คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
เขียนดีครับ อ่านเข้าใจครับ แต่ไม่มีคำแนะนำ เพราะผมเรียนจบปี 2544 เศรษฐกิจตอนนั้นกับตอนนี้มันต่างกันครับ สิ่งที่ผมปฏิบัติก็อาจจะนำมาแนะนำอะไรไม่ได้ครับ
ผมเรียนจบตอนที่เศรษฐกิจเริ่มฟื้นหลังจากพังเมื่อปี 2540-2541 ตอนนั้นแค่เอาตัวไปเข้าทำงานให้ได้ก็พอ ระบบเศรษฐกิจที่กำลังเริ่มฟื้นมันก็จะพาเงินมาเอง จำได้ว่าเรียนจบเมษา2544 กรกฎาก็ได้งานเลย(10,500) และมกราคม 2545 ย้ายงานใหม่ (18,000) กลางปี 2548 เงินเดือนขึ้นเป็น 23,500 และบางเดือนได้โอทีมากกว่าเงินเดือน(มากกว่า 4 เดือนที่โอทีมากกว่าเงินเดือน ส่วนเดือนที่เหลือก็ 50-80% ของเงินเดือน) ปลดหนี้ที่บ้านได้ตอนนี้แหละ แล้วฟลุ๊กเล่นหุ้นตัวหนึ่งตามคนอื่นแล้วมันขึ้นพรวดพราดด้วย (ตอนนั้นเล่นหุ้นตัวไหนก็ขึ้นทุกตัวแหละ)
ปี 2548 ลาออกจากที่เก่าก่อนได้งานใหม่เพราะทำโอทีเหนื่อยมาก หางานหนึ่งเดือนก็ได้งาน เป็นพนักงานขายของ บริษัทบังคับให้ต้องมีรถ แต่ตอนนั้นบ่ายเบี่ยงอยู่เป็นปีใช้รถบริษัทไปเรื่อย ๆ เพราะไม่อยากมีรถไม่อยากเป็นหนี้ แต่ในที่สุดก็มีรถจนได้เพราะบริษัทมีเงินค่ารถให้ คือเศรษฐกิจมันดีมากแบบเราขายของได้เยอะจนออกรถแล้วมีรายได้จากรถยนต์ด้วยนอกเหนือจากเงินเดือน หักค่าน้ำมันค่าเสื่อมค่าซ่อมบำรุงแล้วยังเหลือเดือนละ 10,000 - 12,000 นี่เฉพาะค่ารถนะ ยังไม่รวมเงินเดือน กับโบนัสปีละ 6-8 เดือน ลาออกจากงานประจำเมื่อปี 2557 ครับ
เพราะสภาพเศรษฐกิจบีบบังคับในช่วงวิกฤต 2540 สิ่งที่ผมทำประจำตั้งแต่เรียนจนถึงทำงานก็คือ
- ไม่ซื้อน้ำดื่มกิน แต่จะพกกระบอกเอาไว้กรอกน้ำติดตัวเสมอ
- ไม่ซื้อกาแฟ และเครื่องดื่มตามร้าน จะกินแต่กาแฟฟรีที่ทำงาน ตอนนี้อยู่บ้านก็กินแต่กาแฟดำ
- กินข้าวโรงอาหารมหาลัย แม้จะเรียนจบมาเป็นสิบปีแล้วก็ยังกินอยู่ กินทั้งมื้อเช้าและห่อมากินมื้อกลางวันด้วย เพราะค่าข้าวถูก
- ช่วงอายุ 33 งดกินมื้อเย็น เพราะกำลังปลูกบ้านแล้วเงินไม่พอ ต้องประหยัด หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยกินมื้อเย็น
- ปลูกบ้านเงินสด เพราะเสียดายดอกเบี้ย รถก็ซื้อเงินสดเกือบทุกคัน ยกเว้นคันแรกที่บริษัทบังคับให้ซื้อ
- ไม่เคยไปเที่ยวต่างประเทศเลย
ผมเป็นมนุษย์กลาง ๆ ตามค่าเฉลี่ยทั่วไป แต่มีบ้านมีรถ แล้วก็ไม่ต้องทำงานประจำก็เพราะเศรษฐกิจมันพาไปมากกว่าที่จะเป็นความสามารถของตัวเอง แค่ออมนิด ๆ หน่อย ๆ ก็มีได้แล้ว แต่สภาวะ ณ ตอนนี้มันลำบากมากกว่าที่ผ่านมาทั้งหมด ด้วยต้นทุนการศึกษาที่สะสมมาเท่ากันก็อาจจะมีไม่เท่ากัน ต้องออมให้มากกว่า หาเงินได้เก่งกว่า ถึงจะเอาชนะเศรษฐกิจแบบนี้ได้
ผมเรียนจบตอนที่เศรษฐกิจเริ่มฟื้นหลังจากพังเมื่อปี 2540-2541 ตอนนั้นแค่เอาตัวไปเข้าทำงานให้ได้ก็พอ ระบบเศรษฐกิจที่กำลังเริ่มฟื้นมันก็จะพาเงินมาเอง จำได้ว่าเรียนจบเมษา2544 กรกฎาก็ได้งานเลย(10,500) และมกราคม 2545 ย้ายงานใหม่ (18,000) กลางปี 2548 เงินเดือนขึ้นเป็น 23,500 และบางเดือนได้โอทีมากกว่าเงินเดือน(มากกว่า 4 เดือนที่โอทีมากกว่าเงินเดือน ส่วนเดือนที่เหลือก็ 50-80% ของเงินเดือน) ปลดหนี้ที่บ้านได้ตอนนี้แหละ แล้วฟลุ๊กเล่นหุ้นตัวหนึ่งตามคนอื่นแล้วมันขึ้นพรวดพราดด้วย (ตอนนั้นเล่นหุ้นตัวไหนก็ขึ้นทุกตัวแหละ)
