ตั้งแต่เล็กจนโตหนูถูกเลี้ยงมาด้วยความรุนแรง พ่อไม่ได้ใช้ความรุนแรงแค่กับหนูเท่านั้น กับแม่ก็เช่นกัน กับหมาที่บ้านก็ด้วย
ตั้งแต่หนูจำความได้หนูก็ได้เห็นการใช้ความรุนแรงมาตลอด
พ่อเอาปืนทุบหัวแม่บ้าง ตบตี กระทืบ เขวี้ยงข้าวของใส่ และมักจะเอาปืนมาขู่จะยิงแม่บ่อยครั้งง. (พ่อมีปืนเพราะเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่) เอาเท่าที่หนูจำได้หลักๆ. ตอนหนูเด็กมากๆ(แม่เล่าให้ฟัง) หนูไปนอนโรงพยาบาลเนื่องจากไม่สบายหนักพอตกตึกหนูก็ร้องด้วยความเป็นเด็กพ่อก็ตีหนูจนหนูร้องหนักกว่าเดิมแล้วเค้าก็หนีกลับบ้าน ตอนหนูอยู่ป.1 หนูสอบติดไปอยู่ห้องเด็กที่เก่งที่สุด หรือห้องคิง พอปลาภาค หนูสอบได้ที่ 43 เด็ก50 คน. ผลสอบออก พ่อโกรธมาก กลับมาบ้านพ่อใช้หนังสือเล่มหนาๆ ฟาดหัวหนูไม่ยั้งจนหัวหนูแตกเลือดออก
มีครั้งนึงหมาที่เลี้ยงกัดรองเท้าหนังราคาแพงของพ่อขาด พ่อก็ใช้ปืนยิงจนหมาตาย เรื่องเริ่มบานปลายตอนหนูอยู่ป.3 พ่อกับแม่แยกทางกัน หนูเลยไปอยู่กับย่าเพราะทรัพย์สมบัติของแม่พ่อยึดไปหมดเลยพอแม่ตั้งตัวได้ก็เอาหนูไปอยู่ด้วย. เมื่อตอนป.3 ป.4. ที่หนูอยู่กับย่า หนูมักแอบมาหาแม่บ่อยครั้ง แล้วบ่อยครั้งที่พ่อจับได้ พ่อก็จะฟาดด้วยเข็มขัด ถ้าวันไหนโมโหหน่อยก็กระทืบ เคยตามไปกระทืบหนูที่บ้านแม่แล้วก็มี หนูทนกับความรุนแรงต่างๆนาๆ ทั้งตบตี กระทืบ ชกต่อย จนกระทั่งหนูอยู่ม.1 หนูไปหาแม่จนกลับบ้านค่ำ เหตุการนี้ทำให้หนูต้องพบจิตแพทย์และต้องกินยารักษาอยู่ทุกวันนี้. พอหนูกลับถึงบ้านพ่อก็ด่าอาละวาทให้ไปตายไหนก็ไปบ้าง ด่าหยาบๆคายๆเยอะมาก แล้วพอพ่อก็เริ่มเอาไม้กวามาตีหนูตีจนขาหนูหมดแรง ย่ากลับมาเจอย่าเลยมากอดหนูไว้(ย่าคือแม่ของพ่อ) พ่อตีไปโดนย่าช้ำหลายจุด ซักพักพ่อก็แยกหนูออกจากย่าแล้วขึ้นมาบีบคอหนู จนหนูสลบ และแม่ต้องมารับหนูไปรพ.ต้องรักษาทั้งร่างกายและทางจิต คอและร่างกายหนูช้ำอยู่หลายเดือน หนูจำความรู้สึกนั้นมาถึงทุกวันนี้มันทำให้หนูเกลียดพ่อมากๆ ปัจจุบันหนูอยู่กับแม่ และตอนนี้หนูอยู่ม.4แล้ว หนูคิดถึงย่า หนูอยากไปหาย่าแต่ใจนึงหนูก็กลัวพ่อมากๆ หนูตั้งใจว่าถ้าหนูเรียนจบหนูจะเอาย่ามาอยู่ด้วยแต่ตอนนี้หนูอยากไปหาย่าแต่หนูกลัวทุกครั้งที่จะเหยียบไปที่นั่น มันเหมือนหลอนไปเลย ปัจจุบันนี้หนูยังคนต้องพบจิตแพทย์อยู่ หนูไม่ได้มาประจานใครเพราะไม่มีใครรู้ว่าพ่อหนูเป็นใคร หนูแค่อยากขอพื้นที่ระบาย
หนูเกลียดพ่อ!!
