ก็คือแม่เราอ่ะเครียดจากที่ทำงานมา กลับมาบ้านเราก็ดูแลท่านปกติเอาน้ำมาเสิร์ฟเอาข้าวมาให้กินถามสารทุกข์สุขดิบตามปกติ แต่แม่วีนใส่เราเมินเราแล้วบอกว่าเจ็บใจ แม่บอกว่าเพราะ"ฉันมีเธอฉันถึงได้ทุกข์ยากลำบากแบบนี้ ฉันจะไปต่างประเทศเธอไม่ต้องไปเธออยู่นี่แหละ เอาชีวิตตัวเองให้รอด" ซึ่งเราก็งงค่ะ เรายังไม่ได้ทำอะไรให้ทำไมต้องมาลงที่เรา ตลอดหลายๆครั้ง แม่เอาอารมณ์มาลงที่เราหมดเลย แม่ทำอะไรผิดในบริษัทที่ทำงานแม่ก็จะบอกว่าลูกเป็นคนทำ มีอะไรก็โยนความผิดให้เราตลอด เรานั่งทำการบ้านก็หาว่าเราทำเป็นเก่ง เรานั่งดูยูทูปคลิปที่สอนทำแอปบนคอมพิวเตอร์เพราะเราไม่เข้าใจที่ครูสอนเราก็มาหาในยูทูปดูแต่แม่บอกว่าหาเรื่องดูไง อยากเล่นโทรศัพท์ไง แล้วด่าเราว่าเราไล่เราเหมือนหมาข้างถนน หาว่าเราไม่ทำงานบ้าน ทั้งๆที่เราก็ทำมาโดยตลอดเราไม่เคยขัดคำสั่งเวลาแม่สั่งอะไรเราก็ทำตามตลอด แต่เราก็โดนแบบมาตลอดตั้งแต่เด็กๆเลย แต่เราทนนะ เราไม่ต่อว่าท่าน เมื่อท่านต่อว่าเรา เราก็เลือกที่จะเงียบเพราะท่านเป็นแม่เรา ผู้ให้กำเนิดเรา แล้วเราก็กลัวบาปกรรมด้วย 

บางครั้งเราเข้าไปขอโทษแม่ แม่ก็บอกว่า ฉันเจ็บใจกับเธอยากที่จะให้อภัย คือเราก็งงค่ะว่าเราทำอะไรผิด คิดแล้วคิดเล่าก็คิดไม่ออก แล้วแม่บอกอีกอย่างว่า จบม.3 ไม่ต้องต่อแล้วโรงเรียนอ่ะ ไปหาลูกหาผัวเลย แต่เรามีเป้าหมายว่าเราอยากเป็นหมอ เกรดเฉลี่ยเราก็ 3.8 ขึ้นตลอด ให้เราไปมีลูกไปมีสามีตอนจบม.3แล้วไม่ให้เราเรียนต่อ อีกทั้งยังจะทิ้งเราไปอยู่ประเทศอื่น เราควรทำยังไงดีคะ เราเครียดมากเลยค่ะ บางทีก็อยากจะคิดฆ่าตัวตาย ญาติพี่น้องในประเทศก็ไม่มี เป็นลูกคนเดียว😔😭 เครียดมากเลยค่ะ ทำยังไงดีคะ ช่วยให้ความคิดเห็นหน่อยค่ะ