คือว่า ผญ. คนนี้เคยอยู่ รร. เดียวกับผมตั้งแต่ ม.ต้น แต่ผมไม่เคยรู้จักเลย แต่มาเจอกัน ตอน ม.4 นั้นแหละครับคือจุดเริ่มต้น
อื้มม.... เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับเพื่อนสนิทผมได้สอบเข้าสายวิศวะ(สามัญ)แล้วได้อยู่ห้องเดียวกัน แน่นอนครับเปิดเทอมเราก็ต้องเลือกที่นั่งใกล้กันอยู่แล้ว พอเปิดเทอมได้ 1อาทิตย์ ครูประจำชั้น ก็ได้จัดที่นั่งใหม่ ซึ่งผมได้ย้ายได้ไม่ห่างจากเพื่อนเท่าไหร่ แต่มี ผญ. คนนั้นได้สุ่มย้ายมานั่งข้างเพื่อนสนิทผม นั้นแหละครัลคือจุดที่ทำให้เราได้รู้จักกัน
เอิ่ม..... พอย้ายที่ไรเสร็จแน่นอนครับ เวลาว่างหรือเวลาที่ครูประจำคาบให้ทำงาน ผมมักจะลากเก้าอี้มานั่งโต๊ะกับเพื่อน เลยทำให้ผมได้ทำความรู้จักกับ ผญ. คนนั้นครับ
พอผมย้ายมานานๆเข้าก็ทำให้ผมได้คุยได้สนิทกับ ผญ. คนนั้น เม้าท์มอยหลายๆเรื่อง หัวเราะบ้าง เล่นพิเรนทร์ๆบ้าง เลยทำให้เราสนิทกัน พอนานๆไปก็เริ่มตีหัวกันบ้าง แตะเนื้อตัวกันมากขึ้นครับ เธอบอกว่าชอบผมที่ว่าชอบให้จับตัวโดยที่ผมไม่บ่นไรเลย
พอนานๆไปเธอได้ตัดหน้าม้าครับผมรู้สึกว่าเธอน่ารักขึ้นมากๆมันเลยทำให้ผมรู้สึกเริ่มรู้สึกเริ่มชอบเธอ แต่ไม่ได้ชอบเพราะน่ารักอย่างเดียว เวลาผมอยู่กับเธอ มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกไม่เหงาเลย
พอหลังจากจบเทอม1 ตั้งแต่เปิดเทอม 2 มาเวลาเลิกเรียนเธอชอบถามว่า "จะลงไปละหรอ ไปด้วยดิ" ทุกๆวันเลย (เทอม1 เธอไม่เคยขอไปด้วยเลย) ผมก็ให้ไปด้วยนะ ปกติผมจะกลับบ้าน 16.30 เพราะเทอม1 ตอนเย็นก็ไม่ค่อยได้ทำไรกับเพื่อนเลยรีบกลับบ้าน พอมาเทอม 2 ผมก็เริ่มกลับช้า 5โมงบ้างเพราะมีเธอมานั่งเม้าท์นั่งคุยด้วยนี่แหละครับ เธอเป็นคนคุยได้ทุกเรื่องจริงๆ ไม่เว้นแม้แต่เรื่องติดเรท5555+
หลังจากนั้นแหละครับก็เป็นแบบนี้ทุกวันเวลาพวกผมไปไหนพวกเธอมักจะตามมาด้วย ตอนนั้นผมก็ได้แกล้งทำเป็นทักแชทไปเพื่อจะลองจีบดู55แต่ดูไปดูมาน่าจะไม่ได้ เพราะเธอเหมือนไม่ค่อยเล่นแชทเฟสสักเท่าไหร่ เลยเลิกที่คิดจะทักไปคุยครับ (กลัวโป๊ะแตกด้วยอีกเหตุผล) แต่มีวันนึงผมคิดไรไม่รู้ไปหยอดเธอแล้ว หลังจากนั้นก็ไม่มีไรเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่แต่เธอมักชอบมองผมบ่อยๆเวลาผมเล่นเกมเล่นกีต้ากับเพื่อนหรือทำไรต่างๆ เวลาคุยกับผมรู้สึกว่าเธอดูเกรงๆ แล้วมีวันนึงตอนเย็นเพื่อนเขากลับหมดแล้วก็เหลือแต่เธอ ผมก็เดินไปนั่งด้วยอยู่เป็นเพื่อนแต่เสียดายผมกลับก่อนวันนั้นแหละเป็นครั้งเดียวที่เขาบอกว่า "กลับบ้านดีๆนะ" จากคำว่า บ้ายบาย
ผมก็ไม่รู้ว่าเธอคิดเหมือนกับผมมั้ยแต่ไม่อยากคิดไปเองหรือเข้าข้างตัวเองเลย ผมก็ไม่รู้เขาทำแบบนี้กับทุกคนมั้ย แต่ผมก็อยากจีบเรื่อยๆ อยากพูดความในใจออกไปมากๆ แต่กลัวเสียเขาในฐานะเพื่อนสนิทไปผมอยากหาคำปรึกษาจากหลายๆคนครับว่าทำไงดี คำว่าเพื่อนมันกั้นอยู่😭😭
รู้สึกดีกับเพื่อนในห้องทำไงดีครับ??
