คือน้องชายหนูนี่แหล่ะค่ะ ตอนนี้มันอยู่ป.5แล้ว นิสัยมันนี่เกินจะบรรยายต้องมาเจอของจริงถึงจะรู้ค่ะ (ถ้ายกตัวอย่างเหมือนคลิปเด็กไม่พับผ้าน่ะค่ะ) กินยาก อยู่ยาก โรงเรียนไม่อยากไป ข้าวโรงเรียนก็ไม่กินแม่ต้องไปส่งข้าวให้มันทุกเที่ยง ที่หนูล่ะไม่กินข้าวโรงเรียนโดนเพื่อนบูลลี่เทถาดข้าวใส่หัว การบ้านไม่อยากทำทั้งๆที่มีให้ลอกไม่ต้องใช้สมอง ทั้งวันอยู่บ้านเล่นแต่เกมมือถือไม่ลุกไปไหน นั่งอยู่ที่เดิม จนอ้วน อ้วนมาก กินขนมแทนข้าว ข้าวก็ไม่กินดีๆแบบชาวบ้าน กินข้าวใช้มือ เวลาไปกินข้าวนอกบ้านคืออายมาก พอบอกให้มันลองใช้ช้อนกินบ้าง มันก็โวยวายตะโกนแหกปากใส่ ของกินหล่นใส่พื้นในบ้านก็ไม่ยอมกิน พื้นบ้านสะอาดจะตาย ไก่ทอดก็กินแต่หนัง หมูกรอบก็กินแต่ตรงมันๆ ฮอทดอกก็กินแต่หนัง แล้วมันก็มาบ่นให้แม่ว่าหนูหิว อยู่บ้านไม่มีอะไรให้กิน ก็มันกินแค่นั้นอ่ะ หนูโมโหชห!! พอเวลามีผู้ใหญ่มาเยี่ยมบ้าน เขาถามใส่มันว่าตี๋น้อยทำไรอยู่ มันก็กรี๊ดใส่ มันหงุดหงิดที่คนมาขัดจังหวะการเล่นเกมของมัน วันขึ้นปีใหม่จัดงานที่บ้านแขกมาเยอะแยะ ถึงช่วงเล่นเกมมันเล่นแพ้ก็แหกปากโวยวายกลางงาน หนูอยากถีบมันมาก ไปห้างโวยวายอยากได้ของเล่นพ่อก็ต้องซื้อให้มัน คือทุกปัญหาแก้ด้วยพ่อและเงิน
เหตุการณ์เมื่อกี้นี้ค่ะพ่อซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งให้มัน มันกินนิดเดียวแล้วก็โวยวายว่าไม่อร่อย ได้กินนิดเดียวเอง อยู่บ้านไม่มีของกิน (เต็มบ้านอยู่!!) แม่บอกว่าจะกินอะไรนักหนาดูหุ่นตัวเองซิ จะกินให้พุงแตกตายรึไง แล้วมันก็แหกปากใส่แม่ กรี๊ดลั่นบ้าน เตะข้าวของในบ้านและตีแม่ แม่ตีมันคืออยู่นะคะ พ่อเพิ่งกลับมาบ้านอาบน้ำเสร็จก็ต้องขับรถพามันไปข้างนอกอีกแล้ว
พฤติกรรมมันส่งผลกระทบต่อสุขภาพจิตคนทั้งบ้านแล้วค่ะ แต่หนูไม่รู้ว่าของพ่อแม่รุนแรงแค่ไหน แต่ของหนูน่าจะรุนแรงอยู่มั้งคะ หนูทำอะไรไม่ได้เลย
ตอนมันโวยวายหนูจะว่า จะด่ามันไม่ได้
ตอนมันกรี๊ดโวยวายหนูต้องนั่งเฉยๆไว้
