เราถูกเขาทิ้งเมื่อ 15 ปีก่อน เหตุผลคือเขาไปทำแฟนเก่าท้อง เราเสียใจมากเหมือนฟ้าถล่มดินทลายลงตรงหน้า ทำใจไม่ได้ไปง้อไปขอความเห็นใจก็ไม่เคยใจอ่อน เราคิดว่าเราขาดเขาไม่ได้จะยอมรับยอมให้อภัย แต่เขาบอกว่าไม่อยากทำลายอนาคตเรามากกว่านี้ เราไม่รู้จะพูดไงดีเขาไม่เอาเราน่ะฮือๆ เราไม่ได้ติดต่อกันอีกแต่ในใจเรามีเขาคนเดียวแอบรออยู่เงียบๆคิดว่าเมื่อไหร่มันจะเลิกกันสักทีแช่งชักหักกระดูกเขาบ้างเพื่อระบายความแค้น มาวันนี้รู้ข่าวจากแม่เขาว่าเขาเสียชีวิตกระทันหัน น่าแปลกไม่มีความดีใจแม้แต่นิดเดียวนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอีกต่างหาก แม่เขาบอกว่าเขาเลิกกัน4-5ปีแล้วแต่แม่ไม่อยากทำลายอนาคตเรา(อีกแล้ว)แม่คิดว่าเรามีคนอื่นไปแล้ว แต่เราไม่เคยมีใครเลยที่เราจะถูกใจได้เท่าเขาทุกวันนี้ยังไม่ได้แต่งงาน มีคนนึงดีมากเราจะพยายามรักเขาอยู่แต่เหมือนรักที่ความดีไม่ใช่รักจากหัวใจ ชาตินี้ไม่สมหวังกับเขาคนนั้นแล้วเคยคิดว่าเผื่อมีโอกาสเผื่อมันเลิกกันเผื่อเขาสำนึก ฟ้าใจร้ายกับเราไปไหมอุตส่าห์รอเงียบๆไม่ได้ทำผิดศีลธรรมไม่ให้รางวัลเราบ้างเลย