ทุกคนเคยสงสัยไหมคะว่า
คำว่า "กตัญญู" ที่ครอบครัวต้องการคืออะไร วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องราวที่เราเจอให้ฟัง กับคำที่โดนว่า "อกตัญญู"
เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่อายุ 19 ปี ที่เกิดมาในครอบครัวที่ให้มาพร้อมทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นบ้าน เงินทอง ของใช้ และเราก็เกิดมาพร้อมกับคำว่า "ความหวัง" เราโดนจับให้เรียนพิเศษตั้งแต่ชั้น ป.1 เรื่อยมาจนถึงช่วงที่เราต้องสอบเข้าโรงเรียนมัธยม ทางบ้านไม่ได้ต้องการแค่ โรงเรียนประจำจังหวัดแต่ เขาต้องการโรงเรียนที่ดีที่สุดในภาคนั้น ซึ่งเราก็สอบติดได้แค่ตัวสำรอง เขาก็ไม่พอใจในผลงานของเรา พอเรามาสอบโรงเรียนประจำจังหวัด เขาก็ย้ำว่าเราต้องได้ 150 คนแรกจากนักเรียนที่มาสอบแข่งทั้งหมด 800-900 คน และเราก็ทำได้ พอเราจบชั้น ม.ต้น เราก็เลือกสายการเรียนวิทย์คณิต แต่เขาก็มาบอกว่าเราต้องไปสายอาชีพนะ ถึงจะมีงานทำ แต่ในตอนนั้นเราฝันอยากเป็นพยาบาล เลยดื้อที่จะมาเรียน เราก็เรียนมาจนจบชั้น ม.6 ตั้งแต่ ป.1-ม.6 เราไม่เคยได้หยุดเรียนพิเศษเลยแม้แต่ปิดเทอมเดียว พอเข้าช่วงการสอบ เตรียมเข้ามหาลัย เราก็สมัครสอบเหมือนเพื่อนๆทั่วไป แต่สิ่งที่เกิดกับเราคือ ทางบ้านไม่ยอมไปจ่ายตังให้เรา และได้ลบแอพการเงินเราออก รวมทั้งยึดบัตร ATM สมุดบัญชีเราไปทั้งหมด เราก็เริ่มมีอาการเครียด ถึงเครียดมาก เขาต้องการให้เราต่อสายอาชีพอย่างใจเขาต้องการ เราเครียดเราไม่เจอใครเลย เราเก็บตัว จนถึงขั้นทีาเราต้องไปพบจิตแพทย์ สรุปได้ว่า เราเข้าขั้นโรคซึมเศร้า เรารักษาตัวอยู่พักใหญ่ เขาเลยให้เราไปเรียนสายอาชีพจนได้ แต่เรามีข้อแม้พอเราเรียนให้เขาได้วุฒิ ปวส.แล้ว เราขอไปเรียนพยาบาล ตอนนั้นเขาตกลง และในขณะที่เรียนสายอาชีพ เราก็ไม่มีสิทธิ์ในการเลือกเองว่าต้องการเรียนอะไร เขาทำเรื่องจ่ายค่าเทอมซื้อชุดทุกอย่างให้เรา เราฝืนเรียนมากๆ จนจบไป 1 เทอม ด้วยเกรด 3.89 เขาดีใจมาก พร้อมบอกว่านี้แหละเด็กกตัญญู เราไม่ได้ตอบอะไร จนวันนึงเกิดการรวมญาติ ทุกคนต่างเริ่มอวดอ้างในผลการเรียนของลูกตัวเอง ในความรู้สึกเราเป็นแค่ของที่เขาใช้ประดับเท่านั้นเหรอ เราเลยพูดขึ้นว่า อย่าลืมข้อตกลงนะ จบนี้ต้องได้เรียนพยาบาล เขาไม่ได้แม่แต่จะสนใจในคำพูดเราแต่เขากลับพูดออกไปว่า พอเราจบ ปวส.แล้ว เขาจะให้เราต่อวิศวะ ต่อเลยเราเลยเถียงขึ้นมาทันทีว่าไม่ ไหนตกลงกันแล้วว่าจะให้ไปต่อพยาบาล ทำในสิ่งที่ชอบ เขาก็บอกเราว่าที่เขาเลือกให้มันคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตแล้วยังไงเราก็ต้องเรียนวิศวะให้เขา พอเราเริ่มเถียงมากขึ้น เขาตอบกลับเรามาว่า "อกตัญญู" ทำให้พ่อแม่แค่นี้มันยากนักเหรอ ฉันลงทุนส่งเสียแกเรียน ให้ทุกอย่างแก บ้านที่สร้างมาทั้งหลังให้แกอยู่คนเดียว แกมีแค่หน้าที่เรียนในสิ่งที่ฉันต้องการให้เป็น ทำให้แค่นี้มันยากนักเหรอ
หลังจากจบคำพูดเขา เรานั่งคิดเลยว่า
การที่เราเลือกที่จะเป็นในสิ่งที่เรารัก เราเป็นคนอกตัญญูใช่ไหม แล้วคำว่า กตัญญู คือการที่เราต้องทำในสิ่งที่เราฝืน แต่เขาพอใจใช่ไหม เหมือนตอนนี้เราเป็นหนี้เค้าที่เราต้องชดใช้ด้วยการเป็นในสิ่งที่เขาต้องการ และต่อให้เราลำบากแค่ไหนเราก็ต้องทพใช่ไหม แล้วเราต้องใช้นานแค่ไหน เราถึงจะเป็นคนที่กตัญญู
