เพลิงอัคนิพ่าห์พ้วย ............ นิภาผัน
สรวงพ่างหนึ่งโลกันตร์ .......... ก่ำเกรี้ยว
สวางข่มเทพคนธรรพ์ .... สำสั่น ..ขวัญอา
ยัวรย่าตร์มารฟ้าเลี้ยว ..... แล่นฟ้าเถลิงถวัลย์
เทวัญวัลคุ์เท่ห์เพี้ยง ....... ทรามมาน
โสวยก่ายกอบโกยกานต์ ...... แก่ก้อม
สรวมสุขกอบสุขศานติ์ ....... เดียวเดี่ยว
มารฉีกไส้แหวกส้อม ..... ทิพย์สิ้นแหลกสูญ
พูนกระสันสวาสดิ์สว้าน ... ไสวสวรรค์ ..เทวเวย
เสพย์กล่อมสู่กามัน ............ กว่าส้อง
อัปสรสู่อับสรรค์ ..... กรายกลีบ ..ร้ายรา
มารควักใจสองจ้อง ...... พรากสิ้นจากสูญ
ปูนเพลิงหื้อแผ่กว้าง ...... พิโรโธ
เคี่ยวเข่นมารนิโรโช ..... หม่นไหม้
กรรณปืดเนตรปิดโถ ...... กระจอก
มารพิศเทพบอดใบ้ ........ ฆ่าล้างกันเอง
เชลงเลือดฉลักแถ้น ...... ไอศูรย์
บร้างขัตตีย์บุรีกูณฑ์ ....... ก่ำกล้ำ
บรรณธรรมบ่ายพู้นพู้น ....... ไทวะ
ตกสู่เงื้อมมือง้ำ ..... แทตย์ฟ้าถลาเถลิง
เพลิงอัคคิพ่นพ้น ...... โพยมเผา
เทพขลาดจายจากเจาว์ ....... จากแจ้น
วังทองท่วมทัณฑ์เทา ........ คือหม่น
มารขยับมือคั่งแค้น ....... จากเบื้องบัลลังก์
สั่งการนับแต่บัดนี้ ש
มารฟ้า