคนรู้จักแล้วก็เพื่อนที่อยู่เอกเดียวกันพักอยู่ด้วย  เราเปิดประตูหอพักแล้วสะดุดขาตัวเอง  แต่ไม่ล้มลง แล้วเราก็ได้ยินเสียงหัวเราะ เราก็หันไปมอง คนหัวเราะเป็นคนรู้จัก แต่ไม่ได้สนิทกันมาก
เค้าเรียนเอกเดียวกับเรา มีเรียนตอนเช้า​เหมือนกัน​ คือเค้าหัวเราะเราที่สะดุดขาตัวเอง​ เราไม่ได้สนิทกันขนาดเรียกว่าเพื่อนได้ คือเราก็คิดในใจว่ามันตลกเหรอ  มันใช่เรื่องที่ต้องหัวเราะด้วยเหรอ  เราก็ไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบกลับไป  แล้วก็รีบไปที่รถไซค์เพื่อไปเรียน  เวลาเห็นใครล้มหรือ​สะดุด​ขาตัวเอง เป็นเราเราไม่หัวเราะนะ
หรือมันเป็นแค่เราคนเดียว สำหรับเรามันไม่ตลกนะ  ถึงจะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก
ก็ไม่เคยหัวเราะที่เพื่อนล้มหรืออะไร
สำหรับคนอื่นคิดว่ายังไงกันบ้าง