เราชอบคนๆนึง เราหวังให้เขาเป็นในแบบที่เราคิด แล้วพอเขาไม่ได้เป็นตามนั้น เราก็รู้สึกผิดหวังในตัวเขา เราแอบเสียความรู้สึกว่าทำไมเขาต้องเป็นแบบนี้ เราไม่เคยคุยกับเขาในประโยคยาวๆเลย เรายินดีในสิ่งที่เขาเจอ ไม่ว่าจะเรื่องเรียน กิจกรรมหรือแม้แต่กีฬาที่เขาชอบ เราคิดเสมอว่าเขาเป็นคนเก่ง เก่งทุกอย่าง เขาเป็นคนเรียบร้อยมาก เอาจริงๆเขาไม่ได้มีเรื่องอะไรที่ทำให้เราประทับใจเลยนะ เราแค่รู้สึกว่า คนๆนี้มันใช่
เราเจอกันครั้งแรก เป็นเวลา 3 วันที่เราได้อยู่ด้วยกัน ตอนนั้นเราก็ไม่ได้สนใจอะไรในตัวเขามาก แต่พอแยกจากกัน เรากลับคิดถึง คิดว่าอยากเจออีก จนพาตัวเองมาอยู่ในที่ๆเขาอยู่ แต่ก็ไม่ได้อยู่ไกล้ตัวเขานั้นแหละ เพราะเราก็ต้องเดินตามชีวิตเราเอง เรารู้สึกดีที่ได้พบเขา อย่างน้อยๆ ให้เขาเห็นเราด้วยยิ่งดี แต่ทั้งเราและเขาต่างมีอีโก้ จึงทำให้ทุกครั้งที่เจอกัน คือต่างคนต่างเมินใส่กันและกัน
อยากถามทุกคนที่เข้ามาอ่านว่า
1. ถ้าเมินแบบตั้งใจเมิน เราสามารถรู้สึกได้ไหม?
เราชื่นชมในทุกๆสิ่งที่เขาเป็น พยามสนับสนุนเขาเงียบๆ ทำเป็นไม่ได้สนใจในสิ่งนั้น แต่จริงๆคือสนใจมากๆ เราต่างมีไลฟ์สไตล์ที่คล้ายกัน และบังเอิญเจอกันบ่อยมาก ห้องสมุดเอย สวนหย่อมเอย
แต่ก็ที่บอก พอเขาเห็นเราจากที่ไกลๆ เขาก็เมินเรา และเราก็ทำแบบนั้นเช่นกัน
เห้อ ชีวิต
แค่จะระบายเฉยๆ
ทำไมเราถึงรู้สึกแบบนี้กับเขา นี่เขาเรียกว่ามากกว่าชอบแล้วใช่ไหม?
เราเจอกันครั้งแรก เป็นเวลา 3 วันที่เราได้อยู่ด้วยกัน ตอนนั้นเราก็ไม่ได้สนใจอะไรในตัวเขามาก แต่พอแยกจากกัน เรากลับคิดถึง คิดว่าอยากเจออีก จนพาตัวเองมาอยู่ในที่ๆเขาอยู่ แต่ก็ไม่ได้อยู่ไกล้ตัวเขานั้นแหละ เพราะเราก็ต้องเดินตามชีวิตเราเอง เรารู้สึกดีที่ได้พบเขา อย่างน้อยๆ ให้เขาเห็นเราด้วยยิ่งดี แต่ทั้งเราและเขาต่างมีอีโก้ จึงทำให้ทุกครั้งที่เจอกัน คือต่างคนต่างเมินใส่กันและกัน
อยากถามทุกคนที่เข้ามาอ่านว่า
1. ถ้าเมินแบบตั้งใจเมิน เราสามารถรู้สึกได้ไหม?
เราชื่นชมในทุกๆสิ่งที่เขาเป็น พยามสนับสนุนเขาเงียบๆ ทำเป็นไม่ได้สนใจในสิ่งนั้น แต่จริงๆคือสนใจมากๆ เราต่างมีไลฟ์สไตล์ที่คล้ายกัน และบังเอิญเจอกันบ่อยมาก ห้องสมุดเอย สวนหย่อมเอย
แต่ก็ที่บอก พอเขาเห็นเราจากที่ไกลๆ เขาก็เมินเรา และเราก็ทำแบบนั้นเช่นกัน
เห้อ ชีวิต
แค่จะระบายเฉยๆ