เรามีน้องชายคนหนึ่ง แต่น้องแต่งงานมีครอบครัวแยกบ้านออกไป (น้องทำงานมีเงินเดือนรับราชการทั้งผัวเมีย เอาตามตรงคือ แม่เราจ้างเข้าให้ทั้งผัวเมีย)

ส่วนเรากับแฟน ค้าขาย และทำนาแต่ต้องดูแลเเม่  คือพ่อกับแม่เราแยกทางกันค่ะ

อะ...เข้าเรื่อง. ช่วงโควิดมีอยู่วันหนึ่ง น้องเอาเงินให้แม่500฿  แม่ก็มาบอกเราว่า

  "เห็นมัยน้องมันได้บุญเอาเงินให้แม่ตั้ง500"
ไอ้เราคิดในใจแล้วไอ้คนที่ ทำกับข้าวให้ไปวัด หาข้าวหาน้ำให้กินทุกวันละ
        ไม่ได้บุญบ้างเหรอ
บางครั้งก็แอบน้อยใจ
      
มีใครเจอเหมือนเรามั้ย แบบประมาณ ทอดไข่ดาวก็ไม่อร่อย. สู้..(น้องสะไภ้)ก็ไม่ได้

      
บ้างคืนนะบอกไปนอนบ้านน้อง ไอ้เราก็เลยตื่นสายๆบ้าง แต่ตอนเช้ามาบ่นว่าเราตื่นสายไม่หาอะไรไว้ให้แม่ไปวัด แบบนี้ไม่เจริญหรอก เราก็แค่คิดน้องมันไม่หาให้บ้างเหรอ

สุด.ท้าย. แค่อยากบ่นอยากระบายพูดมากไม่ได้จะไปอยู่ที่อื่นก็ไม่ได้ติดที่..แม่

บร้าๆๆๆๆๆ