เรื่องคือเราเรียนที่ตจว.ตั้งเเต่เด็กๆง่ายๆคือเด็กบ้านนอกนี่เเหละคะ เเต่พอประมานม.1มาอยู่กับพ่อที่กทม.จนปัจจุบัน ประเด็นมันอยู่ที่ญาติตจวคนนึงค่ะ มักจะพูดว่าเสียดเราตลอด เช่นเรากลับบ้านไปติดภาษากลางไม่พูดภาษาบ้านก็ว่าลืมบ้านเกิดเป็นเมืองกรุงไปเเล้ว อันนี้ไม่เท่าไร พอพาเเฟนไปตจวก็มาพูดว่ากลับมาอีกทีคงมีลูกเเล้วมั้ง ส่วนตัวไม่ได้อคติกับคนนี้ เเต่คนอื่นๆไม่ได้พูดกับเราเเบบนี้ คนนี้เเค่ยังไม่กล้าเข้าไปคุยเหมือนโกรธอะไรเราตลอดเวลา เเล้วล่าสุดงานรวมญาติ เราก็นั่งเฉยๆ พ่อเราใช้ไปเอาของกินอีกบ้านนึงซึ่งถัดไปประมาน6หลัง พ่อนั่งกินเก็กฮวยอยู่ เราเดินไปมาหลายรอบเเล้ว พอไปเอากลับมา คนนั้นก็พูดขึ้นว่าเวลาใช้อย่าทำหน้าบูดหน้าเบียว ใช้ก็เเค่ไปทำ เเล้วเราก็เดินขึ้นบ้านจะมานอน เค้าก็นู้นเดินหนีขึ้นไปบ้างบนละกลัวโดนใช้อีก เห้อออ เราคิดมากไปเองใช่ไหมค่ะ อยากระบายด้วย