╰✨╮อย่าสูญเสียความหวัง หากดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาวยังทอแสง╰✨╮
นิรนาม
เวลาห้าทุ่มครึ่งก่อนปีใหม่ วิศวะกรสาวตัดสินใจจบชีวิตตนเอง
เธอยืนขอบสะพาน หยาดน้ำตารวยริน
"ลาก่อนค่ะพ่อ...ลาก่อนค่ะแม่..." มือสั่นเทาลูบกางเขนเล็ก ๆ สีทองบนอก
"ทำงี้ไม่สวยนะ เธอจะแลดูอุบาทว์ตอนเขากู้ศพ" หญิงกลางคนในเหตุการณ์ห้ามปราม
"ขาแขนเธอจะแข็งทื่อ นิ้วมือเหี่ยวเป็นรอยย่น ส่วนชุดสีขาวจะใสแจ๋วจนเห็นบราเซียร์และกางเกงใน
"ไม่มีใครเขาโดดในเดรสกระโปรงยาวกันหรอก"
"ถ้าเธอรู้จักสามีฉันก็ต้องอยากตายเหมือนกัน!" วิศวะกรตะโกน
"รู้รึเปล่ามันนอนกับเลขา พามามั่วในบ้าน แถมนังนั่นแอบใช้แปรงสีฟันฉันด้วย!" สุ้มเสียงเธอสะอื้น
"ฉันไม่ขอทนเห็นภาพบาดหัวใจ!" พูดจบกำไม้กางเกงเขนแนบอก
เอนร่างดิ่งในกระแสลมเวิ้งว้าง
เสียงน้ำกระเซ็นดังแรง ไม่มีเลือด ไม่มีรอยช้ำ ปาฏิหารย์ช่วยให้ไม่ตายทันที
เนื่องจากว่ายน้ำเป็น จึงลอยตัวเรื่อย ๆ กะหมดแรงคงจม
ทว่าริมฝั่ง จระเข้ยาวห้าฟุตจ้องแววตาคมกริบ
เมื่อสบสายตา เพรชฆาติก็เคลื่อนลำตัวว่ายผ่านโขดหิน
ด้วยความตกใจกลัวจากขั้วหัวใจ หญิงสาวว่ายหนีสุดชีวิตเผ่นขึ้นฝั่งสำเร็จ
"อ้าวไม่อยากตายแล้วเรอะ ?" ป้ากลางคนวิ่งเข้ามา หายใจถี่ด้วยความตื่นเต้น
"ไม่ล่ะค่ะ ฉันไม่ได้เลือกตายแบบนี้" เธอหวาดผวาตัวสั่นงั่ก ๆ
"ไม่อยากโดนขย้ำแขนขาหัวขาด ฉันอยากจมน้ำตาย ไม่อยากโดนจระเข้ฆ่าตาย"
คุณป้ายิ้มกริ่ม ยื่นผ้าเช็ดตัวให้
"งั้นต้องขอบคุณจระเข้...ที่ช่วยให้เธอกลับมารักชีวิตอีกครั้ง"
หากเกลียดชีวิตตัวเอง ลองพยายามดิ้นรนเปลี่ยนเส้นทางดูสิ
วิศวะกรในเรื่องหนีรอดความตายได้หนหนึ่ง ทำไมจะหนีจากชีวิตรักไม่ได้
หากเธอดั้งด้นวิ่งหนีชีวิตคู่เหมือนหนีจระเข้ คงเอาตัวรอดจากเคราะห์ซ้ำเคราะห์ซ้อนได้
ทว่าคนจมดิ่งในความสิ้นหวัง มักเลือกจบความยุ่งยากแทนแก้ไข
คนส่วนใหญ่คิดว่าการฆ่าตัวตายเกิดจากอารมณ์หุนหันพลันแล่น
แท้จริงเกิดจากความขัดแย้งทางอารมณ์ ที่ตกตะกอนเรื่อยมาในใจ
ทั้งความผิดหวัง หดหู่ เศร้าหมอง ท้ายที่สุดแบกรับไม่ไหวตัดสินใจปลิดชีพ
วันใดนึกอยากยอมแพ้ ลองสำรวจความรู้สึกตัวเองอีกสักครั้ง ว่าก่อนหน้าทำไมคุณถึงยังสู้
PS 26 | เรื่องสั้น-สั้น จระเข้รุกฆาต