แบบไหนที่เรียกว่ากตัญญู
คำว่า "กตัญญู" ที่ครอบครัวต้องการคืออะไร วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องราวที่เราเจอให้ฟัง กับคำที่โดนว่า "อกตัญญู"
เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นเด็กต่างจังหวัดคนนึงที่อายุ 19 ปี ที่เกิดมาในครอบครัวที่ให้มาพร้อมทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นบ้าน เงินทอง ของใช้ และเราก็เกิดมาพร้อมกับคำว่า "ความหวัง" เราโดนจับให้เรียนพิเศษตั้งแต่ชั้น ป.1 เรื่อยมาจนถึงช่วงที่เราต้องสอบเข้าโรงเรียนมัธยม ทางบ้านไม่ได้ต้องการแค่ โรงเรียนประจำจังหวัดแต่ เขาต้องการโรงเรียนที่ดีที่สุดในภาคนั้น ซึ่งเราก็สอบติดได้แค่ตัวสำรอง เขาก็ไม่พอใจในผลงานของเรา พอเรามาสอบโรงเรียนประจำจังหวัด เขาก็ย้ำว่าเราต้องได้ 150 คนแรกจากนักเรียนที่มาสอบแข่งทั้งหมด 800-900 คน และเราก็ทำได้ พอเราจบชั้น ม.ต้น เราก็เลือกสายการเรียนวิทย์คณิต แต่เขาก็มาบอกว่าเราต้องไปสายอาชีพนะ ถึงจะมีงานทำ แต่ในตอนนั้นเราฝันอยากเป็นพยาบาล เลยดื้อที่จะมาเรียน เราก็เรียนมาจนจบชั้น ม.6 ตั้งแต่ ป.1-ม.6 เราไม่เคยได้หยุดเรียนพิเศษเลยแม้แต่ปิดเทอมเดียว พอเข้าช่วงการสอบ เตรียมเข้ามหาลัย เราก็สมัครสอบเหมือนเพื่อนๆทั่วไป แต่สิ่งที่เกิดกับเราคือ ทางบ้านไม่ยอมไปจ่ายตังให้เรา และได้ลบแอพการเงินเราออก รวมทั้งยึดบัตร ATM สมุดบัญชีเราไปทั้งหมด เราก็เริ่มมีอาการเครียด ถึงเครียดมาก เขาต้องการให้เราต่อสายอาชีพอย่างใจเขาต้องการ เราเครียดเราไม่เจอใครเลย เราเก็บตัว จนถึงขั้นทีาเราต้องไปพบจิตแพทย์ สรุปได้ว่า เราเข้าขั้นโรคซึมเศร้า เรารักษาตัวอยู่พักใหญ่ เขาเลยให้เราไปเรียนสายอาชีพจนได้ แต่เรามีข้อแม้พอเราเรียนให้เขาได้วุฒิ ปวส.แล้ว เราขอไปเรียนพยาบาล ตอนนั้นเขาตกลง และในขณะที่เรียนสายอาชีพ เราก็ไม่มีสิทธิ์ในการเลือกเองว่าต้องการเรียนอะไร เขาทำเรื่องจ่ายค่าเทอมซื้อชุดทุกอย่างให้เรา เราฝืนเรียนมากๆ จนจบไป 1 เทอม ด้วยเกรด 3.89 เขาดีใจมาก พร้อมบอกว่านี้แหละเด็กกตัญญู เราไม่ได้ตอบอะไร จนวันนึงเกิดการรวมญาติ ทุกคนต่างเริ่มอวดอ้างในผลการเรียนของลูกตัวเอง ในความรู้สึกเราเป็นแค่ของที่เขาใช้ประดับเท่านั้นเหรอ เราเลยพูดขึ้นว่า อย่าลืมข้อตกลงนะ จบนี้ต้องได้เรียนพยาบาล เขาไม่ได้แม่แต่จะสนใจในคำพูดเราแต่เขากลับพูดออกไปว่า พอเราจบ ปวส.แล้ว เขาจะให้เราต่อวิศวะ ต่อเลยเราเลยเถียงขึ้นมาทันทีว่าไม่ ไหนตกลงกันแล้วว่าจะให้ไปต่อพยาบาล ทำในสิ่งที่ชอบ เขาก็บอกเราว่าที่เขาเลือกให้มันคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตแล้วยังไงเราก็ต้องเรียนวิศวะให้เขา พอเราเริ่มเถียงมากขึ้น เขาตอบกลับเรามาว่า "อกตัญญู" ทำให้พ่อแม่แค่นี้มันยากนักเหรอ ฉันลงทุนส่งเสียแกเรียน ให้ทุกอย่างแก บ้านที่สร้างมาทั้งหลังให้แกอยู่คนเดียว แกมีแค่หน้าที่เรียนในสิ่งที่ฉันต้องการให้เป็น ทำให้แค่นี้มันยากนักเหรอ
หลังจากจบคำพูดเขา เรานั่งคิดเลยว่า
การที่เราเลือกที่จะเป็นในสิ่งที่เรารัก เราเป็นคนอกตัญญูใช่ไหม แล้วคำว่า กตัญญู คือการที่เราต้องทำในสิ่งที่เราฝืน แต่เขาพอใจใช่ไหม เหมือนตอนนี้เราเป็นหนี้เค้าที่เราต้องชดใช้ด้วยการเป็นในสิ่งที่เขาต้องการ และต่อให้เราลำบากแค่ไหนเราก็ต้องทพใช่ไหม แล้วเราต้องใช้นานแค่ไหน เราถึงจะเป็นคนที่กตัญญู