ถุงมือเรื่องสั้น เรื่องที่ 10 ครับ ....

เรื่องนี้เบาสมอง คลายเครียดครับ

กระทาชายนายหนึ่ง ไปเที่ยวงานฤดูหนาว เห็นคนมุงดูเครื่องประหลาดอย่างหนึ่งก็เข้าไปดูกับเขาบ้าง ขากลับเจอคนจรจัดลักษณะกวนโอ๊ย เลยเข้าไปลองเจรจาด้วยดู

เครื่องประหลาดที่ว่านั้นคืออะไร และเขาจะทำอย่างไรกับคนจรจัดนั้น ???

ตามมาส่องดูเขากันครับ ^^

คืนหนึ่ง ในงานฤดูหนาว นายก๋อง กำลังเดินเที่ยวเตร็ดเตร่ ดูโน่นนี่นั่นไปเรื่อยเปื่อย

หนังกลางแปลง นายก๋องดูจบไปหนึ่งเรื่องแล้ว แบบรู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง ด้วยฤทธิ์สุราที่ตนดวดมาตั้งแต่หัวค่ำ

แล้วเขาก็ไปสะดุดตาเข้ากับตู้ประหลาดใบหนึ่ง เป็นตู้สี่เหลี่ยมโลหะ ตรงกลางมีช่องวงกลม ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง พอให้คนมุดหัวลอดเข้าไปได้

มีไฟกะพริบวูบวาบหลากสี ล่อตาล่อใจเด็ก ๆ และผู้ปกครองหลายคนให้เข้าไปรายล้อมมุงดูกัน

ปรากฏว่าเป็นตู้คอมพิวเตอร์ชนิดพิเศษ มีช่องให้หยอดเหรียญ หยอดครั้งละสิบบาท มีป้ายไฟบอกไว้ด้านบนว่า "วัดไอคิว"

นายก๋องเข้าไปยืนดูกับชาวบ้าน เป็นเวลาพอดีกับสามแม่หญิงแต่งตัวเหมือนไฮโซกับบรรดาลูก ๆ เข้าไปดูเหมือนกัน

"โก๊ะเอ้ย ลองเข้าไปวัดไอคิวดูซิลูก" แม่หญิงคนหนึ่งร่างอวบอ้วนในชุดสีแดงแจ๊ดบอกกับลูกชายตัวตุ๊ต๊ะเข้ากับแม่เป๊ะ

"ได้ฮับ" เด็กชายโก๊ะพยักหน้าหงึกตอบแม่แล้วเดินอาด ๆ เข้าไปหาเครื่องวัดไอคิว หยอดเหรียญสิบบาทให้มัน กิ๊งงง...เหรียญสิบบาทถูกกินแล้วช่องวงกลมด้านหน้าก็เปิด แล้วมีเสียงพูดดังออกมาจากเครื่อง "โปรดยื่นศีรษะเข้ามาค่ะ"

เด็กชายโก๊ะยื่นหัวลอดเข้าไป ไฟสีแดงกระพริบวูบวาบสามสี่รอบ มีเสียงพูดจากเครื่องบอกมาอีก "โปรดยื่นศีรษะออกจากเครื่อง"

เมื่อเด็กชายโก๊ะเอาหัวออกจากช่องวงกลม ช่องนั้นก็ปิดโดยอัตโนมัติ ตามมาด้วยการประกาศผล

"ไอคิวสิบ โง่...โง่...โง่"

เด็กชายโก๊ะหน้าจ๋อย คุณแม่ก็หน้าเจื่อน เพื่อนนางอีกสองคนหัวเราะคิกคักชอบใจ

"แม่แหว่งศรี ลองไปวัดดูซิลูก" ไฮโซนางที่สองบอกให้ลูกสาวตัวผอมอย่างกับไม้เสียบผีเหมือนเธอไปวัดดูบ้าง โดยคาดหมายว่าลูกสาวต้องไอคิวสูงกว่าเด็กชายโก๊ะเป็นแม่นมั่น

