เป็นคนหนึ่ง คือใจไม่ได้ตายด้านเรื่องความรักหรอก

ก็รู้สึกเป็นเเหละสนใจเรื่องรักเหมือนกัน เเต่ก็ไม่ได้โหยหาขนาดนั้น  เเต่เเบบเกิดมาทั้งทีก็ต้องมีเเฟนสักคนเเหละ เเต่หากเกิดจะมีเเฟนจริง ก็กลัวเหมือนกัน กลัวทำพลาด กลัวกับอะไรที่ทำให้อีกฝ่ายไม่ประทับใจ เพราะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน เลยกลัวการผูกมัด กลัวต่างๆนานา เเต่ก็เเอบคิดนะ เห็นคนอื่นทำไมเป็นเเฟนกันมันง่ายจัง ไม่ได้หมายถึงหาเเฟนง่ายนะ เหมือนกับไม่ต้องกังวลว่าเวลามีเเฟน เราต้องทำยังไง ปรับตัวเข้าหาเเฟนให้เเฟนประทับใจยังไงไรงี้ อาจเพราะคนอื่นเค้ามีประสบการณ์มาก่อนเเหละมั้ง