เมื่อก่อนเราไม่มีสิวเลยหน้าเราใสมากๆด้วยความที่ไม่มีสิวก็ละเลยเวลาล้างหน้าก็ล้างไม่สะอาดต่างๆนาๆ เเละก็เริ้มมีสิวมานิดนึงเราก็ปล่อยเพราะคิดว่ามันจะหายเหมือนเเต่ก่อนพอไปๆมาๆก็มาเต็มหน้าเลยค่ะ เราเครียดมากเราทำทุกวิถีทางเเล้วจริงๆที่จะทำให้มันหายเราอยากไปพบหมอค่ะ เเต่ทางครอบครัวไม่ให้ไปเพราะคิดว่าเดี๋ยวมันก็คงจะหาย เราไม่กล้าเปิดหน้าตัวเองเลยค่ะเวลาออกไปข้างนอก เราใส่เเมสตลอดเลยมันเลยทำให้เราเป็นสิวมากขึ้นด้วยเวลาใส่เเมสเเต่เราก็อายคนอื่น เพราะเมื่อก่อนเคยหน้าดีเเต่ตอนนี้เราหน้าพังค่ะ เมื่อก่อนเรากล้าที่จะทำอะไรหลายๆอย่างเเต่ตอนนี้เราเก็บตัว สุขภาพจิตเราเเย่ลงมากๆ เราไม่ค่อยพูดเหมือนเเต่ก่อน เราหันหลังให้กับทุกๆคน ตอนหน้าเราเป็นสิวคนก็เริ่มทัก ว่าไปทำอะไรมา หน้าเหมืนหนังคางคกบ้าง เราคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้งมากค่ะ อาจจะดูงี่เง่าที่คิดจะฆ่าตัวตายเพราะเรื่องสิวเองเเต่มันเจ็บปวดมากๆเลยค่ะที่โดนคนทักทุกๆวัน พอเห็นหน้าคนที่หน้าดีๆเราจะร้องไห้ตลอดเลย เราเเค่อยากมาระบายเฉยๆนะคะ หรือใครพอจะมีพวกสกินเเคร์ดีๆเเนะนำได้บ้างไหมคะ ช่วงนี้เป็นช่วงโควิดเราเลยได้พักหน้าบ้างโดยไม่ต้องเเมสเเล้ว เลยอยากจะมาสอบถามด้วยค่ะ