ตอนนี้สนิทกับคนๆนึงอยู่ ถึงขั้นที่ว่าเป็นsafe zoneของกันอะ โทรคุยกันทุกวันคุยได้ทุกเรื่องมีอะไรนึกถึงกันก่อนตลอด จนวันหนึ่งคนรอบข้างเริ่มทักว่าเเบบ
👤 : "นี่อะเป็นอะไรกันหรอ" เราก็เเบบตอบว่า
เรา : "เพื่อนไง" 
👤 : "ใช่หรอ "
เรา : "เเค่เพื่อนๆจริงๆ ไม่ได้มีอะไร"
👤 : อึ้ย เเต่เราว่าพวกเเกโครตเเฟนเลยนะเว้ย
.
เเละหลังจากนั้นมันทำให้เราได้ลองสังเกตุอะไรหลายๆอย่าง เราก็พอคิดได้ละว่าเพื่อนเขาก็ไม่ทำเเบบที่เราเป็นอยู่สักเท่าไหร่  เพราะที่ผ่านมาเขาเป็นคนเข้าหาเราเองตลอด คอยทักคอยโทรมาทุกๆวัน เเต่เราก็ไม่คิดจะคาดคั้นอะไรจากเค้านะเพราะตอนนี้ที่เป็นอยู่ก็ดีเเล้ว เราก็พยายามบอกกับตัวเองว่าอย่าไปรู้สึกอะไรมากกว่านั้นเด็ดขาดนะ เเค่รู้สึกดีเเค่นี้ก็พอเเล้ว 
.
จนถึงทุกวันนี้ เขาเริ่มเเสดงออกหลายๆอย่างที่เราเองก็ไม่กล้าคิดไปเองอะ มันเหมือนจะชัดเจนเเต่ก็คุมเครือ 
.
และประเด็นของกระทู้นี้ก็คือ เราไม่กล้าตอบโต้หรือเเสดงออกไปว่าเราเองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเขาเหมือนกัน(ถ้าทุกอย่างที่เราสังเกตมามันเป็นเเบบนั้นจริง) เเต่ว่าก็ยังไม่เเน่ใจว่าที่เขาคิดยังไงกันเเน่ กลัวว่าถ้าเเสดงออกไปแล้วมันไม่ใช่เเล้วเราจะเสียเพื่อนที่ดีคนหนึ่งไป เเต่การที่เขาเข้ามาเทคเราตลอดก็รู้สึกดีนะเเต่เรานี่สิเป็นคนชอบเสียอาการเเล้วปากเเข็ง มือไม้เเข็ง ชอบนิ่งๆเฉยๆทั้งๆที่ใจเเทบอยากเเสดงออกไปเลย เเต่ก็ไม่เข้าใจตัวเอง จนบางครั้งเราก็เเอบสงสารเขานะ กลัวเขาคิดว่าตัวเองพยายามอยู่ฝ่ายเดียวเเล้วท้อถอยไป ซึ่งเราก็ไม่อยากให้มันเป็นเเบบนั้น เเล้วจะทำยังไงก่อนล่ะทีนี้ เห้อ~~~