คือเกริ่นเรื่องนิดนึงนะคะ
พ่อแม่เราหย่ากันตั้งแต่เราป.4 แรกๆพ่อเราจะมาหาคอยซื้อขนม ส่งเงินมาให้ตลอด จนพักหลังๆเขามีครอบครัวใหม่ ช่วงนั้นเรากับน้องก็ย้ายมาอยู่กับแม่แล้ว..แม่ก็มีแฟนใหม่เหมือนกันค่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นเรากับน้องที่จะทักไปขอเงินกับพ่อ ได้บ้างไม่ได้บ้าง จนเราขึ้นชั้นสุดท้ายของม.ปลาย เรากับน้องยังติดต่อพ่อตลอดนะ คอยขอเรื่องเงินค่าเทอมบ้าง ค่ากินบ้าง ก็ได้บ้างไม่ได้บ้างเหมือนเดิม เราอยู่กับแม่กับแฟนใหม่แม่ เขาเป็นเหมือนคนตกงาน คือมีงานประจำแต่ไม่มีเงินเดือน เนื่องจากกู้ซื้อบ้านทั้งคู่ เขาเลยขายขนมเสาร์อาทิตย์ เรากับน้องก็ช่วยทำทุกอย่าง เพื่อหาเงิน จะได้มีกินมีใช้ แฟนแม่เขาก็คอยบอกว่า ทำไมไม่ลองขอเงินพ่อดูบ้าง พวกแกก็เหนื่อย ฉันก็เหนื่อย พ่อแกทำอะไรอยู่ เขาจะรู้มั้ยว่าแม่แกพวกแกเหนื่อยขนาดไหน หลายครั้งที่เราน้อยใจ ว่าทำไมพ่อถึงไม่เคยถามพวกเราเลยว่า เหนื่อยมั้ย เป็นอย่างไงบ้าง มีเงินพอใช้มั้ย เอาแต่ถามแต่เรื่องเกรด ดูน้องด้วยนะ ไม่เคยมาหาเลยตั้งแต่มาอยู่กับแม่ แล้วเขาก็พึ่งมีลูกกับครอบครัวใหม่เขาด้วย แล่วตอนนี้เหมือนเขาจะตกงาน เราเคยบอกกับเขาไว้แล้วว่า พ่อช่วยแม่หน่อยนะ แม่จะไม่ไหวแล้ว ปีนี้เราต้องเข้ามหาลัย น้องต้องขึ้นม.4อีก มันใช้เงินเยอะ เขาพูดอยู่อย่างเดียวคือไม่มีเงินๆ เราเคยเสนอไปว่าลองมาทำงานที่เดียวกับแม่มั้ย เขาเปิดรับสมัครอยู่ เขาก็บอกว่าดูก่อน ตอนนี้เขาก็อยู่บ้านเลี้ยงลูกแค่นั้น(เขาอยู่ตจว.เราอยู่กทม.) มันหลายๆอย่าง ทำให้เราคิดจะตัดพ่อตัดลูกกับเขา แต่เราก็กลัวบาป เพราะเคยอ่านเจอมาว่า ทำกับพ่อกับแม่ไม่ดีจะไม่เจริญ เราอยากย้อนถามดูบ้างแล้วถ้าพ่อทำกับเรา. เขาบาปมั้ย รึว่าบาปแค่กับลูก เราแค่อยากระบายคือเราก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เงินทุกวันนี้ยังไม่พอจะกินข้าวเลย โควิดก็ทำให้ขายของไม่ได้ ทุกวันนี้หาได้วันล่ะ4-500
เราสงสารแม่สงสารพ่อเลี้ยง คืออายุก็เยอะ ทำงานก็หนัก แล้วเรากับน้องก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อเลี้ยง เขายังทำทุกอย่างเพื่อหาเงินส่งเรากับน้องเรียน แต่พ่อเราแท้ๆเขายังไม่เคยทำให้เราขนาดนี้เลย เราเคยคิดอยากจะถามเขาเหมือนกันว่า ถ้าไม่มีความรับผิดชอบจะมีลูกทำไม?
