เราเกิดมาเเม่กับพ่อก็เลิกกัน(เเต่อยู่ด้วยกันเพราะเรา)พอเรา6-7เเม่เราก็พาเราไปหาพ่อเลี้ยงเพราะพ่อเเท้ๆเราติดการพนันเเล้วก็อยู่ด้วยกันจนถึงวันนี้  เราจะเล่าว่าเราเจออะไรมาบ้างตอนที่เเม่พาเรามาหาพ่อเลี้ยงเค้าก็พาเเม่กับเราไปหัวหิน ช่วงเเรกๆเราไม่ค่อยชอบเค้าเท่าไหร่หรอกเพราะเค้าเป็นฝรั่งเลยมีความคิดบางอย่างที่เเตกต่างกัน(เเต่เค้านิสัยดีกับเรานะ)สักพักนึงเเม่เราก็เริ่มมีนิสัยที่โครตเหวี่ยง  เหวี่ยงเราเหวี่ยงพ่อเลี้ยงเเต่เค้าก็กับมาเป็นปกติเเล้วนะ พอหลังจากนั้นเราก็เข้าโรงเรียนใหม่ที่หัวหิน ที่นั้นเรามีความสุขกับเพื่อนมากเลยเเต่เราไม่โอเคกับครูเพราะครูเค้าไม่สอนให้เเต่จดตามเเม่เราก็ไม่โอเคเลยย้ายรร.  รร.ใหม่เราดีมากเเต่ช่วงเเรกๆที่ย้ายมาเราโดนบุลลี่นะเเต่พอขึ้นป.5-6รู้สึกว่าโครตมีความสุขทั้งครูทั้งเพื่อนนิสัยดีมากเเต่รร.นี้มีเเค่อ.1-ป.6พอเราจะขึ้นม.1เลยต้องย้ายรร.       รร.ที่4เราเรียนเเล้วไม่มีความสุขเลยโดนเเก็งห้องเราบุลลี่จนเล่าให้เเม่ฟัง  เเม่เราก็จะไปหาเรื่องเเต่เราห้ามไว้  พวกที่บูลลี่เราก็เเบบ..บุลลี่ต่บุลลี่ต่อจนเรอยู่ในช่วงที่จิตตกจนเเม่เราทักเราก็บอกเราไม่ไหวเเม่เลยถามว่าจะย้ายห้องมั้ยเเต่เราบอกเเม่อยากย้ายอยู่เเต่คือที่เราเลือกเข้าห้องนี้เพราะอยากเรียนจีนเราเลยเลือกที่จะไม่ย้ายห้อง   ตอนนั้นรู้สึกว่าอยากฆ่าตัวตายมากๆเเต่พอนึกถึงรีไวล์ก็เเบบไม่เอาเเล้ว    เเล้วตอนนี้คือเเม่เรามีน้องก็เลยเจอปัญหาหลายอย่างจนเรากับเเม่ทะเลาะกันทุกวัน  เเล้วคือตอนนี้เวลาเเม่เราว่าอะไร เราก็พูดด้วยเหตุผลกลับเเต่เค้าหาว่าเราเถียง  เราก็เเบบ(จะให้เราฟังเค้าพูดเรื่องปัญญาออ่นหรอ)  เเล้วคือเเล้วคือตอนนี้ทะเลาะกับป้า/ยาย/เเม่  ตอนนี้ไม่เหลือใครเลย  พ่อเลี้ยงติดอยู่ต่างประเทศเพราะโควิด  ทะเลาะกับเพื่อนด้วย  ทุกคนคิทุกคนคิดว่าเราควรตายดีมั้ย  สำหรับคนอื่นสำหรับคนอื่นมันดูจะเป็นเรื่องเล็ก  เเต่เราที่ไม่มีใครเหลือเเล้วมันเจ็บลึกๆนะคะ  บ้านเราเเบบไม่ค่อยใช้เหตุผลค่ะ  เพราะเวลาเราใช้เหตุผลกับใครก็ตามก็โดนหาว่าเถียง  แล้วแม่ชอบบ่นว่าอยากตายเราก็อยากบอกว่าเราก็อยากตายเหมือนกัน ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่เครียด หนูก็เครียดเหมือนกัน พอหนูบอกเขาว่าหนูเครียด  เขาก็จะบอกกลับมาว่าเด็กแค่นี้อ่ะนะเครียดเป็นแล้ว แล้วหนูก็รู้สึกแบบใครจะเครียดตอนไหนก็ได้ป่ะ 😭😭😭😭