เรื่องมันเกิดเมื่อ1ปีที่แล้วก่อนจะเกิดโควิด19 มีเพื่อนที่เคยไปกินกุ้งล๊อบเตอร์ที่หมูยแน้ แต่เป็นการนั่งรถโดยสารจากเขมรไป แต่รอบนี้ชวนขี่มอเตอร์ไซค์จากไทยข้ามไปเขมรต่อไปเวียดนาม มีผู้ร่วมชะตากรรม4คนคือ ผม ตุ้ย คริส และ เก่ง
ซึ่งเป็นการไปแบบไม่มีข้อมูลอะไรเสี่ยงดวงเอา เค้าให้ข้ามก็ดีไม่ให้ข้ามก็ค่อยว่ากันอีกที เริ่มจากเรานัดเจอกันที่ จังหวัดตราด แต่ยังข้ามไม่ได้ในวันแรกเนื่องจากรถตุ้ยเสีย โชคดีได้ช่างที่จังหวัดตราดซ่อมให้แต่ต้องเสียเวลาไปหนึ่งวันครึ่ง คือไปซ่อมเสร็จเอาตอนเย็นของอีกวัน  เราจึงไปถึงด่านบ้านหาดเล็กเอาเกือบมืด
กว่าจะผ่านขั้นตอนต่างๆและเบี้ยใบ้รายทางเพราะเรามานอกเวลาทำการ  ก็3ทุ่มเรารีบขี่มอเตอร์ไซค์ข้ามไปจังหวัดเกาะกงของเขมรทันที ที่พักก็หายากเพราะมืดแล้วพอได้ที่พักซึงไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ เพราะห้องสกปรกและเต็มไปด้วยฝุ่น คืนนี้ผมนอนกับน้องคริส ตุ้ยนอนกับเก่ง เมื่อได้ที่นอนแล้วก็ออกไปหาอะไรกินในเกาะกง มาจบที่ร้านประมาณร้านซีฟูด มีแม่ค้าสองพี่น้องหน้าหวาน  
จากนั้นแยกย้ายเข้านอน ตอนเช้าเราจะออกไปหามื้อเช้าเอาข้างหน้า เพราะสถาพโรงแรมไม่ชวนให้เจริญอาหาร 
ตอนเช้าเราออกกันแต่เช้าบรรยากาศดีมากเพราะออกจากเกาะกงไปนิดเดียวก็เป็นทางภูเขาผ่านอุทยาน เราเลยฟินกันไประหว่างทางเจอเพื่อนๆคนไทยเหมือนกันก็จอดทักทายกันไป
ยังไม่ทันสายเราก็มาถึง ทาทัย เราแวะกินข้าวกันที่นี้ร้านข้าวแกงข้างทาง คนที่นี้บางคนพูดไทยได้สอบถามได้ความว่าพวกเค้าเป็นคนไทยเกาะกง
เมนูก็เป็นพวกอาหารป่า แกงหมูป่า ผัดกวาง ราคาก็พอๆกับไทย40-50บาทที่นี้ยังใช้เงินบาทได้

เราตั้งใจจะใช้เวลาในเขมรให้น้อยที่สุด จุดหมายจริงๆคือเวียดนาม (ปีที่แล้วเรามาขี่รอบเขมรแล้วรอบนึง) ขี่ทำเวลากันได้ดีเพราะแต่ละคนมีประสบการณ์ขี่มอเตอร์ไซค์ในต่างแดนกันมาแล้วทุกคน มื้อเที่ยงก็แวะข้างทางรีบกินรีบออกกลัวจะไปถึงด่านเวียดนามค่ำเกินไป กลัวมีปัญหาในการข้ามแดน บ่ายแก่ๆเราก็มาถึงชายแดนเวียดนาม ติดต่อขอเอารถข้ามแดน แต่เจ้าหน้าที่เวียดนามไม่ยอมให้นำรถไทยข้ามไปขี่ในเวียดนาม แต่ชาวเขมรสามารถขี่ข้ามแดนไปมาได้สบายๆ เอาไงดีสงสัยทริปจะร่ม ด้วยเวลาก็มืดแล้วเราเลยหาที่พักโชคดีมีที่พักติดๆกับด่าน เราเลยเข้าพักหารือ สรุปว่าพรุ่งนี้เช้าเราจะฝากรถไว้ที่พักนี้แหละข้ามไปแต่ตัว ไปหารถเช่าเอาข้างหน้า โชคดีโรงแรมเมืองไม่ไกลจากด่านมีรถให้เช่าเราเลยติดต่อให้เค้ามารับ 

