เพิ่งเรียนจบป.ตรีมาหมาดๆ เเต่กับเเฟนคนนี้คบมา1ปีกว่าเเล้ว เราคิดว่าเขานิสัยดีในระดับนึงมีความรับผิดชอบ ครอบครัวเขาดีกับเรามาก เเม่เราเเละพี่ชายยอมรับคนนี้ เเต่กับพ่อ พ่อพูดเหมือนไม่อยากให้มีเเฟน ก่อนหน้านี้เราก็มีเเฟนเเต่เเอบคบ เเต่กับคนนี้ช่วงนี้เราอยุ่เเต่บ้าน มีครั้งนึงที่เเม่เเฟนกับเเฟนมาบ้าน มาขอพาลูกสาวไปกินข้าว ตอนนั้นเเม่เราก็บอกกับพ่อเเล้วว่าคบกัน เเต่พ่อเป็นพวกไม่ค่อยยอมรับยอมรับความจริง ดันไปคิดว่าคบเเบบเพื่อน 😓 จนปัญหาหนักมากเพราะเหมือนเป็นบ้าไปเเล้ว เมื่อวานเเฟนมาขอพาไปกินข้าว เราเองก็ไปขอพ่อเเล้ว พ่อเราพูดว่า ( ทำไม เดียวนี้คบกันเเล้วใง ทำอะไรไม่เห็นหัวกูเลยนะ อยากไปไหนก็ไป ไปเลย) เราเองก็ขึ้นรถออกมา คิดว่าไม่มีอะไรกลับมาบ้าน บ้านเเตกเลย เเถมพิมพ์ไลน์มาด่าเรา เเช่งเราสารพัด ไล่ออกจากบ้าน หาว่าเก่งมากนะ กุเลี้ยงมาเป็นคนดีดันมาทำ ไม่ต่างจากผีตายโหง เก่งนักออกจากบ้านไปเลย ไม่ใช่เเค่ครั้งนี้ที่เราได้ยินเเบบนี้ก่อนหน้าเราก็เเบบนี้เเต่ครั้งนี้คำพูดเเรงจนเรารับไม่ไหวจิงๆ เราอยากมีอิสระ มีความคิดมีชีวิตเป็นของตัวเอง พ่อจะเป็นเจ้าของชีวิตเราได้เเต่กับจิตใจ เราไม่อยากให้ใครมาบังคับ พ่อบอกให้เเม่เเฟนมาคุย เเล้วเรียกเงิน 4เเสน ทอง4 บาท พ่อบอกอยากให้มีงานมีทุกอย่างเป็นหลักเป็นฐานค่อยมีเเฟน เราเถียงกับพ่อว่า เราเเค่คบกันเป็นเเฟนไม่ได้จะเป็นผัวเมียมีลูกถึงต้องรอพร้อม กับเเฟนเขามีภาระ ผ่อนบ้าน การเงินไม่เดือดร้อน มีความรับผิดชอบ เขาพร้อมที่จะมาคุย เเต่มันคนละประเด็น เราอยากคุยดูใจไปก่อน อยากไปเที่ยวด้วยกัน วันนั้นเราออกไปเเค่2ชม.เอง ทะเลาะกันเหมือนเราหนีออกจากบ้านไปกับผช. ปากบอกคบใครให้ดูนิสัย พอเอาเข้าจิงๆ พ่อก็มองคนที่ฐานะ จนตอนนี้คิดอยากออกจากบ้านเเล้ว ส่วนนึงคือคำพูดพ่อที่เรารับไม่ได้มากที่สุด