เราอาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ค่ะ อาศัยอยู่กับสามี 2 คนและรู้จักกับเด็กอยู่คนนึง
อายุประมาณ 2 ขวบกว่าๆ สามีเป็นเพื่อนกับพ่อเขา เลยสนิทกันและสามีรักเด็กคนนี้มาก เพราะเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อเขาไม่ทำงานแล้วก็ไม่เคยอยู่เลี้ยงลูกเลย แม่ก็ไปทำงานข้างนอกนานๆทีจะกลับมา ย่าเลี้ยงอยู่ที่ห้อง ยอมรับว่าเด็กคนนี้ดื้อมากค่ะ เขายังไม่พูดนะคะยังพูดไม่เป็น แต่รู้เรื่องแล้ว จะแย่งของเล่นเด็กคนอื่นถ้าไม่ได้ดั่งใจจะร้องไห้จะกรี๊ดกรี๊ดอย่างเดียว คือเราท้องอยู่แล้วป่วยด้วยต้องนอนพักอยู่ห้อง จะต้องได้ยินเสียงเขากิ๊ฟโวยวายทุกวัน ซึ่งหัวเราเด็กเยอะนะคะแต่ไม่มีใครเป็นแบบนี้ ถ้าย่าเขาไม่ตามใจ ก็จะตบน่าตียากกระชากผม แต่ไม่มีใครสอนอะไรเขาไม่มีใครว่าอะไรแม้กระทั่งย่าของเขาเอง ทุกวันเราจะสะดุ้งตื่นกับเสียงของเขาเขาจะเอาขวดหรืออะไรก็แล้วแต่มาเคาะห้องเราทั้งเคราะห์ทั้งจี๊ดไม่ใช่แค่ห้องเรานะคะ เคาะทั้งชั้นเลยค่ะ ย่าเขาก็ไม่ห้ามไม่สอน อาทิตย์นึงแม่เขามาประมาณ 2 ครั้ง เขาก็ไม่เคยห้ามลูกเลยนะคะ เราไม่ได้เกลียดเด็กนะคะ แต่กลายเป็นว่าเราไม่ชอบไม่ชอบที่ทำไมทำนิสัยแบบนี้แล้วก็ไม่ชอบทำไมไม่มีใครคอยสอนเขา ขนาดแฟนเรารักมากๆ ยังบอกว่าดื้อ เดี๋ยวนี้ยังไม่ค่อยสนใจเด็กคนนี้เลยค่ะ คนอื่นคงเคยเจอ ตอนไปห้างตอนขึ้นรถโดยสาร แต่เราอยู่ห้องเจอทุกวันค่ะ บางทีก็คิดนะคะว่าท้องอยู่ไม่อยากว่าคนอื่นหรือมองเด็กคนอื่นไม่ดี แต่เอาจริงๆก็คงไม่เกี่ยวกันหรอกค่ะเพราะถ้าเราสอนลูกโลกคงไม่เป็นแบบนี้ คนอื่นคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