แต่ด้วยความที่พวกเรามีปัญหาด้านภาษา เค้าไม่ยอมมารับที่ด่านต้องเดินข้ามแดนเกือบกิโล และเมื่อมาถึงโรงแรมThuê xe gắn máy Phượt Châu Đốc(Motorbike For Rent)

นี้คือ yamaha sirius พาหนะของเราในเวียดนาม  สภาพรถโชคหน้าแตกข้างนึง เบลคหลังลึกและเสียงดังมากผมก็ต้องรับสภาพเพราะเลือกอะไรไม่ได้มาก ค่าเช่าคิดเป็นเงินไทย180บาทต่อวัน แต่ยึดpassport ของผมไว้ แอบใจไม่ดีเหมือนกันถ้าขอโดนเรียกตรวจจะทำยังไง แต่มาถึงขนาดนี่แล้วยังไงก็ต้องลุย ได้รถแล้วเราหาอะไรเย็นๆกินกันที่ ร้าน Fam Coffee, Thủ Khoa Nghĩa, Châu Phú A, Chau Doc, จังหวัดอานซาง เวียดนาม
เค๊กอร่อยมากราคาแค่ครึ่งนึงของเมืองไทย แอบแปลกใจร้านตกแต่งหรูมากมีกำไรตรงไหน รึที่เมืองไทยแอบขายแพงเอง  อิ่มแล้วบ่ายสามออกเดินทางไปโฮจิมินกัน ตุ้ยขี่นำระหว่างทางผ่านสะพานแขวนแอบดีใจประเทศนี้ให้สิทธเท่าเทียมกันไม่ว่าจะมีกี่หล่อ ระหว่างทางจะมีจุดพักมีเปลผูกไว้ให้นอน     
ระหว่างทางเราแวะเที่ยวตลาดน้ำของเวียดนามอารมเหมือนตลาดไท ตลาดค้าส่ง  เพียงแต่ใช้เรือลอยลำขายแทนแผงค้า แวะแป๊บเดียวต้องรีบเดินทางต่อใกล้มืดแล้ว เนื่องด้วยสภาพการจราจรของที่นี้ นรกมาก มันมีแต่มอเตอร์ รอบๆตัวทุกคันพร้อมจะแทรกเราทันทีถ้าเว้นระยะห่างเกิน 50 เซนติเมตร ไม่สามารถถ่ายรูปมาให้ดูได้ต้องเกรงตลอดทางโดยเฉพาะช่วงที่ผ่าน โฮจิมิน  กลุ่มผมหลง กับตุ้ย และตุ้ยเป็นคนเดียวที่รู้ทาง เค้าไปรอที่ บ้านคุณโอ๋แล้ว
คุณโอ๋คือสถาปนิกชาวไทยที่มาได้ภรรยาชาวเวียดนามมีลูกชายที่หน้ารัก2คน พวกเราอาศัยดูGPS ที่แม้แต่ในเมืองไทยมันยังพาหลง กว่าจะถึงบ้านคุณโอ๋เวลาก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน
เมื่อมาถึงคุณโอ๋ให้การต้อนรับอย่างดีมาก เปิดบ้านให้นอนตอนเช้ามีอาหารแบบเวียดนามง่ายๆให้กินตอนสายๆขี่มอเตอร์ไซค์นำเราไปเที่ยว


ที่แรกคือ อุโมงค์กู๋จีเริ่มจากเข้าไปดู วีดีโอ บรรยายถึงวิถีชีวิตในช่วงสงคราม และวิธีการสู้กับ อเมริกา ของพวกเค้ามีการแสดงกับดักชนิดต่างๆ อุโมงค์และวิธีการซ่อนตัว รวมไปถึงให้ลองชิมมันสำปะหลังต้มซึ่งเป็นอาหารหลักในช่วงสงคราม

หลังจากนั้นพาเราไปชิม  สมองวัวนึ่ง ร้านอยู่ไม่ไกลกัน  ชื่อร้านภาษาเวียดนาม Lâm Bò Củ Chi ออกเสียอย่างไรไม่อาจทราบได้

อาหารอร่อยมากโดยเฉพาะน้ำจิ่ม ที่ไม่เหมือนเมืองไทย มันคือพริกไทยป่นผสมน้ำมะนาวและผงชูรส แรกๆก็แปลกๆกินไปเรื่อยชักเริ่มอร่อย ตกเย็นเป็นวันสิ้นปีพอดีเราเลยร่วมฉลองปีใหม่กับพนักงานที่ร้านPhuket thai street food ของคุณโอ๋ ต้องขอบคุณในน้ำใจของคนไทยในต้างแดนแสนอบอุ่น

พักสักครู่นะครับ ตื่นเช้ามาเราจะเดินทางไป หมุยแน้ กัน