"ได๋ค่ะ" เด็กหญิงแหว่งศรีพยักหน้าตอบรับอย่างมั่น สะบัดผมเปียที่แหว่งไปข้างเพราะเหตุอันใดไม่ทราบได้แล้วเดินนวยนาดเข้าไปหาเครื่อง หยอดเหรียญสิบบาทให้มันไป กิ๊งงง...ลอดหัวเข้าไปหลังจากช่องเปิด กระบวนการทุกอย่างเป็นไปเหมือนอย่างที่เด็กชายโก๊ะได้เจอมา พอเด็กหญิงแหว่งศรีเอาหัวออกจากเครื่องแล้วช่องปิดก็ได้ยินประกาศผลจากเครื่อง

"ไอคิวศูนย์ โง่มาก...โง่มาก...โง่มาก..."

นายก๋องหัวเราะก๊าก เด็กชายโก๊ะตัวตุ๊ต๊ะและคุณแม่ผู้อวบอ้วนก็หัวร่อขำกลิ้ง เด็กหญิงแหว่งศรีและคุณแม่หน้างอง้ำยิ่งกว่าม้าหมากรุก ไฮโซนางที่สามบอกกับลูกชายตัวอ้วนกลมยิ่งกว่าเด็กชายโก๊ะให้ไปวัดไอคิวเป็นคนสุดท้าย "ไปวัดไอคิวดูบ้างซิ อึ่งศักดิ์"

"ชัวร์ค้าบ" เด็กชายอึ่งศักดิ์ตบอกตัวเองผางอย่างสุดมั่นแล้วเดินเข้าไปหาเครื่อง ฝ่ายคุณแม่ผู้อ้วนกลมอย่างเดียวกันนั้นยิ้มกริ่ม กะว่าอย่างไรเสียลูกชายของตนไม่แพ้ใครแน่นอน

กิ๊งงง...เสียงเครื่องกลืนกินเหรียญ ช่องวงกลมเปิด เด็กชายอึ่งศักดิ์ยื่นหัวเข้าไป รอฟังคำสั่งจากเครื่อง

เงียบกริบ เครื่องไม่มีปฏิกริยาตอบสนอง

 เด็กชายอึ่งศักดิ์ขมวดคิ้วข้องใจ คุณแม่ก็เข้ามาตรวจดูเครื่อง เอาฝ่ามือลองตบ ๆ ดูตรงนั้นตรงนี้

"เครื่องขัดข้องมั้งฮะ"  เด็กชายอึ่งศักดิ์กล่าวกับคุณแม่

"งั้นลองใหม่ เอาหัวออกมาก่อนลูก"

เมื่อเด็กชายอึ่งศักดิ์นำหัวออกจากเครื่อง ช่องปิดทันที คุณแม่ผู้อ้วนกลมชักโมโห หยอดเหรียญสิบบาทให้ไปอีกหนึ่งเหรียญ กิ๊งงง ช่องวงกลมเปิด  เด็กชายอึ่งศักดิ์ยื่นหัวเข้าไปอีกที รอฟังคำตอบ อย่างเนิ่นนาน

นานจนคุณแม่ผู้ยืนรออยู่ด้วยข้าง ๆ ทนไม่ไหว ฝ่ามืออวบใหญ่จึงตบเปรี้ยงเข้าให้ที่ด้านข้างตัวเครื่อง ไฟกระพริบถี่ ๆ วูบวาบ ๆ และแล้วคำสั่งก็มาซ้ำ ๆ ไม่ยอมหยุด ใจความว่า

"กรุณานำก้อนหินออกจากเครื่อง...กรุณานำก้อนหินออกจากเครื่อง...กรุณานำก้อนหินออกจากเครื่อง..."