หนูทนกับเหตุการณ์แบบนี้มานาน จนจิตเสียหมดแล้ว คือมันเก็บอารมณ์โกรธไว้ ไม่มีที่ลง ก็มาลงใส่ตัวเองแทน ทำร้ายตัวเอง ถ้าเก็บมากๆก็เอาไปฆ่าตัวตายทีเดียว ในใจได้แค่กรี๊ดแล้วร้องไห้อยากตาย
พ่อแม่ด่ามันได้ ตีมันได้ โวยวายใส่ได้ น่าจะไม่ค่อยมีอารมณ์เก็บกดเหมือนหนู หนูเคยว่ามัน แม่บอกมันก็แค่เด็กอ่ะ จะเอาอะไรกับมัน ที่ตัวเองล่ะ ลำเอียง หนูอยากจะกรี๊ดมาก ปรี๊ดแตกสุดๆ อยากตาย เพื่อนหนูมาบ้านก็บอกหนูว่าให้แม่แกพาน้องไปหาจิตแพทย์เถอะ เหมือนเด็กควบคุมอารมณ์ไม่ได้เลย รู้จ้า อยากให้มันไปหามาก ตัวเองด้วย (ตอนนี้หนูเป็นโรคดึงผมด้วยค่ะ)
หนูไม่กล้าบอกพ่อแม่ให้พามันไปหาจิตแพทย์ค่ะ เพราะช่วงนี้บ้านไม่มีเงิน
ดัดนิสัยเด็กยากๆแบบนี้ยังไงดีคะ
เหตุการณ์เมื่อกี้นี้ค่ะพ่อซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งให้มัน มันกินนิดเดียวแล้วก็โวยวายว่าไม่อร่อย ได้กินนิดเดียวเอง อยู่บ้านไม่มีของกิน (เต็มบ้านอยู่!!) แม่บอกว่าจะกินอะไรนักหนาดูหุ่นตัวเองซิ จะกินให้พุงแตกตายรึไง แล้วมันก็แหกปากใส่แม่ กรี๊ดลั่นบ้าน เตะข้าวของในบ้านและตีแม่ แม่ตีมันคืออยู่นะคะ พ่อเพิ่งกลับมาบ้านอาบน้ำเสร็จก็ต้องขับรถพามันไปข้างนอกอีกแล้ว
พฤติกรรมมันส่งผลกระทบต่อสุขภาพจิตคนทั้งบ้านแล้วค่ะ แต่หนูไม่รู้ว่าของพ่อแม่รุนแรงแค่ไหน แต่ของหนูน่าจะรุนแรงอยู่มั้งคะ หนูทำอะไรไม่ได้เลย
ตอนมันโวยวายหนูจะว่า จะด่ามันไม่ได้
ตอนมันกรี๊ดโวยวายหนูต้องนั่งเฉยๆไว้
หนูทนกับเหตุการณ์แบบนี้มานาน จนจิตเสียหมดแล้ว คือมันเก็บอารมณ์โกรธไว้ ไม่มีที่ลง ก็มาลงใส่ตัวเองแทน ทำร้ายตัวเอง ถ้าเก็บมากๆก็เอาไปฆ่าตัวตายทีเดียว ในใจได้แค่กรี๊ดแล้วร้องไห้อยากตาย
พ่อแม่ด่ามันได้ ตีมันได้ โวยวายใส่ได้ น่าจะไม่ค่อยมีอารมณ์เก็บกดเหมือนหนู หนูเคยว่ามัน แม่บอกมันก็แค่เด็กอ่ะ จะเอาอะไรกับมัน ที่ตัวเองล่ะ ลำเอียง หนูอยากจะกรี๊ดมาก ปรี๊ดแตกสุดๆ อยากตาย เพื่อนหนูมาบ้านก็บอกหนูว่าให้แม่แกพาน้องไปหาจิตแพทย์เถอะ เหมือนเด็กควบคุมอารมณ์ไม่ได้เลย รู้จ้า อยากให้มันไปหามาก ตัวเองด้วย (ตอนนี้หนูเป็นโรคดึงผมด้วยค่ะ)
หนูไม่กล้าบอกพ่อแม่ให้พามันไปหาจิตแพทย์ค่ะ เพราะช่วงนี้บ้านไม่มีเงิน