ปี 2548 ลาออกจากที่เก่าก่อนได้งานใหม่เพราะทำโอทีเหนื่อยมาก หางานหนึ่งเดือนก็ได้งาน เป็นพนักงานขายของ บริษัทบังคับให้ต้องมีรถ แต่ตอนนั้นบ่ายเบี่ยงอยู่เป็นปีใช้รถบริษัทไปเรื่อย ๆ เพราะไม่อยากมีรถไม่อยากเป็นหนี้ แต่ในที่สุดก็มีรถจนได้เพราะบริษัทมีเงินค่ารถให้ คือเศรษฐกิจมันดีมากแบบเราขายของได้เยอะจนออกรถแล้วมีรายได้จากรถยนต์ด้วยนอกเหนือจากเงินเดือน หักค่าน้ำมันค่าเสื่อมค่าซ่อมบำรุงแล้วยังเหลือเดือนละ 10,000 - 12,000 นี่เฉพาะค่ารถนะ ยังไม่รวมเงินเดือน กับโบนัสปีละ 6-8 เดือน ลาออกจากงานประจำเมื่อปี 2557 ครับ
เพราะสภาพเศรษฐกิจบีบบังคับในช่วงวิกฤต 2540 สิ่งที่ผมทำประจำตั้งแต่เรียนจนถึงทำงานก็คือ
- ไม่ซื้อน้ำดื่มกิน แต่จะพกกระบอกเอาไว้กรอกน้ำติดตัวเสมอ
- ไม่ซื้อกาแฟ และเครื่องดื่มตามร้าน จะกินแต่กาแฟฟรีที่ทำงาน ตอนนี้อยู่บ้านก็กินแต่กาแฟดำ
- กินข้าวโรงอาหารมหาลัย แม้จะเรียนจบมาเป็นสิบปีแล้วก็ยังกินอยู่ กินทั้งมื้อเช้าและห่อมากินมื้อกลางวันด้วย เพราะค่าข้าวถูก
- ช่วงอายุ 33 งดกินมื้อเย็น เพราะกำลังปลูกบ้านแล้วเงินไม่พอ ต้องประหยัด หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยกินมื้อเย็น
- ปลูกบ้านเงินสด เพราะเสียดายดอกเบี้ย รถก็ซื้อเงินสดเกือบทุกคัน ยกเว้นคันแรกที่บริษัทบังคับให้ซื้อ
- ไม่เคยไปเที่ยวต่างประเทศเลย
ผมเป็นมนุษย์กลาง ๆ ตามค่าเฉลี่ยทั่วไป แต่มีบ้านมีรถ แล้วก็ไม่ต้องทำงานประจำก็เพราะเศรษฐกิจมันพาไปมากกว่าที่จะเป็นความสามารถของตัวเอง แค่ออมนิด ๆ หน่อย ๆ ก็มีได้แล้ว แต่สภาวะ ณ ตอนนี้มันลำบากมากกว่าที่ผ่านมาทั้งหมด ด้วยต้นทุนการศึกษาที่สะสมมาเท่ากันก็อาจจะมีไม่เท่ากัน ต้องออมให้มากกว่า หาเงินได้เก่งกว่า ถึงจะเอาชนะเศรษฐกิจแบบนี้ได้
แสดงความคิดเห็น
มนุษย์เงินเดือน 15,000 อยากก้าวหน้า ต้องทำไง
เงินเดือนเริ่ม15,000บาท ปรับต่อปีไม่ถึง1000 ตอนนี้ทำงานมาสองปี เงินเดือนขึ้นยังไม่ถึง17,000
เคยลองไปสัมภาษณ์งานที่ใหม่ดูสามสี่ที่ แต่ด้วยสายงานแบบนี้ไม่ค่อยรับป.ตรีเท่าไรนัก รับแต่ปวส.และเงินเดือนก็สตาร์ทเท่าของปวส.บวกค่าประสบการณ์รวมแล้วได้น้อยกว่าที่เดิม บางที่ได้มากกว่าที่เดิมนิดหน่อยแต่ทำงานหกวัน
ส่วนรายได้ต่อเดือนตอนนี้หักค่าใช้จ่ายค่ากินค่าที่พัก,ประกันสังคม,กองทุนสำรองเลี้ยงชีพ,กยศ,ส่งให้พ่อแม่ เหลือเก็บเดือนละ2000
ตอนนี้เครียดมากเหมือนทำงานย่ำอยู่ที่เดิมชีวิตไม่พัฒนา อยากก้าวหน้า อยากเติบโต อยากมีบ้านมีรถเป็นของตัวเองต้องทำไงดีคะ
หรือใครพอจะมีช่องทางไหนที่สามารถทำให้เงินงอกเงยได้บ้างไหมคะ
หรือใครมีประสบการณ์ในการตั้งตัวหรือการออมต่างๆ เพื่อแลกเปลี่ยนก็ยินดีค่ะ
กระทู้แรก หากพิมพ์ไม่เข้าใจหรือแท็กห้องผิดต้องขออภัยด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้าค่ะ