ให้นามสมมติเพื่อนคนนี้ว่า A นะคะ คือว่า A ตอนช่วง ม.ต้น จะเป็นคนที่ร่าเริงมากๆ เฮฮา ตลกๆ แต่ตอนนั้นเรากับนางยังไม่ได้จับกลุ่มอยู่กลุ่มเดียวกันนะ แค่เหมือนคุยๆ กันแต่ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ ตอนนี้อยู่ ม.ปลายแล้ว เรากับ A ก็เริ่มจับกลุ่มกัน เพราะเพื่อนสนิทอีกคนของ A ย้ายไป รร อื่นก็เลยได้มาอยู่กับเรา เหมือนว่า A จะเป็นโรคซึมเศร้าเลย ไม่รู้ว่านางรู้ตัวรึป่าวว่าเป็นโรคนี้ เพราะว่านางก็เจอปัญหาภายในครอบครัว เรื่องแฟน แล้วก็เรื่องอื่นๆอีกมากมาย
อาการของโรคมันเริ่มแสดงออกมาให้เห็นเรื่อยๆน่ะค่ะ จากที่แต่ก่อนร่าเริงกลับกลายเป็นคนเบื่อโลกมากขึ้นซะงั้น อยู่ในห้องก็หลับแทบทุกคาบ และรุ่นน้องที่ขึ้นรถรับส่งคันเดียวกับ A ก็เล่าให้ฟังว่าขึ้นรถมาตอนเช้าก็ชอบหลับ ตอนแรกก็คิดว่าแค่นอนดึกแหละก็เลยง่วง แต่มันบ่อยเกินไปจนผิดปกติ แล้วก็เวลามีกิจกรรมอะไรที่ร่วมกันทำเป็นส่วนรวมนางก็ปลีกตัวออกมาจากโลกภายนอกแล้วอยู่ในโลกของตัวเอง ไม่ค่อยให้ความร่วมมือกับคนอื่นๆเลย เพราะในขณะที่คนอื่นกำลังทำโน่นทำนี่ นางจะชอบจับโทรศัพท์ เลื่อนเฟส คุยกับแฟน หรือไม่ก็ดูซีรีย์ จนมันมีอยู่วันนึงเป็นกิจกรรมกีฬาสี แล้วเรากับ A รับหน้าที่ขึ้นแสตนเชียร์ ตอนที่ซ้อมแสตนอยู่นางก็ยังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูซีรีย์ เราก็ดุนางไปว่าให้เก็บโทรศัพท์ไปก่อน นางก็ยังไม่รู้สึกตัวแล้วยังดูซีรีย์ต่อ จนเราเกือบจะขึ้นเสียงด่านางแล้ว แต่ตอนนั้นคนอยู่กันเยอะ เราก็เลยต้องระงับอารมณ์ตัวเองไว้ ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะก็คือด่าเลยแหละ (ทั้งที่เราเป็นคนใจเย็นมาก ไม่เคยรู้สึกโมโหจนขึ้นเสียงกับใครมาก่อนเลย) แต่ก็นั่นแหละค่ะ ก็ดูไม่สนใจโลกอยู่ดี จน A ทำให้เราคิดมากด้วยว่าเราเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้ A เริ่มมีอาการของโรคซึมเศร้ารึป่าว เพราะเราเป็นคนที่ค่อนข้างเจ้าระเบียบ อะไรที่ A ทำแล้วไม่เหมาะสมจะเตือนทุกครั้ง บางครั้งจะดุหน่อยๆ แต่เหมือนยิ่งดุก็ยิ่งทำให้ทุกอย่างแย่ลง อีกอย่างเราก็เคยพูดด้วยดีๆแล้ว ก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้นเหมือนกัน ไม่รู้ว่าคำพูดทุกคำพูดที่เราพูดไป A เอาไปคิดประมวลผลยังไง ทำไมไม่มีอะไรดีขึ้นเลย มีแต่แย่ลง จนให้เราเครียดตามไปด้วย อีกอย่างเราเหนื่อย เหนื่อยมากๆ เหนื่อยที่จะคอยดูแลเพื่อนคนนี้แล้ว ก็อยากจะเทนะ แต่มันทำไม่ได้ เราก็ยังเห็นเป็นเพื่อนอะ เป็นห่วงว่าถ้าเทไปแล้ว A มันจะอยู่ยังไงต่อ เพราะ A ไม่ได้สนิทกับใครมาก คนรู้จักน้อย คงไปอยู่กับคนอื่นยาก แต่เราหมดหนทางจะช่วยแล้ว เราเหนื่อยจริงๆ เราเองก็ไม่ไหวแล้ว ควรจะทำยังไงดีคะ
