ไม่มีความสุขเลยค่ะ ... มันเบื่อมากๆ อยู่ห้องก็เอาแต่นอนร้องไห้ ออกไปข้างนอกก็เอาแต่คิดมาก คิดทั้งวัน คิดไปร้องไห้ไป เอาแต่ร้องไห้ เอาแต่นอยด์จนทำให้คนที่อยู่รอบข้างลำคาญเราไปเลยค่ะ คนก็ไม่เข้าใจที่เราเป็นแบบนี้ เรามีปัญหาหลายๆอย่างปัญหาที่บ้าน ปัญหาคนรัก ที่บ้านเราต้องหาจ่ายเดือนๆเยอะแยะไปหมด เงินเดือนแม่ เงินเดือนพี่เขย เงินลูกค่าเทอมลูก เยอะมาก ซึ่งครอบครัวไม่เคยซัพพอตท์อะไรเราเลยค่ะ หาจ่ายเอง เดือดร้อนก็เอาตัวรอดเอง มันเหนื่อยค่ะ ที่ครอบครัวไม่ได้เป็นที่พึ่งทางใจให้ได้เลย คนรักก็ไม่ได้เป็นไปตามที่เราคาดหวัง เราทำทุกอย่างเหมือนแฟน แต่ก็ไม่ได้คบกันฉันท์แฟน ไม่มีสถานะใดใด อยากเลิกนะคะ แต่เราคิดว่าเราอยู่ไม่ได้แน่ๆ เหมือนมีเค้าเป็นที่พึ่งทางใจแค่ทางเดียว ส่วนเพื่อนเรามีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวค่ะ ชีวิตเราเลยไม่รู้จะหันไปทางไหน หันหาเพื่อนเพื่อนก็มีปัญหาของเพื่อน เกรงใจที่เพื่อนต้องมาคอยปลอบตลอด คนรักก็มีความสุขแค่แปปๆวันๆมันผ่านไปไวมากค่ะ เราจะเอาตัวไปผูกกับเค้ามากๆ เค้าก็รำคาญเราอีก ครอบครัวไม่ต้องพูดถึงค่ะ เอาแต่เงิน เจอหน้าก็ไถ่แต่เงิน อยู่บ้านแม่ก็แค่ในฐานะผู้อาศัยค่ะ ค่าน้ำ ค่าไฟ เราต้องจ่าย จะออกไปจากบ้านก็ไม่ได้ เรามีลูกชายคนนึงค่ะ โตแล้ว 9 ขวบแล้วค่ะ เราแยกทางกับพ่อน้องตั้งแต่น้องยังไม่ขวบแล้วค่ะ หาเลี้ยงลูกคนเดียว
เราเหนื่อยค่ะ เราเหนื่อยมากๆ ทำร้ายตัวเอง กรีดแขนตัวเองก็หลายครั้ง เราคิดอยากตายทุกวัน แต่เราเป็นห่วงลูก หมดเราแล้วลูกจะอยู่ยังไง เพราะทุกวันนี้ ที่บ้านเลี้ยงลูกให้เพราะเราให้เงินเดือนเค้า จ้างแม่ จ้างพี่เขยเลี้ยง เราไม่รู้จะอยู่ยังไงแล้ว เราไม่โอเคเลย เราเหนื่อย เหนื่อยมากๆเลยค่ะ ไม่อยากอยู่ ไม่อยากเจอปัญหา ไม่อยากทำอะไรแล้ว อยู่ไปก็รกที่รกทางรกสายตาคนอื่นเค้า เหนื่อยทุกอย่างโตมาคนเดียวคิดอะไรคนเดียว ตายไปสักคนคงดี เคยคิดจะฆ่าตัวตายพร้อมลูกนะคะ กลัวใจตัวเอง ... 😭