ขอเกริ่นก่อนว่าตั้งแต่เราเด็กๆ เราได้พบว่าเรามีอาการเสียวและขนลุกทุกครั้งเวลามีสิ่งที่ทำมาจากเหล็กหรือสเตนเลสต่างๆมากระทบกันหรือเสียดสีกัน เช่น ช้อมส้อมขูดกะถาดจานแบบหลุมตอนประถม (แค่คิดก็ขนลุกมากเลยครับ) เป็นต้น ยิ่งไปกว่านั้นมันไม่ได้เป็นเฉพาะอุปกรณ์ที่ทำมาจากเหล็กหรือสเตนเลสเท่านั้นแต่เรายังเป็นกับอย่างอื่น เช่น กระดาษ ชอล์คเขียนกระดาน เรารู้สึกเสียวเวลาเอามือหรือเล็บรูดกะกระดาษ ตอนเด็กเราไม่ได้คิดอะไรมากเพราะคิดว่าโตมาเดี๋ยวคงหาย และก็ตอนเด็กอาการเสียก็ไม่ได้รุนแรงมากอะไรขนาดนั้น
แต่พอเริ่มโตขึ้นจนอายุ 20 กว่า เหมือนรู้สึกว่าอาการนี้มันเริ่มรุนแรงขึ้นแค่เอาช้อนส้อมมากระทบกันก็มีอาการเสียว ขนลุกมากๆ จนแทบทนไม่ได้ บางทีถึงกะต้องลุกเดินออกไปห่างๆเลย ยิ่งไปกว่านั้นความรู้สึกนั้นจะกลับมาทุกครั้งเหมือนเราย้อนไปคิดถึงตอนที่มันเสียดสีกัน
มันเป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตของเรามาก บางสถานการณ์เราหลีกเลี่ยงได้ เช่น เราเปลี่ยนมาใช้อุปกรณ์ที่เป็นพลาสติดมากขึ้น แต่บางสถานการณ์เราหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ เช่น การรับประทานอาหารกับครอบครัวหรือเพื่อนฝูง ครูเขียนกระดานดำด้วยชอล์ค เป็นต้น
คำถาม: คือเราผิดปกติมากไหม พอจะมีวิธีรักษาหรือเปล่า อย่างน้อยแค่บรรเทาก็ยังดี
มีวิธีรักษาอาการเสียวไหมครับ?
แต่พอเริ่มโตขึ้นจนอายุ 20 กว่า เหมือนรู้สึกว่าอาการนี้มันเริ่มรุนแรงขึ้นแค่เอาช้อนส้อมมากระทบกันก็มีอาการเสียว ขนลุกมากๆ จนแทบทนไม่ได้ บางทีถึงกะต้องลุกเดินออกไปห่างๆเลย ยิ่งไปกว่านั้นความรู้สึกนั้นจะกลับมาทุกครั้งเหมือนเราย้อนไปคิดถึงตอนที่มันเสียดสีกัน
มันเป็นอุปสรรคต่อการใช้ชีวิตของเรามาก บางสถานการณ์เราหลีกเลี่ยงได้ เช่น เราเปลี่ยนมาใช้อุปกรณ์ที่เป็นพลาสติดมากขึ้น แต่บางสถานการณ์เราหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ เช่น การรับประทานอาหารกับครอบครัวหรือเพื่อนฝูง ครูเขียนกระดานดำด้วยชอล์ค เป็นต้น
คำถาม: คือเราผิดปกติมากไหม พอจะมีวิธีรักษาหรือเปล่า อย่างน้อยแค่บรรเทาก็ยังดี