มีใครเคยอยากตายเพราะเป็นสิวไหม เราเป็นคนหนึ่งที่พยายามจะมองข้ามมันไป เพราะเราเป็นสิวกรรมพันธุ์เริ่มเป็นสิวครั้งแรกตอน ป.5 เป็นสิวเต็มหน้า+กับตอนนั้นไม่รู้วิธีรักษา จนถึงตอนนี้สิวก็หายไปมากแล้วเหลือทิ้งไว้เพียง ผิวหน้ามัน ผิวหมองคล้ำ สิวอุดตัน หัวดำ รูขุมขนกว้าง หลุมสิวสารพัด โดยเฉพาะหลุมสิวแบบจิกลึกลงไปเป็นรูๆ คนกลัวรูคงไม่อยากเข้าใกล้เราแน่ๆ เพราะมันน่าเกลียดมาก และขนอ่อนบนหน้าเรายาวมาก เรามีขนทั่วหน้าเลย พอเราส่องกระจกทีไร เราก็เศร้าตลอด พยายามคิดบวกแล้ว แต่พอเห็นหน้าตัวเองในกระจกทีไรก็อยากจะตายทุกที เพราะมันคงรักษาให้หายไม่ได้ และกว่าเราจะมีเงินรักษาอายุคงปาไป50แล้ว เราท้อกับผิวหน้าตัวเองมากจนไม่กล้าออกไปไหน ไม่กล้าถอดแมส ไม่กล้ายิ้ม ยิ่งเวลาเดินกับเพื่อนๆ มันยิ่งตอกย้ำมากขึ้น เวลาพากันแต่งหน้าเพื่อนๆเราทุกคนผิวดีผิวใสเวลาแต่งหน้าก็ไม่เป็นคราบหรือตกล่องหลุมแบบเรา แต่พอเราอยากแต่งหน้าบ้าง รองพื้นไปกองกันในหลุมสิวหมด แม้แต่ทาแป้งธรรมดาๆมันยังทาให้เนียนไม่ได้เลย เฮ้อ อยากตายมากค่ะ คนที่ไม่เป็นผิวหน้าแบบเราก็คงไม่เข้าใจ ถ้าโชคชะตามีจริงก็ดีนะคะ ชีวิตนี้ขอแค่อย่างเดียว แค่ผิวเนียนก็พอแล้ว TT แต่มันเป็นไปไม่ได้ ความหวังของเราก็พังลงเหมือนกำแพงถล่มเลย