ตั้งแต่หนูจำความได้หนูก็ได้เห็นการใช้ความรุนแรงมาตลอด
พ่อเอาปืนทุบหัวแม่บ้าง ตบตี กระทืบ เขวี้ยงข้าวของใส่ และมักจะเอาปืนมาขู่จะยิงแม่บ่อยครั้งง. (พ่อมีปืนเพราะเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่) เอาเท่าที่หนูจำได้หลักๆ. ตอนหนูเด็กมากๆ(แม่เล่าให้ฟัง) หนูไปนอนโรงพยาบาลเนื่องจากไม่สบายหนักพอตกตึกหนูก็ร้องด้วยความเป็นเด็กพ่อก็ตีหนูจนหนูร้องหนักกว่าเดิมแล้วเค้าก็หนีกลับบ้าน ตอนหนูอยู่ป.1 หนูสอบติดไปอยู่ห้องเด็กที่เก่งที่สุด หรือห้องคิง พอปลาภาค หนูสอบได้ที่ 43 เด็ก50 คน. ผลสอบออก พ่อโกรธมาก กลับมาบ้านพ่อใช้หนังสือเล่มหนาๆ ฟาดหัวหนูไม่ยั้งจนหัวหนูแตกเลือดออก
มีครั้งนึงหมาที่เลี้ยงกัดรองเท้าหนังราคาแพงของพ่อขาด พ่อก็ใช้ปืนยิงจนหมาตาย เรื่องเริ่มบานปลายตอนหนูอยู่ป.3 พ่อกับแม่แยกทางกัน หนูเลยไปอยู่กับย่าเพราะทรัพย์สมบัติของแม่พ่อยึดไปหมดเลยพอแม่ตั้งตัวได้ก็เอาหนูไปอยู่ด้วย. เมื่อตอนป.3 ป.4. ที่หนูอยู่กับย่า หนูมักแอบมาหาแม่บ่อยครั้ง แล้วบ่อยครั้งที่พ่อจับได้ พ่อก็จะฟาดด้วยเข็มขัด ถ้าวันไหนโมโหหน่อยก็กระทืบ เคยตามไปกระทืบหนูที่บ้านแม่แล้วก็มี หนูทนกับความรุนแรงต่างๆนาๆ ทั้งตบตี กระทืบ ชกต่อย จนกระทั่งหนูอยู่ม.1 หนูไปหาแม่จนกลับบ้านค่ำ เหตุการนี้ทำให้หนูต้องพบจิตแพทย์และต้องกินยารักษาอยู่ทุกวันนี้. พอหนูกลับถึงบ้านพ่อก็ด่าอาละวาทให้ไปตายไหนก็ไปบ้าง ด่าหยาบๆคายๆเยอะมาก แล้วพอพ่อก็เริ่มเอาไม้กวามาตีหนูตีจนขาหนูหมดแรง ย่ากลับมาเจอย่าเลยมากอดหนูไว้(ย่าคือแม่ของพ่อ) พ่อตีไปโดนย่าช้ำหลายจุด ซักพักพ่อก็แยกหนูออกจากย่าแล้วขึ้นมาบีบคอหนู จนหนูสลบ และแม่ต้องมารับหนูไปรพ.ต้องรักษาทั้งร่างกายและทางจิต คอและร่างกายหนูช้ำอยู่หลายเดือน หนูจำความรู้สึกนั้นมาถึงทุกวันนี้มันทำให้หนูเกลียดพ่อมากๆ ปัจจุบันหนูอยู่กับแม่ และตอนนี้หนูอยู่ม.4แล้ว หนูคิดถึงย่า หนูอยากไปหาย่าแต่ใจนึงหนูก็กลัวพ่อมากๆ หนูตั้งใจว่าถ้าหนูเรียนจบหนูจะเอาย่ามาอยู่ด้วยแต่ตอนนี้หนูอยากไปหาย่าแต่หนูกลัวทุกครั้งที่จะเหยียบไปที่นั่น มันเหมือนหลอนไปเลย ปัจจุบันนี้หนูยังคนต้องพบจิตแพทย์อยู่ หนูไม่ได้มาประจานใครเพราะไม่มีใครรู้ว่าพ่อหนูเป็นใคร หนูแค่อยากขอพื้นที่ระบาย