ถ้าไม่มีความรับผิดชอบ จะมีลูกทำไม?
พ่อแม่เราหย่ากันตั้งแต่เราป.4 แรกๆพ่อเราจะมาหาคอยซื้อขนม ส่งเงินมาให้ตลอด จนพักหลังๆเขามีครอบครัวใหม่ ช่วงนั้นเรากับน้องก็ย้ายมาอยู่กับแม่แล้ว..แม่ก็มีแฟนใหม่เหมือนกันค่ะ ส่วนใหญ่จะเป็นเรากับน้องที่จะทักไปขอเงินกับพ่อ ได้บ้างไม่ได้บ้าง จนเราขึ้นชั้นสุดท้ายของม.ปลาย เรากับน้องยังติดต่อพ่อตลอดนะ คอยขอเรื่องเงินค่าเทอมบ้าง ค่ากินบ้าง ก็ได้บ้างไม่ได้บ้างเหมือนเดิม เราอยู่กับแม่กับแฟนใหม่แม่ เขาเป็นเหมือนคนตกงาน คือมีงานประจำแต่ไม่มีเงินเดือน เนื่องจากกู้ซื้อบ้านทั้งคู่ เขาเลยขายขนมเสาร์อาทิตย์ เรากับน้องก็ช่วยทำทุกอย่าง เพื่อหาเงิน จะได้มีกินมีใช้ แฟนแม่เขาก็คอยบอกว่า ทำไมไม่ลองขอเงินพ่อดูบ้าง พวกแกก็เหนื่อย ฉันก็เหนื่อย พ่อแกทำอะไรอยู่ เขาจะรู้มั้ยว่าแม่แกพวกแกเหนื่อยขนาดไหน หลายครั้งที่เราน้อยใจ ว่าทำไมพ่อถึงไม่เคยถามพวกเราเลยว่า เหนื่อยมั้ย เป็นอย่างไงบ้าง มีเงินพอใช้มั้ย เอาแต่ถามแต่เรื่องเกรด ดูน้องด้วยนะ ไม่เคยมาหาเลยตั้งแต่มาอยู่กับแม่ แล้วเขาก็พึ่งมีลูกกับครอบครัวใหม่เขาด้วย แล่วตอนนี้เหมือนเขาจะตกงาน เราเคยบอกกับเขาไว้แล้วว่า พ่อช่วยแม่หน่อยนะ แม่จะไม่ไหวแล้ว ปีนี้เราต้องเข้ามหาลัย น้องต้องขึ้นม.4อีก มันใช้เงินเยอะ เขาพูดอยู่อย่างเดียวคือไม่มีเงินๆ เราเคยเสนอไปว่าลองมาทำงานที่เดียวกับแม่มั้ย เขาเปิดรับสมัครอยู่ เขาก็บอกว่าดูก่อน ตอนนี้เขาก็อยู่บ้านเลี้ยงลูกแค่นั้น(เขาอยู่ตจว.เราอยู่กทม.) มันหลายๆอย่าง ทำให้เราคิดจะตัดพ่อตัดลูกกับเขา แต่เราก็กลัวบาป เพราะเคยอ่านเจอมาว่า ทำกับพ่อกับแม่ไม่ดีจะไม่เจริญ เราอยากย้อนถามดูบ้างแล้วถ้าพ่อทำกับเรา. เขาบาปมั้ย รึว่าบาปแค่กับลูก เราแค่อยากระบายคือเราก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เงินทุกวันนี้ยังไม่พอจะกินข้าวเลย โควิดก็ทำให้ขายของไม่ได้ ทุกวันนี้หาได้วันล่ะ4-500
เราสงสารแม่สงสารพ่อเลี้ยง คืออายุก็เยอะ ทำงานก็หนัก แล้วเรากับน้องก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อเลี้ยง เขายังทำทุกอย่างเพื่อหาเงินส่งเรากับน้องเรียน แต่พ่อเราแท้ๆเขายังไม่เคยทำให้เราขนาดนี้เลย เราเคยคิดอยากจะถามเขาเหมือนกันว่า ถ้าไม่มีความรับผิดชอบจะมีลูกทำไม?