สวัสดีค่ะ เราอายุ17 รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนขี้รำคาญค่ะ คุยกับใครไม่ได้นาน จะรู้สึกเบื่อไม่อยากฟัง อาการนี้เป็นกับทุกคนค่ะ พ่อแม่ เพื่อน คนคุย สำหรับกับคนคุย เราคุยกับใครได้ไม่เกิน1อาทิตย์ค่ะ มีบางคนมาทำให้รู้สึกอยากคุยมากในช่วงแรกๆ แต่สุดท้ายก็จบแบบเดิมคือเราหายไปเฉยๆ ส่วนกับเพื่อน แรกๆก็คุยได้ปกติค่ะ พอเพื่อนเราเริ่มพูดมากๆ แล้วเราต้องเป็นคนฟังฝ่ายเดียว จะรู้สึกรำคาญไม่อยากฟัง และรำคาญเสียงหัวเราะในห้องเรียน เราจะแยกตัวออกทันที แต่ไม่ใช่ว่าเราทุกข์ขนาดเกลียดเสียงหัวเราะนะคะ แค่รู้สึกว่าเราม่ได้มีความสุขร่วมกับพวกนั้นเลยหงุดหงิด แต่เราหัวเราะเป็นนะคะ ส่วนกับแม่เรา เวลาเราลงมาทานข้าวแม่จะพูดไม่หยุดแม่เราติดซีรีย์ แม่จะชวนคุยตลอด แรกๆเราจะคุยโต้ตอบหยอกล้อปกติ พอสักพักเราเริ่มขี้เกียจฟัง รู้สึกปวดสมองและหงุดหงิด ยิ่งเวลานั่งทานข้าวกับแม่แล้วแม่เราทานเสียงดังช้อนกระทบกัน เราจะหงุดหงิดมาก รู้สึกหมดแพชชั่นกับทุกอย่างเร็วมากค่ะ
แต่ ณ จุดเกิดเหตุ เราไม่ใช่คนแสดงอาการไม่พอใจหรือชักสีหน้าค่ะ เราแค่จะออกมาให้พ้นจากตรงนั้น ไม่เคยเล่าให้ใครฟังค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา อยากรู้ว่ามีใครมีอาการ ความรู้สึกคล้ายๆเรามั้ยคะ ไม่ผิดปกติใช่มั้ยคะ