สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าเรื่องราวของเราให้ฟังนะ      เราชื่อปอนด์นะ คนที่เรารักชื่อพี่แป๊ะ เรากับเค้าห่างกันประมาณ 2-3 ปี แต่ตอนนี้เค้าไปอยู่บนฟ้าแล้วค่ะ
พี่แป๊ะมักจะบอกรักเราอยู่ตลอด บอกคิดถึงตลอด เราก็ชอบถามว่าพี่รักหนูมั้ย พี่แกก็บอกว่ารัก รักมาก หวงมากเลยนะ แต่เวลาที่พี่แป๊ะถามว่ารักพี่มั้ย เรามักจะไม่บอกเพราะเรารอวันที่เราจะคบกับพี่แป๊ะถึงจะอีกรักได้เต็มปาก แต่สุดท้ายก็ไม่ได้บอกซะก่อน  ก่อนวันวันสิ้นปีใหม่ พี่แป๊ะขอให้เราอยู่เค้าดาวน์กับเค้า เราก็คาสายกันเนี่ยแหละ พี่แป๊ะพูดว่า พี่ขอเป็นแฟนเราได้มั๊ย ? เราก็ตอบว่าได้ เพราะก่อนหน้านั้นพี่แป๊ะขอจีบเรา มาสักพักแล้ว  พี่แกนิสัยดี เทคแคร์เราตลอดเวลา ทำให้เรายิ้มแย้มเยอะกว่าเดิม แต่พี่แป๊ะแกจะขี้อ้อน แกเป็นผู้ชายที่ขยันทำงานมาก บางทีเราไม่อยากให้เค้าทำงานเยอะเลย เพราะเค้าไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อน  บางทีเราก็คิดนะ ว่าอยากงี่เง่า งอแงบ้าง แต่เราก็ไม่กล้าที่จะทำ เพราะ เรากลัวเค้าเหนื่อยที่ต้องมาเจอคนงอแง งานที่เค้าทำมันก็หนักแล้ว เราก็ได้แต่ให้กำลังใจพี่เค้าว่าสู้ๆนะ ถ้าพี่ว่างพี่ค่อยทักมาหาหนูนะ บางทีแกก็จะโทรมาหาเรา ตั้งแต่วันที่เค้าเสียไปด้วยอุบัติเหตุ เราก็ทำใจไม่ได้ เพราะเรากำลังจะคบกัน แต่ดันมาเจอเรื่องแบบนี้ มันโหดเกินไป เรานอนร้องไห้มา 3 วัน  เราอยากจะย้อนเวลากลับไป  จะบอกกับพี่แป๊ะว่า หนูรักพี่นะ *ถ้าเราพิมวนไปวนมา ก็ขอโทษด้วยนะค่ะ