แม่กะพ่อเราเลิกกันตอนเราอายุ 2 เดือน เราไม่รู้อะไรเลย เรารู้แค่ว่า ทางบ้านพ่อมีอคติกับแม่มากๆ แต่ก่อนเราอยู่กับยายยายก็พอมีฐานะ ครอบครัวของพ่อเรามีเชื้อสายจีน แล้วก็หัวโบราณมาก ยกเว้น พี่สาวและน้องสาวของพ่อ พอมาอยู่จุดๆนึง เราต้องย้ายมาอยู่กับพ่อ ตอนนั้นรู้สึกยังไงเราก็ไม่รู้เราจำไม่ได้เพราะมันนานมากๆแล้ว ตอนแรกๆเราก็จะได้ไปบ้านยายทุก วันหยุด พอเราเริ่มโตขึ้นเรื่อยๆพ่อก็ห้ามเราไปบ้านยาย เราโดนอาม่าด่าตลอดโดนดูถูก อาม่าชอบดูถูกเราว่า เดี๋ยวโตขึ้นก็จะไปขาย x เหมือนแม่เราโดนด่าด้วยคำที่เกินกว่าทำว่า กรือสัตว์โดนทุกวันจนมีความรู้สึกเรียกชินก็ยังได้ อาม่าเราจะด่าเราตอนพ่อไม่อยู่ แต่พอพ่ออยู่อาม่าจะทำปกติและไม่ด่าเรา พอเราเริ่ม ไปเรียนในเมืองเรากลับบ้านช้าเลยไม่ค่อยได้ข่วยงานที่บ้าน เราเลยเริ่มโกรธเราแล้วทุกครั้งที่เราทำให้ไม่พอใจ ก็จะชอบด่าเราพูดถึงแม่ บอกว่าเราเหมือนแม่ชอบดูถูก เราก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งฟัง พ่อบอกว่ากูจะฆ่าตั้งแต่เด็กแล้วแต่อม่าขอไว้เฉยๆ ตอนที่พ่อเราหงุดหงิดแล้วด่าเรา จะชอบหลุดปากพูดแบบนี้ตลอด แล้วก็เคยหลุดพูดออกมาว่า กูเคยฆ่าลูกมาแล้วคนนึง พ่อเราไม่อยากมีลูก แต่มุมดีๆของพ่อเราก็มี แต่มุมแบบนี้แค่เยอะกว่า พ่อเรากับทางบ้านดูถูกเราตลอด จนเราเริ่มรู้สึกไม่ชอบพ่อ บางครั้งคิดว่าอยากตายไม่ใช่ตายเพื่อหนีปัญหา แต่ตายเพราะอยากไปเกิดในที่ที่ดีกว่านี้ ผิดมากหรอที่เราเกิดมาเป็นลูกแม่