คิดถึงบ้านมากเลยค่ะเเต่เรียนหนักไม่มีเวลากลับบ้านเท่าไหร่ คิดถึงความสบายที่บ้านนอก มีรถยนต์ให้ขับ ในน้ำมีปลาในนามีข้าว
อาหารอร่อยถูกปาก  อยากทำอะไรก็ทำ ไม่อยากทำก็ไม่ทำ  รู้สึกปลอดภัยไม่ว่าจะไปไหนทำอะไร เพราะรู้ว่ามีครอบครัวเเละเพื่อน
ที่รู้ใจอยู่ไม่ห่าง
เรามาอยู่ กทม. เวลาไปเรียนก็เดินนะค่ะ โลกว่าๆ ไม่กล้าเอารถมาใช้ขับรถไม่เเข็ง บางทีก็นั่งวินเเต่เราไม่ชอบนั่งมอไซส์ค่ะ มันหวาดเสียว เเทกซี่เราก็กลัว
เห็นข่าวเยอะ อาหารก็ไม่ถูกปากเลยค่ะ  เราไม่ได้มีกำลังซื้อมาก ก็ซื้อตามข้างทางนี่เเหละค่ะ เเต่เราว่ามันสกปรกมาก  เราเลยทำกับข้าวกินเอง
ตัดปัญหาเรื่องอาหารการกินไปหนึ่ง  ส่วนเรื่องเรียนที่มหาลัยเดิม อาจารย์ที่ปรึกษาเขาดูเเลเราดีมากสอนทุกอย่าง  ที่มหาลัยใหม่ เขาเน้นให้ดูเเลตัวเองค่ะ

คิดถึงร้านหมูกระทะ ร้านอาหาร ที่ไปตระเวนกินมาที่บ้านนอก  เมื่อก่อนเราชอบไปไหนมาไหนคนเดียว เวลาขึ้นรถ เราก็ลอครถทันที ตามที่พ่อสอน
เเล้วก็คาดเข็มขัด ก็รู้สึกว่าปลอดภัยเเล้ว   เเต่มาอยู่ที่ กทม ถ้าไม่มีเพื่อนเรากลัวมาก จำทางก็ไม่ค่อยได้ข้ามถนนก็ไม่ค่อยเป็น ขึ้นรถเมย์ ผิดตลอด
  เราทนได้นะค่ะ   เเต่คิดถึงบ้าน คิดถึงบ้านนอกเหลือเกิน