มีถนน melody roads สี่สายในญี่ปุ่น  แต่ละแห่งอยู่ในฮอกไกโด, วากายามะ, ชิสึโอกะ และกุนมะ ซึ่งพวกมันจะเล่นเพลงที่แตกต่างกัน มีความยาวระหว่าง 175 - 250 เมตรและถูกเซาะเป็นร่องหลายพันร่อง  นอกเหนือจากป้ายบอกทางแล้ว ถนนยังมีภาพสีของโน้ตดนตรีที่วาดอยู่บนพื้นผิวของถนน ซึ่งจะแจ้งเตือนผู้ขับขี่ว่าจะเริ่มเข้ามาสู่ถนนที่มีจังหวะดนตรีแล้ว 

ร่องเสียงดนตรีเหล่านี้จะไม่อยู่ตรงกลางแต่จะอยู่ข้างถนนใกล้กับขอบถนน  ดังนั้นผู้ขับขี่จึงมีทางเลือกว่าจะข้ามพวกมันหรือหลีกเลี่ยงไป  และในการฟังเพลง พวกเขาจำเป็นต้องปิดหน้าต่างรถไว้และขับด้วยความเร็ว 28 ไมล์ต่อชั่วโมงโดยให้ล้อหนึ่งล้ออยู่เหนือร่อง  หากขับรถเร็วเกินไปและจะมีเสียงเหมือนเทปกรอไปข้างหน้า หากขับรถช้าเกินไปก็จะส่งผลตรงกัน  โดยญี่ปุ่นได้ทำถนนกว่า 30 สายที่มีดนตรีประกอบเพื่อยับยั้งความเร็ว รวมถึงถนนที่ทอดยาวใกล้ภูเขาไฟ Mt Fuji ที่มีดนตรีที่ไพเราะเป็นเพลง  "Look up at the stars in the night"

อย่างไรก็ตาม ถนนสายดนตรีแห่งแรกไม่ใช่ของญี่ปุ่น แต่ถูกทำขึ้นที่เมือง Gylling ประเทศเดนมาร์ก โดยศิลปินชาวเดนมาร์ก 2 คน Steen Krarup Jensen และ Jakob Freud-Magnus ในเดือนตุลาคม 1995 ซึ่งเรียกกันว่า " Asphaltophone "  โดยถนนทำเป็นร่องขวางบนทางเท้าที่สูงกว่าทางเดิมเล็กน้อย โดยเว้นระยะเป็นช่วง ๆ เพื่อให้ยานพาหนะสามารถได้ยินการสั่นสะเทือนที่เกิดจากล้อภายในรถเมื่อขับผ่านพวกมัน
แนวความคิดเกี่ยวกับถนนสายดนตรีได้ดึงดูดวิศวกรในหลายประเทศ มี“ Singing Road” แห่งหนึ่งในเกาหลีใต้ใกล้กับอันยาง (Anyang) ในคยองกี มันเล่นเพลงกล่อมเด็ก "Mary Had a Little Lamb" ซึ่งไม่เหมือนถนน melody roads อื่น ๆ ที่ออกแบบมาไม่ใช่เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยวแต่เพื่อช่วยให้ผู้ขับขี่ตื่นตัวและกระตือรือร้น

ถนน Singing Road ส่วนใหญ่จะตั้งอยู่ในส่วนที่อันตราย โดยเฉพาะบนทางหลวงซึ่งมีอุบัติเหตุจำนวนมากเกิดขึ้น เนื่องมาจากการหลับในและการเร่งความเร็วที่เพิ่มขึ้น   โดย 68% ของอุบัติเหตุจราจรในเกาหลีใต้เกิดจากคนขับที่ไม่ได้ตั้งใจทั้งการหลับในหรือขับรถเร็ว

ในอเมริกาก็มีถนน melody roads มันถูกสร้างขึ้นครั้งแรกในปี 2008  บนถนน Avenue K ในแลงคาสเตอร์ (Lancaster), แคลิฟอร์เนีย ซึ่งมีจุดประสงค์เพื่อใช้ในเชิงพาณิชย์ของฮอนด้า  โดยถนนดนตรี Civic Musical Road ถูกตั้งชื่อตามรถฮอนด้าซีวิค (Honda Civic) ที่ทอดยาวหนึ่งในสี่ไมล์ และเป็นส่วนหนึ่งของฉากสุดท้ายของอุปรากร 'William Tell Overture' แต่ถนนมีช่วงที่ไกลออกไปมาก จนทำให้ท่วงทำนองมีความคล้ายคลึงกับเพลงต้นฉบับเพียงเล็กน้อยเท่านั้น  ต่อมาเมื่อชาวบ้านบ่นว่า ในเวลากลางคืนคนขับรถที่ขับผ่านร่องสร้างเสียงรบกวนมากเกินไป พวกมันจึงถูกย้ายแถบไปที่ถนน Avenue G แทน

(ทำนอง "William Tell Overture" ได้รับความนิยมและถูกนำมาเล่นซ้ำอยู่เสมอ โดย Dmitri Dmitrievich Shostakovich นำมาบรรจุในในซิมโฟนีหมายเลข 15 ของเขาในปี ค.ศ. 1971  และ Michael Gordon Oldfield  นำมาบันทึกเสียงเป็นซิงเกิลในปี ค.ศ. 1977 นอกจากนั้นยังถูกนำมาใช้เป็นดนตรีประกอบภาพยนตร์โฆษณา และรายการโทรทัศน์อยู่เสมอ รวมทั้งในซีรีส์, ละครวิทยุ และภาพยนตร์  Lone Ranger (มือปราบคนสุดท้าย) และภาพยนตร์ของStanley Kubrick เรื่อง A Clockwork Orange ในปี1971) 

ถนนสายดนตรีอีกแห่งตั้งอยู่ในหมู่บ้าน Tijeras ในนิวเม็กซิโก การขับรถข้ามร่องที่ 45 ไมล์ต่อชั่วโมงจะทำให้รถเล่นเพลง "America the Beautiful"
ที่มีชื่อเสียง ซึ่งโครงการนี้ได้รับทุนจาก National Geographic Society และดูแลโดยกระทรวงคมนาคมแห่งนิวเม็กซิโก ซึ่งกล่าวว่าแรงจูงใจที่แท้จริงที่อยู่เบื้องหลังถนนสายดนตรีคือการทำให้คนขับรถช้าลง  ปัจจุบัน Singing Road ใน Tijeras กำลังจางหายไป โดยมลรัฐนิวเม็กซิโกกำลังพิจารณาที่จะซ่อมบำรุงถนนเส้นนี้ เพื่อประโยชน์ของนักเดินทางต่อไป