เราคบกับเเฟนมา4ปี ตอนเเรกเค้าไม่มีอะไรเลย เเต่เพราะเรารักเค้าให้เค้าทุกอย่าง เราถึงคบกันมานานขนาดนี้ เราไม่เเน่ใจว่าที่เค้าไม่ไปไหนเพราะเค้าไม่มีที่พึ่ง หรือเพราะรักเรา เเต่เราคิดว่าอย่างที่แรก กับเเฟนคนนี้เราทุ่มเทมากเนื่องจากก่อนเราจะคบเค้า เราโดนเเฟนนอกใจมา เราคิดว่าสำหรับรักครั้งนี้เราจะเต็มที่ที่สุด เเต่ถึงตอนนี้เรารุ้สึกท้อ เหมือนเราพยายามผิดคนอ่ะ เค้าเอาตัวเองไม่รอด พ่อเเม่ก้เเยกทางกัน ไปหาพ่อพ่อเค้าก็ให้ไปหาเเม่ เเละเราล่าสุดก้รู้สึกเบื่อกับชีวิตตอนนี้มาก วันเกิดไม่มีของอะไรให้ วันคบรอบตั้งเเต่คบมาก้ไม่เคยมี ไม่เคยได้สักครั้ง ถามจริงผู้หญิงคนไหนไม่หวังบ้าง ไม่อยากได้ขนาดนั้นเเต่มันก้ยังรู้สึกนอย เเค่การ์ดข้อความเล็กๆก้ดีใจละ ยังไม่เคยเห็นเลย ซึ่งเราให้เค้าตลอด ไม่วางเเผนอนาคต ไม่ตั้งใจทำงาน ทำงานไหนอยุ่ไม่ถึงปี บางทีเปลี่ยนงานระยะ1-3เดือนเลย วันไหนขี้เกียจก้อ้างเป็นนั่นนี่ เเล้วลางาน โกหกเราว่าไปทำงานใส่ชุดทำงานพร้อม เนียนมากละคือโกหกเราบ่อยมาก ความรับผิดชอบไม่มี ตื่นสายก้คือไม่อยากไปทำงาน ก้จะไม่ไปละ ติดเหล้า กินทุกวัน เราเป็นคนดูเเลค่าใช้จ่ายทั้งหมด เงินเดือนเรายังได้เยอะกว่าเค้าอีก เงินเดือนออกเค้าก้ให้เราหมดนะ เเต่ได้นิดเดียวเพราะเค้าไม่ไปทำงาน เเละสายหลายวันโดนหักเยอะมีเเอบเบิกตังมาใช้เเล้วเราไม่รุ้ด้วย โกรธเเละเบื่อมาก ที่ต้องให้มาเก็บกับเราทั้งหมดเพราะเค้ามีเท่าไหร่ก้ใช้หมด เคยเเบ่งเงินเดือน ของใครของมัน สรุปเงินหมดตั้งเเต่วันที่2ละ ต้องอยู่ด้วยเงินเดือนเราทั้งหมด ค่าห้อง ค่าจิปะถะ เรารับจบ ให้ลองหลายครั้งละ เเต่เราต้องรับผิดชอบร่วมด้วยทั้งหมด เราเลยไม่ขอเสี่ยงละ ไม่มีความเป็นผุ้นำเลย ไม่คิดจะไปขอ อ้างเรื่องไม่มีตัง เคยทำร้ายร่างกายเราประมาร3-5ครั้ง เเล้วบอกตั้งใจบ้างไม่ตั้งใจบ้าง ไอ้เราก้รัก ให้อภัย เคยนอกใจเราหลายครั้งมาก อ้างเหมือนกันคือไม่ตั้งใจ ทะเลาะกันเมื่อไหร่แอดผู้หญิงไปคุยตลอดและเราต้องจับได้ตลอดด้วย เราก้ไม่เป็นไรให้อภัย ความเจ็บปวดพวกนี้มันสะสมมาเรื่อยๆเค้าชอบทำลายข้าวของ ด่าเรา สายตาเหมือนโรคจิด เคยหยิบมีดมาขู่ด้วย เเล้วบอกเเค่ถือเฉยๆ ถือตอนทะเลาะกันเนี่ยนะ แต่ก็นานแล้ว พอเค้าขอโทษ เราก็ใจอ่อนตลอดเพราะเราไม่เคยทุ่มเทกับใครขนาดนี้เลย ทุกวันนี้เราไม่ได้ดูแลตัวเองเลยเสื้อผ้าถ้าไม่ซักมันก็ใส่ซ้ำ  จานเราก็ก็ล้างทุกวันถ้าเราไม่ล้างมันก็กองอยู่ตรงนั้นแหละ ห้องเราก็เก็บตลอดหยิบจับตรงไหนก็ไม่เคยเก็บไว้ที่เดิมซึ่งเราบอกไปหลายรอบแล้ว ทุกอย่างที่พูดมานี้เค้าไม่ได้พยายามจะใช้ชีวิตกับเราเลยด้วยซ้ำ  เราไม่ได้เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย เพราะไว้ใจใครไม่ได้ และไม่อยากพูดถึงใครไม่ดี ที่เราพิมพ์มาในนี้เพราะมันไม่ระบุตัวตนก็เหมือนได้ระบายไปด้วยถามความคิดเห็นเพื่อนเพื่อนไปด้วย ถ้าเข้ามาแนะนำก็ขอบคุณมากนะคะ ตอนนี้รออายุ 24 ปีเราชอบคิดถึงอนาคตตลอดเราไม่ชอบอยู่นิ่ง ชอบมองการไกลแต่ตีโจทย์ไม่แตกอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องนี้แหละเอาตัวไม่รอดเลยทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้ เรารักเค้ามากนะให้ได้ทุกอย่างแต่เค้าไม่รักเราเลยมาวันนึงที่เราเข้าใจดีทุกสิ่งเราก็ควรหยุดใช่ไหมคะ