ทุกครั้งเวลาที่ผมเหนื่อย ท้อแท้ สิ้นหวัง เครียด เศร้าโศก เสียใจ ภาพในหัวผม มันจะมองเห็นตัวอะไรสักสักอย่าง ที่มันทำให้ผมกลัวสุดขีด แบบไม่เคยกลัวอะไรมาเท่านี้ แต่ก็รู้อยู่แก่ใจว่า มันไม่มีตัวตนอยู่ข้างหน้าเราจริงๆ เป็นแค่ภาพในสมอง มันเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ผมไม่รู้จัก ที่ทำให้ผมหวาดกลัวจนบางคืนนอนไม่หลับ ภาพที่เห็นทุกครั้งคือ แขนขามันยาวเก้งก้าง ผมยาวรกรุงรัง ตาดวงโตที่แดงก่ำ ฟันที่แหลมคม หน้าที่ซูบตอบราวกับไม่มีเนื้อหนัง ผิวทีซีดขาวจนเห็นเส้นเสือดสีแดงตามร่างกายแบบชัดเจน ร่างกายที่ผอมโซ กระดูกสันหลังที่แทบจะทะลุผิวหนังของมัน และซี่โครงที่มองเห็นอย่างชัดเจน กับ ภาพที่ทุกครั้งมันกำลังแทะกินก้อนเนื้ออะไรสักอย่างแล้วจ้องมาทางผม ทุกครั้งที่ผมเครียด เหนื่อย ท้อแท้ ร้องไห้ ผมจะมองเห็นมันในจินตนาการ ทุกครั้งมันจะตัวโตขึ้น จากตอนแรกที่มันตัวเท่าสุนัขตัวหนึ่ง ตอนนี้มันตัวโตกว่าตู้เย็นไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร แต่ทุกครั้งที่ผมมีความสุขมันจะหายไป และกลับมาตอนสุขภาพจิตผมย่ำแย่ลงพร้อมกับขนาดตัวที่ใหญ่โตขึ้น ผมเล่าเรื่องจริง ผมเป็นแบบนี้จริงๆ คนอาจจะหาว่าผมบ้า หรือผมอาจจะเป็นบ้าไปแล้วก็ได้ ขอบคุณครับ