ไฮโซสองนางและลูกชายลูกสาวขำกลิ้งหนักมาก นายก๋องเองก็เช่นกัน ท้องคัดท้องแข็งไปตาม ๆ กันทีเดียว ฝ่ายเด็กชายอึ่งศักดิ์และคุณแม่ไม่ต้องพูดถึง หน้าซีดเป็นไก่ต้ม ร้องคราง อย่างกับนกถึดทือ

แล้วนายก๋องก็ส่ายหน้า เดินจากมา

กะว่าจะกลับบ้าน ป่านนี้เมียคงทำอาหารเสร็จรออยู่ (ที่จริงเขาชวนเธอมาเที่ยวด้วยกันแล้วแต่เธอปฏิเสธไม่มาด้วยเพราะวันนี้เป็น "วันมาม่า" ของเธอ เธอปวดท้องมากว่างั้น นายก๋อฃเลยมาเที่ยวคนเดียว) เดินไปตามทาง ก็ไปเจอไอ้หนุ่มจรจัดตัวเก้งก้างคนหนึ่งเข้า แต่งตัวด้วยเสื้อผ้ามอมแมม หัวเป็นกระเซิง พอเห็นนายก๋องเดินผ่านเท่านั้นก็ร้องเรียก

"พี่ค้าบ...ขอตังซื้อข้าวหน่อยค้าบ"

นายก๋องหยุดชะงัก ส่งเสียง "ฮึ" แล้วหันหน้าไปถามไอ้หนุ่มจรจัด "ขอตังกินข้าว จะเอาเท่าไรไอ้น้อง"

"สิบบาทก็พอค้าบ" ไอ้หนุ่มตอบด้วยเสียงแหบ ๆ

"สิบบาทจะไปพอยาไส้อะไรวะ เฮ้ย เอางี้ไอ้น้อง เอ็งไปกินเหล้ากับพี่ไป เดี๋ยวพี่เลี้ยง"

"ผมไม่ดื่มแอลกอฮอลค้าบ" คำตอบนี้ทำความประหลาดใจแก่นายก๋องเป็นอันมาก

"บ๊ะ ไม่ดื่มเหล้าอีก" พูดแล้วจุ๊ปากจิ๊กจั๊กอย่างขัดใจแล้วล้วงซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อมาจุดสูบ ยื่นให้ไอ้หนุ่มตัวหนึ่ง "เอ้า ดูดบุหรี่เป็นเพื่อนกันหน่อยนะ"

ไอ้หนุ่มสั่นหัวอย่างรัว ๆ "ผมไม่สูบยาค้าบ"

"ฮึ" นายก๋องสะบัดหน้าพรืดอย่างขัดใจ "อะไรวะ เหล้าก็ไม่กิน บุหรี่ก็ไม่สูบ เซ็งเป็ดจริง ๆ" ดูดบุหรี่ไปสามสี่ทีแล้วดีดทิ้ง แล้วลองถามอีกหนึ่งคำถาม "เอางี้ พี่จะให้เอ็งเสี่ยงโชค เผื่อเอ็งดวงดีงวดนี้ เดี๋ยวซื้อหวยให้ใบนึง"

ไอ้หนุ่มส่ายหน้าปฏิเสธอีก "ผมไม่เล่นการพนันค้าบ"

"บ๊ะแล่ว" นายก๋องทั้งฉุนทั้งขัน แล้วปิ๊งไอเดียหนึ่งขึ้นมา ยิ้มร่า แล้วพูดกับไอ้หนุ่มนิรนาม

"ไหนเมื่อกี้ เอ็งว่าต้องการเงินเท่าไรนะ"

"สิบบาทเท่านั้นค้าบ"

"อืม เอางี้ เอ็งไปด้วยกันกับพี่ ไปบ้านพี่หน่อย แล้วพี่จะให้เอ็งร้อยบาท"

"ไปทำไมค้าบ"

นายก๋องยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วจึงเฉลยเหตุผล

"พี่จะพาเอ็งไปให้เมียพี่ดูหน่อย ว่าไอ้คนที่ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เล่นการพนันเนี่ยะ สภาพมันเป็นยังไง! เฮ้ยไปด้วยกัน ไป ๆ ๆ เดี๋ยวให้ร้อยนึง ก๊าก!"