ตอนเเรกก็เป็นเเค่เพื่อนคนหนึ่งที่รู้จักกันในวัยประถม ก็ไม่ได้คิดอะไร เขาหน้าตาดี ขาว สูง หุ่นนี่ถือว่าดีมาก เก่งหลายด้าน เป็นคนดื้อๆ ซนๆ ขี้เล่น การเรียนก็ไม่ถือว่าเเย่ บ้านเรากับบ้านเขาก็อยู่คนละซอยเเต่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน จริงๆออกไปหากันก็เจอแหละ พอจบประถม6เราต่างก็แยกย้ายกันไปสอบเข้ามัธยม ก็ติดคนละโรงเรียน เราก็ไม่ได้คิดอะไร แล้วก็ไม่ได้เจอกันหลายปีเลย พอเราขึ้นม.3เท่านั้นแหละ บนรถรับส่งนักเรียน พี่คนหนึ่งที่เรารู้จักตั้งเเต่เด็ก เขาบอกว่าเขาชอบเพื่อนคนนั้น เราก็รู้สึกขึ้นมาทันทีเลยว่าเราหวงเขา ทั้งๆที่ไม่ได้อะไร พอคิดไปคิดมาทำไมเป็นแบบนี้ ที่สุดแล้วเราชอบเขามาตั้งนานแต่ไม่เคยรู้ความรู้สึกตัวเองเลย เเต่เราก็ไม่พูดออกไปว่าเราชอบ แต่เราก็เสนอตัวเป็นแม่สื่อที่ดีให้เขาทั้ง2 แต่เพื่อนเราบอกว่ามีคนคุยเเล้วเรานี่ดีใจเป็นบ้า (รู้สึกเหมือนเขาพยายามหาข้ออ้างมาอ้างเพราะไม่อยากคุยกับพี่คนนั้นน่ะค่ะ) แต่พี่คนนั้นก็นกไปสิคะเขาไม่ได้ชอบ แล้วพอเจอกันเขาทักเราก่อนตลอด เราก็เขินไปดิ มีครั้งหนึ่งไปเดินงานเขามากับเพื่อนๆเป็นกลุ่ม เขาทักเราว่า เป็นไงบ้างสบายดีมั้ย เราตกใจมากกกกก แต่ก็ตอบแบบเฉยๆไปว่า ก็สบายดี เขินแหละเเต่เกรงอยู่555 แต่แบบว่าเราก็รู้ตัวเองแล้วว่าชอบเขา แต่ความที่เขาเป็นเพื่อนเก่าเรามานาน เราจะทำยังไงดีอะ ตามความรู้สึกจริงๆเราก็อยากคุยกับเขานะ คุยในสถานะคนคุยจนพัฒนาไปเป็นอย่างอื่นได้มากกว่านี้อะ แต่ว่าถ้าเราสารภาพไปเรากลัวว่ามันจะไม่เวิร์คอะ กลัวนกT^T