ช่วยแปลบทกลอนให้หน่อยค่ะ พอดีอ่านแล้วงงๆไม่ค่อยเข้าใจ

แสงทองอ้อนแผ่นฟ้า    สายธาราอ้อนสายลม
ระริกพลิ้วรื่นรมณ์         น่าชื่นชมในตัวเอง
คนเราก็เหมือนกัน        ช่างน่าขันไม่ครื้นเครง
ในตัวใจเราเอง            ยังไปเกรงใจผู้ใด
สร้างตนเหมือนตลก      นึกเพ้อพกตามใครใคร
ใครเด่นเล่นอย่างไร      ก็ตามไปเล่นตามกัน
อนาถหนอชีวิต            เมื่อมาคิดจิตแปรผัน
มีค่าเท่าใดกัน             กับคำคันของปากคน

ขอบคุณล่วงหน้านะคะ🙏🏻🙏🏻🙏🏻