อื้มม.... เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับเพื่อนสนิทผมได้สอบเข้าสายวิศวะ(สามัญ)แล้วได้อยู่ห้องเดียวกัน แน่นอนครับเปิดเทอมเราก็ต้องเลือกที่นั่งใกล้กันอยู่แล้ว พอเปิดเทอมได้ 1อาทิตย์ ครูประจำชั้น ก็ได้จัดที่นั่งใหม่ ซึ่งผมได้ย้ายได้ไม่ห่างจากเพื่อนเท่าไหร่ แต่มี ผญ. คนนั้นได้สุ่มย้ายมานั่งข้างเพื่อนสนิทผม นั้นแหละครัลคือจุดที่ทำให้เราได้รู้จักกัน
เอิ่ม..... พอย้ายที่ไรเสร็จแน่นอนครับ เวลาว่างหรือเวลาที่ครูประจำคาบให้ทำงาน ผมมักจะลากเก้าอี้มานั่งโต๊ะกับเพื่อน เลยทำให้ผมได้ทำความรู้จักกับ ผญ. คนนั้นครับ
พอผมย้ายมานานๆเข้าก็ทำให้ผมได้คุยได้สนิทกับ ผญ. คนนั้น เม้าท์มอยหลายๆเรื่อง หัวเราะบ้าง เล่นพิเรนทร์ๆบ้าง เลยทำให้เราสนิทกัน พอนานๆไปก็เริ่มตีหัวกันบ้าง แตะเนื้อตัวกันมากขึ้นครับ เธอบอกว่าชอบผมที่ว่าชอบให้จับตัวโดยที่ผมไม่บ่นไรเลย
พอนานๆไปเธอได้ตัดหน้าม้าครับผมรู้สึกว่าเธอน่ารักขึ้นมากๆมันเลยทำให้ผมรู้สึกเริ่มรู้สึกเริ่มชอบเธอ แต่ไม่ได้ชอบเพราะน่ารักอย่างเดียว เวลาผมอยู่กับเธอ มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกไม่เหงาเลย
พอหลังจากจบเทอม1 ตั้งแต่เปิดเทอม 2 มาเวลาเลิกเรียนเธอชอบถามว่า "จะลงไปละหรอ ไปด้วยดิ" ทุกๆวันเลย (เทอม1 เธอไม่เคยขอไปด้วยเลย) ผมก็ให้ไปด้วยนะ ปกติผมจะกลับบ้าน 16.30 เพราะเทอม1 ตอนเย็นก็ไม่ค่อยได้ทำไรกับเพื่อนเลยรีบกลับบ้าน พอมาเทอม 2 ผมก็เริ่มกลับช้า 5โมงบ้างเพราะมีเธอมานั่งเม้าท์นั่งคุยด้วยนี่แหละครับ เธอเป็นคนคุยได้ทุกเรื่องจริงๆ ไม่เว้นแม้แต่เรื่องติดเรท5555+
หลังจากนั้นแหละครับก็เป็นแบบนี้ทุกวันเวลาพวกผมไปไหนพวกเธอมักจะตามมาด้วย ตอนนั้นผมก็ได้แกล้งทำเป็นทักแชทไปเพื่อจะลองจีบดู55แต่ดูไปดูมาน่าจะไม่ได้ เพราะเธอเหมือนไม่ค่อยเล่นแชทเฟสสักเท่าไหร่ เลยเลิกที่คิดจะทักไปคุยครับ (กลัวโป๊ะแตกด้วยอีกเหตุผล) แต่มีวันนึงผมคิดไรไม่รู้ไปหยอดเธอแล้ว หลังจากนั้นก็ไม่มีไรเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่แต่เธอมักชอบมองผมบ่อยๆเวลาผมเล่นเกมเล่นกีต้ากับเพื่อนหรือทำไรต่างๆ เวลาคุยกับผมรู้สึกว่าเธอดูเกรงๆ แล้วมีวันนึงตอนเย็นเพื่อนเขากลับหมดแล้วก็เหลือแต่เธอ ผมก็เดินไปนั่งด้วยอยู่เป็นเพื่อนแต่เสียดายผมกลับก่อนวันนั้นแหละเป็นครั้งเดียวที่เขาบอกว่า "กลับบ้านดีๆนะ" จากคำว่า บ้ายบาย
ผมก็ไม่รู้ว่าเธอคิดเหมือนกับผมมั้ยแต่ไม่อยากคิดไปเองหรือเข้าข้างตัวเองเลย ผมก็ไม่รู้เขาทำแบบนี้กับทุกคนมั้ย แต่ผมก็อยากจีบเรื่อยๆ อยากพูดความในใจออกไปมากๆ แต่กลัวเสียเขาในฐานะเพื่อนสนิทไปผมอยากหาคำปรึกษาจากหลายๆคนครับว่าทำไงดี คำว่าเพื่อนมันกั้นอยู่😭😭