มีเพื่อนเป็นโรคซึมเศร้า แต่เรารู้สึกเหนื่อยกับเพื่อนคนนี้
อาการของโรคมันเริ่มแสดงออกมาให้เห็นเรื่อยๆน่ะค่ะ จากที่แต่ก่อนร่าเริงกลับกลายเป็นคนเบื่อโลกมากขึ้นซะงั้น อยู่ในห้องก็หลับแทบทุกคาบ และรุ่นน้องที่ขึ้นรถรับส่งคันเดียวกับ A ก็เล่าให้ฟังว่าขึ้นรถมาตอนเช้าก็ชอบหลับ ตอนแรกก็คิดว่าแค่นอนดึกแหละก็เลยง่วง แต่มันบ่อยเกินไปจนผิดปกติ แล้วก็เวลามีกิจกรรมอะไรที่ร่วมกันทำเป็นส่วนรวมนางก็ปลีกตัวออกมาจากโลกภายนอกแล้วอยู่ในโลกของตัวเอง ไม่ค่อยให้ความร่วมมือกับคนอื่นๆเลย เพราะในขณะที่คนอื่นกำลังทำโน่นทำนี่ นางจะชอบจับโทรศัพท์ เลื่อนเฟส คุยกับแฟน หรือไม่ก็ดูซีรีย์ จนมันมีอยู่วันนึงเป็นกิจกรรมกีฬาสี แล้วเรากับ A รับหน้าที่ขึ้นแสตนเชียร์ ตอนที่ซ้อมแสตนอยู่นางก็ยังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูซีรีย์ เราก็ดุนางไปว่าให้เก็บโทรศัพท์ไปก่อน นางก็ยังไม่รู้สึกตัวแล้วยังดูซีรีย์ต่อ จนเราเกือบจะขึ้นเสียงด่านางแล้ว แต่ตอนนั้นคนอยู่กันเยอะ เราก็เลยต้องระงับอารมณ์ตัวเองไว้ ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะก็คือด่าเลยแหละ (ทั้งที่เราเป็นคนใจเย็นมาก ไม่เคยรู้สึกโมโหจนขึ้นเสียงกับใครมาก่อนเลย) แต่ก็นั่นแหละค่ะ ก็ดูไม่สนใจโลกอยู่ดี จน A ทำให้เราคิดมากด้วยว่าเราเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้ A เริ่มมีอาการของโรคซึมเศร้ารึป่าว เพราะเราเป็นคนที่ค่อนข้างเจ้าระเบียบ อะไรที่ A ทำแล้วไม่เหมาะสมจะเตือนทุกครั้ง บางครั้งจะดุหน่อยๆ แต่เหมือนยิ่งดุก็ยิ่งทำให้ทุกอย่างแย่ลง อีกอย่างเราก็เคยพูดด้วยดีๆแล้ว ก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้นเหมือนกัน ไม่รู้ว่าคำพูดทุกคำพูดที่เราพูดไป A เอาไปคิดประมวลผลยังไง ทำไมไม่มีอะไรดีขึ้นเลย มีแต่แย่ลง จนให้เราเครียดตามไปด้วย อีกอย่างเราเหนื่อย เหนื่อยมากๆ เหนื่อยที่จะคอยดูแลเพื่อนคนนี้แล้ว ก็อยากจะเทนะ แต่มันทำไม่ได้ เราก็ยังเห็นเป็นเพื่อนอะ เป็นห่วงว่าถ้าเทไปแล้ว A มันจะอยู่ยังไงต่อ เพราะ A ไม่ได้สนิทกับใครมาก คนรู้จักน้อย คงไปอยู่กับคนอื่นยาก แต่เราหมดหนทางจะช่วยแล้ว เราเหนื่อยจริงๆ เราเองก็ไม่ไหวแล้ว ควรจะทำยังไงดีคะ