เราเป็นลูกสาว มีพี่น้องหลายคนค่ะ  ตั้งแต่ที่พี่สาวเราป่วย แม่เราพูด 2-3 ครั้งว่าคนเป็นพ่อแม่มักจะรักลูกคนที่ป่วย ไม่สบาย มากกว่าคนที่ปกติ แข็งแรง คงน่าจะเรื่องการเป็นห่วง สุขภาพ การใช้ชีวิตอะไรแบบนี้แหละค่ะ เราเข้าใจนะคะ ครั้งแรกที่ได้ยิน ก็รู้สึกจึ๊กๆนิดหน่อย ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอได้ยินหลายๆครั้ง เราก็เริ่มคิดมาก น้อยใจ ในใจเราก็ไม่ได้อยากให้พี่เราป่วยอยู่แล้วค่ะ(พี่เป็นเกี่ยวกับกระดูกค่ะ ยังเดินเหินอะไรได้สะดวกค่ะ หมายถึงในตอนนี้นะคะ อนาคตไม่รู้เหมือนกันว่าพี่จะป่วยเพิ่มขึ้นมั้ย) จริงๆก็สงสารพี่เหมือนกันค่ะ แต่ก็ไม่ได้อยากให้คนเป็นพ่อแม่แสดงออกอะไรที่มันชัดเจนแบบนี้อยู่แล้ว การกระทำของแม่เราบ่งบอกหลายอย่างมากเลย บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเรามันมีความหมายนะคะ เช่น เราบอกอยากกินอะไร แม่ไม่ซื้อให้ แต่พอพี่เรา แม่เราถามอยากกินอะไร ซื้อให้ตลอด, นั่งกินข้าวด้วยกัน แม่เราตักให้พี่, พี่เราแค่ถือถุงแกงถุงสองถุง แม่เราให้เราไปแย่งมาถือ ส่วนเราแม่ให้ยกถังแก๊ส ให้ยกอะไรหนักๆตลอดๆ

เอาจริงๆตั้งแต่ที่เราได้ยินแม่พูดแบบนั้น มันเหมือนมีเส้นบางๆเกิดขึ้นระหว่างเรากับแม่เลยค่ะ แต่เราไม่เคยพูดออกไปกับแม่ตรงๆเลยนะคะ ว่าเราน้อยใจ แต่การแสดงออกของเราเอง เรารู้สึกได้ ว่าเราห่างๆออกไปเหมือนกัน จริงๆเราแอบไปร้องไห้เองคนเดียวบ่อยมากเลยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองก็เซ้นซีทีฟมากเลย5555 จริงๆเราตั้งกระทู้มา ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน ว่าอยากได้อะไร อยากรู้ว่าทำไมคนเป็นพ่อแม่ถึงแสดงออกมาขนาดนั้น หรือวิธีการคิดบวกให้เราไม่เจ็บเวลาพอ่แม่แสดงออก อยากได้กำลังใจ แต่แน่ใจว่าลึกๆอยากระบายออกมา

ค่ะ